“พี่การันต์ จะไปอาบน้ำก่อนไหมคะ เดี๋ยวพุดดูน้ำอบต่อให้ค่ะ ไม่น่ามีอะไรแล้ว แต่พี่การันต์อาบเร็วๆนะ พุดไม่อยากนั่งอยู่กับน้ำอบสองคน มันวังเวงยังไงก็ไม่รู้ค่ะ”
พูดกรองบอกพี่ชายเมื่อเห็นเขาขยับตัว หลังจากที่เขาวางร่างน้ำอบลงบนเตียง นั่งมองคนป่วยอยู่เกือบสามสิบนาที
การันต์ขยับตัว ปล่อยมือเรียวที่เขากุมไว้ นี่เขานั่งนานได้ขนาดนี้เลยเหรอ เริ่มรู้สึกเมื่อยเหมือนกัน เขานั่งเฝ้าเด็กนี่นานหลายชั่วโมงมาก เพราะอะไรกัน ก็เพราะอยากให้เด็กนี่ฟื้นเร็วๆ เขาจะได้สบายใจ ว่าหล่อนปลอดภัย นึกว่าจะต้องเป็นเจ้าหญิงนิทราซะแล้ว หายดีสบายดีแล้ว จะได้หมดหน้าที่เขาสักที เขาจะได้ไปทำงานของตัวเอง
หน้าสวยนั่นหลับนิ่งไปอีกแล้ว จะเอายังไงอีกแม่คุณ หลับมาตั้งนาน พอฟื้นขึ้นมาบอกว่าหนาว แล้วหลับต่อ อย่าบอกนะว่าจะนอนต่อไปอีกสามวัน
“ไปค่ะพี่การันต์ ไปอาบน้ำเถอะค่ะ” พุดกรองเข้ามาดึงพี่ชายให้ลุกขึ้น เมื่อเห็นท่าทีลังเลของพี
