พี่ชายชั่วคราว

รู้สึกแปลก

EP7

"เงียบๆกันหน่อยครับ!!" เสียงตะโกนของริวดังก้องทั่วห้องประชุม ทำเอาน้องปีหนึ่งต่างพากันนั่งเงียบ ก่อนที่ทิมจะพูดต่อ

"กิจกรรมนี้ เป็นกิจกรรมที่จัดขึ้นด้วยความประสงค์ของอาจารย์คณะเรานะครับ และเราจะได้ไปกับคณะแพทยศาสตร์ โดยจะออกเดินทางพรุ่งนี้เช้าเวลา9โมง!!" ทิมยังคงตะโกนพูดเสียงดัง น้องๆทุกคนต่างพากันนั่งฟัง นี่เป็นกิจกรรมแรกที่จะได้ออกนอกพื้นที่ ทำให้ทุกคนดูตื่นเต้น

"นี่พวกเราจะได้ไปกับคณะแพทยศาสตร์เหรอเนี่ย" แมทถามเสียงเบา ทำให้ลูกเกดและเฟิร์นหันมามอง

"อืม เป็นไรยัยแมท" เฟิร์นถามเมื่อเห็นท่าทางระริกระรี้ของแมท

"ก็ฉันตื่นเต้นหนิยะ หนุ่มคณะแพทยศาสตร์ จะต้องหล่อ น่ากินไม่แพ้คณะเราแน่เลยอ่ะ"

"ในหัวแกเนี่ย มีแต่เรื่องผู้ชายจริงๆเลยเนาะ"

"แน่นอน"

"เกด" เสียงของแบงค์เรียกดังมาจากด้านหลัง ทำให้ลูกเกดหันไปมอง

"ว่า?"

"เป็นไงบ้างเรื่องพี่ชายเมื่อวาน เลิกทะเลาะกันยัง" แบงค์เอ่ยถามเรื่องเมื่อวาน ลูกเกดมองหน้าเพื่อนเงียบไป ภาพตอนที่ทิมจูบเธอยังคงติดอยู่ในหัวและรสจูบยังจำรสจูบของเขาได้ดี

"เกด.."

"หะ..ฮะ!?" ลูกเกดสะดุ้งเล็กน้อย เธอเบือนหน้าหนีแบงค์ พยายามไม่คิดถึงเรื่องนั้น แบงค์มองหน้าเพื่อนอีกสามคนอย่างมีึนงง แต่ก็ไม่มีใครทักท้วงอะไร

ลูกเกดมองไปที่ใบหน้าคมคายของทิมที่กำลังยืนพูดอยู่หน้าแถว เพียงแค่นั้นก็ทำให้หัวใจดวงน้อยเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง ก่อนที่เขาจะหันมาสบตากับเธอ ลูกเกดจิกเล็บลงบนฝ่ามือด้วยความรู้สึกแปลกๆ เธอหลบสายตาเขาด้วยการก้มหน้าลง ทิมก็ยังคงพูดต่อ

@โรงอาหารรวม

ลูกเกดนั่งเหม่อลอย เธอนั่งเขี่ยข้าวเล่นและมองไปที่มือถือ ตั้งแต่เช้าเธอกับทิมก็ไม่ได้พูดคุยอะไรกันเลย เพื่อนอีกสี่คนที่เห็นอย่างนั้นต่างพากันมองมาที่เธอ ก่อนที่เฟิร์นจะเอ่ยถามขึ้น

"เกดเป็นไรรึเปล่า" ลูกเกดเงยหน้ามอง

"เปล่า ไม่ได้เป็นอะไร"

"แล้วทำไมไม่กินข้าว นั่งเขี่ยเล่นนานแล้วนะ มีอะไรบอกพวกเราได้นะ"

"ใช่ บอกพวกฉันได้นะ เผื่อช่วยได้" โอ๊ตพยักหน้า ทำให้ลูกเกดส่งยิ้มให้

"ขอบคุณนะ ฉันไม่ได้เป็นอะไร แค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อย" เธอบอกออกไปอย่างนั้น ก่อนจะตักข้าวเข้าปาก เพื่อนทั้งสี่คนที่เห็นอย่างนั้นก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ

"เดี๋ยวฉันไปซื้อน้ำก่อนนะ" ลูกเกดเอ่ยบอกพร้อมลุกขึ้นเดินออกไป

"วันนี้ยัยเกดดูแปลกๆ นะ ตั้งแต่เรื่องเมื่อวาน มันดูจิตใจไม่อยู่กับตัวเลยอ่ะ พี่ชายของมันก็ดูจะเป็นห่วงมันมากเลยเนาะ" แมทพูดขึ้นเมื่อลูกเกดเดินออกไปไกลพอสมควร

"นั้นสิ เมื่อวานที่พี่ทิมลากแขนยัยเกดไป ฉันก็รู้ได้เลยว่าพี่ชายเกด คงจะเป็นห่วงมากแน่ๆ" เฟิร์นออกความเห็น

"แต่ทำไม ฉันรู้สึกว่าพี่ทิมไม่ได้คิดกับลูกเกดแค่น้องสาววะ" โอ๊ตบอก

"ใช่ กูเห็นด้วย" แบงค์บอก ทำให้เพื่อนอีกสองคนอยากรู้ ก่อนจะชะโงกหน้าเข้ามาใกล้

"ยังไงอ่ะ" แมทถาม

"กูแค่รู้สึกนะ เวลาที่พี่ทิมมองยัยเกด มันไม่เหมือนสายตาพี่ชายมองเลย" แมทกับเฟิร์นพยักหน้า แต่ยังไม่ทันที่จะได้พูดอะไรเสียงทุ้มของรุ่นพี่หนุ่มอย่างทิมก็พูดแทรก

"นินทาใคร?" ทิมถามเสียงเรียบ

"ก็พี่ทิม...เฮ้ย! พะ..พี่ทิม" แบงค์ที่ได้ยินเสียงก็เอ่ยตอบ ก่อนจะชะงักไปแล้วทุกคนก็ค่อยๆหันไปหาเขา ก็เห็นเป็นทิมยืนกอดอกอยู่กับเพื่อนรักของเขาอีกสองคน

"เอ่อ..พะ..พี่ทิมมาตอนไหนคะเนี่ย" เฟิร์นถามพร้อมยิ้มแห้งให้เขา

"เกดอยู่ไหน" ทิมถามแทนการตอบคำถามเฟิร์น

"อ๋อ ยัยเกดไปซื้อน้ำค่ะ" เฟิร์นบอกพร้อมชี้ไปหาลูกเกดที่กำลังยืนรอน้ำ ทิมเดินออกไป แต่ริวกับมอสยังคงยืนกอดอกมองพวกเธอ

"ได้แล้วจ้า" แม่ค้ายื่นน้ำที่ลูกเกดสั่งให้เธอ

"เท่าไหร่คะ"

"35 บาทจ้า" เธอยื่นแบงค์ร้อยให้ก่อนที่แม่ค้าจะทอนคืน ลูกเกดเดินออกมา แต่ไม่ทันระวังคนข้างหลังจึงชนเข้าอย่างจัง

ตุ๊บ~

"โอ้ย!!" ลูกเกดถึงกับเซออกไปเล็กน้อย ก่อนจะเงยหน้ามอง

"ขอโทษนะครับ เป็นอะไรไหม" ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลา ใบหน้าสะอาดสะอ้าน ผิวดี ได้กล่าวขอโทษเธอ ลูกเกดส่งยิ้มให้

"มะ..ไม่เป็นไรค่ะ ต้องขอโทษด้วยนะคะ"

"ไม่เป็นไรครับ" เขาส่งยิ้มให้

"มีอะไรเหรอ" เสียงทุ้มพร้อมร่างสูงของทิมเดินเข้ามายืนข้างๆลูกเกด เขาส่งสายตาไปมองชายแปลกหน้าอีกคน

"เอ่อ งั้นพี่ขอตัวก่อนนะ" ว่าจบเขาก็เดินออกไป ลูกเกดหันไปมองหน้าทิม

"พี่มีอะไร" เธอเอ่ยถามเสียงเรียบ

"ก็ไม่มีอะไร"

"ไม่มี แล้วมาทำไม" ว่าจบลูกเกดก็เดินกลับไปยังโต๊ะ เธอไม่อยากจะพูดกับเขาเวลานี้ เพราะถ้าขืนมองหน้านานๆ อาจจะพานทำให้หัวใจเต้นแรง

ลูกเกดเดินเข้ามานั่งที่เดิมโดยมีทิมเดินมานั่งลงๆข้างๆ เธอเหลือบมองเขาเพียงนิด ก่อนจะนั่งทานข้าวต่อ เพื่อนๆของเธอต่างรู้สึกอึดอัด มองหน้ากันเลิกลั่ก เมื่อริวและมอสนั่งมองมาที่พวกเขา

"เอ่อ..พรุ่งนี้ เราต้องเดินทางกันแต่เช้าเลยเหรอคะ" แมทเอ่ยถาม ทำลายความอึดอัดภายในโต๊ะ ก่อนที่มอสจะตอบ

"ใช่ครับ พรุ่งนี้เช้า เราจะมารวมตัวกันหน้าคณะวิศวะ เพื่อขึ้นรถเมล์ จะมีอีกคณะไปด้วย คือคณะแพทย์"

"แล้วเราต้องไปนานมั้ยคะ" เฟิร์นถาม

"สองวันหนึ่งคืนครับ วันแรกที่ไป เราจะเริ่มการปลูกป่าและทำกิจกรรมกันเลย ส่วนวันที่สองเราจะท่องเที่ยวกัน" ทุกคนต่างพากันพยักหน้าเข้าใจ ลูกเกดที่นั่งฟังเงียบๆ เธอค่อยๆ หันไปมองทิม แต่ก็ต้องรีบเสมองไปทางอื่น เมื่อเขาก็เอาแต่มองเธออยู่