เราไม่ติดค้างกัน
1120 คำ
พวกเราหลับกันไปอีกรอบ แล้วฉันก็สะดุ้งตื่นเสียงมือถือ ฉันควานรับแบบไม่ได้สนใจเบอร์โทรเข้าเป็นปกติของฉันอีกแล้ว แต่บังเอิญว่า มันไม่ใช่มือถือฉันไงทุกคน
“ค่ะ” ฉันงัวเงีย
“หืม เธอเป็นใครทำไมมารับสายโทรศัพท์คริส”
“ห๊ะ”
ฉันดีดตัวขึ้นจากที่นอนแล้วกวาดสายตามองไปรอบห้อง ไม่ใช่ห้องฉัน ข้างๆมีผู้ชายตัวใหญ่นอนอยู่ เขาสะดุ้งตามฉันแล้วพูดมาแบบโง่ๆว่า
“เสียงดังทำไมยูมิ มานอนต่อเถอะ” เขาดึงแขนฉันลงไป
“นะ นอนต่อได้ยังไงคะ มะ มือถือคุณ ฉันกดรับ” ฉันยื่นมือถือให้เขาที่กำลังฉุดฉันกลับลงไปกอด
“อะไร ใครโทรมาวะ ขัดจังหวะคนนอน” เขาคว้ามือถือไปรับ
“คริส” ปลายสายเรียกเขา
“เคท มีอะไร/อืม/เออ/เจอกัน”
เขาตอบแค่นั้นแล้ววางมือถือ แล้วดึงฉันไปกอดอีกรอบ
ใจของฉันหล่นไปอยู่ตาตุ่ม หัวใจเหมือนกับโดนบีบรักแน่นๆ ลมหายใจติดขัดจนเกือบเหมือนจะหายใจไม่ออก ใบหน้าร้อนผ่าว นี่ฉันนอนกับแฟนชาวบ้านอีกแล้วหรอ พระเจ้า
มันเกิดอะไรขึ้นกับฉันกันแน่ ฉันจำได้ว่าออกมาทานข้าวกับเดฟแล้วทำไมมาจบบนเตียงกับคริสเตียนได้ล่ะ หัวฉันก็ปวดหนุบๆ แล้วอยู่ๆน้ำตามันก็ไหลออกมา
“ร้องไห้ทำไม” เขาถามทั้งที่ยังงัวเงีย
“ฉันนอนกับแฟนชาวบ้าน พระเจ้าไม่อยากเชื่อ ฉันทำลงไปอีกแล้ว ฮือ ฮึก ฮึก” น้ำตาเริ่มหลั่งรินและตกลงบนพื้นตามแรงโน้มถ่วงของโลก
“นี่หยุดร้อง” เขาเริ่มอารมณ์เสีย
“ฮึก ฮึก” ฉันยังร้องไม่หยุด
“หยุดร้องยูมิ!!!” เขาตะคอกจนฉันสะดุ้งแล้วหยุดร้อง
ฉันไม่พูดอะไรลุกมาจากตรงนั้น ฉันมองไปรอบๆ พระเจ้า ที่นี่ที่ไหน ฉันไม่คุ้นห้องนี้เลย แล้วเดฟล่ะ แล้วรถฉันล่ะ ไม่ได้แล้วฉันต้องกลับไปเอารถ ทำไมเดฟปล่อยฉันมากับหมอนี่นะ มีแต่คำถามเต็มไปหมด
ทั้งๆที่บอกไปแล้วว่าฉันจะไม่ยุ่งกับเขาอีก น้ำตาฉันไหลลงมาอีกรอบ ฉันตั้งสติพยายามมองหามือถือของตัวเอง นั่นไงเจอแล้ว ฉันหยิบมันขึ้นมา หน้าจอมีแต่ไลน์ของเดฟเด็มไปหมด หลายข้อความ ฉันกำลังจะโทรกลับไป แต่ถูกมือใหญ่คว้าไปก่อน
“จะทำอะไร เอาคืนมานะ” ฉันเอื้อมมือไปคว้มมือถือคืน
“ทำไม จะโทรหาไอ้เดฟหรอ” เขาทำหน้าไม่สบอารมณ์ นัยน์ตาสีเทาหม่นเริ่มประทุความโกรธ
“ใช่ค่ะ ฉันอยากรู้ว่าทำไมฉันถึงมาลงเอยที่นี่กับคนแบบคุณได้” ฉันเริ่มหงุดหงิดใส่เขาเช่นกัน
“ทำไม คนแบบฉันมันทำไม” เขาเริ่มกระแทกเสียงไม่พอใจ
“คนที่มีแฟนแล้ว” ฉันพูดแค่นั้นแล้วเขาก็ไม่ตอบโต้ ไม่สิตอบโต้ไม่ได้มากกว่า
ฉันมองหาเสื้อผ้าของตัวเอง แล้วหยิบมันขึ้นมาสวมใส่ ทำไมกันนะ ฉันต้องถามความจริงจากเดฟให้ได้ ฉันใส่เสื้อผ้าเสร็จ ขอมือถือคืนจากเขา
“ขอมือถือคืนค่ะ” ฉันยื่นมือไปหาเขา
“เอาไลน์กับเบอร์เธอ มาให้ฉันก่อน” เขาต่อรอง
“ไม่เอาค่ะ” ฉันขัดขืนเขา
“เธอขัดขืนฉันงั้นหรอ” ใช่แล้วเหมือนจะเป็นครั้งแรกที่ฉันต่อต้านเขา แต่ฉันต้องทำ เพราะเขามีแฟนแล้ว นั่นเป็นปัญหาสำหรับฉัน
“ค่ะ ฉันขัดขืนคุณ” ฉันตอบเขาแล้วแสดงสีหน้าไม่พอใจเขาออกมาชัดเจนจากใบหน้าของฉัน
“ปลดล๊อกมือถือเดี๋ยวนี้” เขากระแทกเสียงแรงๆ
“ไม่ปลด” ฉันกระแทกเสียงกลับเบาๆ
“บอกให้ปลด” เขาตะคอกรุนแรงมาก
“คริสเตียน คุณคงเจอฉันในเวอร์ชั่นที่ยอมคุณทุกอย่างจนชินสินะ ต่อไปคุณจะได้รู้จริงๆสักทีว่าตัวจริงฉัน ไม่เคยมีใครสั่งฉันได้ เพราะงั้นคุณจะปามั้นทิ้งไปเลยก็ได้ แต่ฉันไม่ให้คุณ” ฉันโวยวายเสียงดังและแสดงอาการณ์ไม่พอใจอย่างยิ่ง
“นี่ ยูมิ” น้ำเสียงเขาเริ่มออ่อนลงแต่ใครสนละ
“อย่างที่บอก จริงๆแล้วฉันไม่ใช่คนที่ยอมให้ใครมาออกคำสั่ง แต่ฉันถือว่าติดหนี้คุณ เพราะเคยขอร้องคุณเรื่องอย่างว่าไป แต่ฉันคิดว่าตอนนี้ใช้หนี้ให้คุณหมดไปแล้ว แลกกับการที่ฉันต้องรู้สึกผิดที่มานอนกับแฟนชาวบ้าน ถือว่าเราไม่ติดค้างกัน”
ฉันทำหน้าตาจริงจังใส่เขา ใบหน้าของฉันกำลังโกรธจัด
“เออ แล้วแต่เลย” เขายอมแต่โดยดี
“ค่ะ งั้นฉันขอตัว” ฉันคว้ามือถือมากจากเข้าแล้วสับเท้าออกจากห้องนั้นมา
.
.
(Talk คริสเตียน)
“แม่งเอ้ย” ผมสบถแล้วผลักเก้าอี้ในห้องล้มลง ผมกดมือถือโทรหาเคท
“เคท มาหาฉันที่คอนโด XXX”
“โอเค” เธอตอบมาแค่นั้น
เมื่อเธอมาถึงก็เจอผมที่ใส่แค่กางเกงยีนส์ตัวเดียว เธอเดินปรี่มาหาผมแล้วผลักผมลงที่เตียง กำลังจะแกะ กระดุมกางเกง แต่ผมผละเธอออก
“ไม่มีอารมณ์” ผมหงุดหงิดใส่เธอ เอาจริงๆผมหงุดหงิดมากแต่แสดงออกไปแค่นี้เพราะเคทไม่ได้ผิดอะไร ไม่อยากเอาเธอมาเป็นที่ระบายอารมณ์
“ไม่มีอารมณ์แล้วเรียกมาทำไม คุณปฏิเสธฉันสองรอบแล้วนะคริส เกิดอะไรขึ้น” เคททำหน้าสงสัยแต่ไม่ได้หงุดหงิดใส่ผม
“เรียกมาคุยเรื่องบอกเลิก” ผมเอ่ยน้ำเสียงเรียบๆ
“โอ้โห เป็นหนักขนาดนี้เลยหรอกับ ยัยยูมิ อะไรนั่น” เธอตกใจตาโตน้ำเสียงปนความขบขันเล็กๆ
“ไม่ใช่เรื่องของเธอ” ผมดุเธอไปเบาๆ
“หึ” เธอแค่นหัวเราะในลำคอ
“เลิกก็ได้คริส แต่คุณเองจะทนได้นานสักแค่ไหนถ้าไม่มีฉัน มีแต่คนแบบฉันเท่านั้นแหละที่รับคนแบบคุณได้ เพราะงั้นถ้าต้องการก็โทรมาคะนะ ที่รัก”
เธอเดินมาจุ๊บปากผมแล้วเดินออกไป ดีนะที่เป็นเคท เพราะถ้าเป็นผู้หญิงอื่นคงถามเซ้าซี้มากมาย ก็ยังดีที่เธอคุยรู้เรื่อง แต่ตอนนี้คนที่คุยไม่รู้เรื่องน่าจะเป็นยัยยูมินั่น ทั้งๆที่เมื่อคืนร้อนแรงขนาดนั้นแท้ๆ
จะไปง้อเธอยังไงวะ เธอพักที่ไหนก็ไม่รู้ เบอร์ก็ไม่มี ไลน์ก็ไม่ให้
.
- ผู้เขียน
