“น้ำอบๆๆ” เสียงพุดกรองนี่นา หญิงสาวหันหน้าไปทางเจ้าของเสียง พุดกรองกับคุณป้าอรพิณ น่าจะเพิ่งกลับจากวัด น้ำอบยังร้องไห้และสะอื้นอยู่ข้างถนน สภาพเธอตอนนี้คงน่าสงสารมาก
“น้ำอบเป็นอะไร” พุดกรองกางร่มลงมาจากรถ “น้ำอบนี่เลือดนี่ โอ้ยตายแล้ว” พุดกรองร้องเสียงดังแข่งกับฝน เมื่อเห็นเลือดที่แขนของน้ำอบ ที่ขาก็มี
"ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้นะ ขึ้นรถๆเร็วตายแล้ว ทำไมเป็นแบบนี้” พุดกรองประคองน้ำอบไปขึ้นรถ ดีที่วันนี้เธอใช้รถกระบะ 4 ประตู
“เดี๋ยวก่อนพุดกรอง น้ำอบช่วย”
“ไม่ต้องแล้ว เดี๋ยวพุดทำเอง” พุดกรองเปิดกระบะท้าย แล้วยกรถจักรยานของน้ำอบขึ้นหลังกระบะ
"น้ำอบ ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะลูก" นางอรพิณจับมือของน้ำอบมากุมไว้ ลูบหลังลูบไหล่ของ เมื่อเห็นเด็กสาวร้องไห้และสะอื้นไม่หยุด นางดึงตัวของน้ำอบเข้ามากอดไว้ นั่นยิ่งทำให้ หญิงสาวสะอื้นจนตัวโยน เจ็บท้ังตัว เจ็บทั้งใจ น้ำอบไม่คิดการที่เธอออกมาทำบุญวันนี้ จะทำให้เ
