“จะอาบด้วยกันยังไง?”
“ทำไมจะอาบไม่ได้อะ” พอได้ยินคำพูดของน้ำพริกที่พูดเหมือนไม่คิด ก้องก็แทบยกมือขึ้นกุมขมับ ก่อนจะเตรียมเดินออกไปข้างนอก เพื่อให้เธออาบน้ำก่อนทว่า...
“พี่จะไปไหน?” มือเล็กจับแขนเขาไว้พร้อมกับเอ่ยถามด้วยสีหน้าไม่รู้สึกรู้สาในคำพูดของตัวเองแม้แต่น้อย
“ออกไปข้างนอก”
“แต่หนูไม่กล้าอาบน้ำคนเดียว”
“เดี๋ยวไปยืนรอหน้าห้องน้ำ”
“แล้วพี่ยืนรอข้างในห้องน้ำไม่ได้เหรอ?” พอเห็นร่างเล็กดื้อรั้นไม่หยุดแถมพูดไม่รู้จักคิด ก้องจึงถอนหายใจคล้ายเหนื่อยหน่าย ก่อนจะหันไปมองหน้าเธอแแล้วถามออกไปตรง ๆ
“ถ้ายืนข้างในจริง จะกล้าอาบไหม?”
“กล้า เพราะหนูกลัวจริง ๆ”
“…” ก้องเงียบไปครู่หนึ่งโดยไม่รู้จะตอบออกไปอย่างไร ก่อนที่น้ำพริกจะเขย่าแขนเขาแล้วพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อนพร้อมกับทำตาปริบ ๆ
“นะ ๆ พี่รอหนูข้างในห้องน้ำหน่อยได้ไหม” สิ้นเสียงเล็กทำเอาเขาเกือบเคลิ้มตาม แต่พอลองนึกดูดี ๆ หากเขารอเธอข้างใน
