ขี้โกง
1111 คำ
ฉันกำลังพูดคุยสนุกสนานอยู่กับฟูจิคุง พระเจ้า ฉันใช้ชีวิตมา 22 ปี เหมือนพึ่งได้เจอส่วนหนึ่งของชีวิต พวกฉันคุยกันถูกคอมาก แล้วฉันก็ดื่มเข้าไปเยอะพอสมควร
“ชื่อเต็มคือ ฟูจิ มาซาโอมิ หรอคะ”
“ใช่ครับ จริงๆต้องเป็น มาซาโอมิ ฟูจิ ใช่มั้ยถ้าเป็นคนไทยเรียก”
“ใช่ค่ะ แสดงว่าคุณชอบให้เรียกนามสกุลมากกว่าหรอคะ”
“ครับ ผมไม่ชอบให้ใครเรียกชื่อจริงเท่าไหร่ ส่วนหนึ่งเพราะมันยาวไปสำหรับคนไทยด้วย”
“คิกๆ ฉันสิ ยูมิ ชื่อจริงมาตั้งแต่เกิด ถ้าฉันเรียกคุณว่ามาซาโอมิ จะเป็นการเสียมารยาทมั้ยคะ”
“ก็ต้องสนิทกันในระดับหนึ่งก่อนนะครับ คิกๆ”
“งั้นเรามาสนิทกันไว้เลยดีมั้ยคะ” ฉันทำหน้าหวานเยิ้มใส่เขา เขายิ้มเป็นนัยๆตอบกลับมาเรียบๆ
“คืนนี้ผมยังต้องขึ้นอีกรอบ แต่ถ้าคุณรอไหว คืนนี้เราไปต่อ…” เขาพูดยังไม่ทันจบ ตัวฉันเองรู้สึกเหมือนมีอะไรมากระชากที่แขน ฉันแหงนหน้าขึ้นไปมองร่างสูงใหญ่
ฉันอุทานออกไป
“คริสเตียน”
“เออ คริสเตียน” เขาตอบมาแบบไม่สบอารมณ์
.
.
(Talk คริสเตียน)
“ยัยนี่เป็นของกู” ผมกระชากแขนเธอแล้วมองไปยัง ไอ้ดีเจละอ่อนหน้าหล่อนั่น
“ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่ เธอมาอ่อยผมเอง” เขามองผมหวาดวิตกหน่อยๆ
“ช่ายย ฉันอ่อยเขาเอง ฉันอยากได้เขา คืนนี้ฉันจะพาเขากลับ แค่เห็นหน้าหล่อๆนั่น ฉันก็เสียวไปทั้งมดลูกละ”
โอ้โห ยูมิ เธอเมาแล้วเป็นแบบนี้หรอ มันจะเกินไปละนะ ผมคิด
“อย่าร่านให้มาก เธอเป็นของฉัน”
“โอ๊ย รำคาญว่ะคริสเตียน คำก็ของกู สองคำก็ของฉัน สามคำก็ของฉัน จะของฉันอะไรนักหนา เราไม่ได้เป็นอะไรกันซักหน่อย น่าเบื่อชะมัด ฉันจะไปเอากับใครก็ตามอยู่นั่นแหละ ถ้าแน่จริงก็… อุ๊บบ อู้ อี๊”
ผมปิดปากเธอด้วยจูบของผม จนทุกคนหน้าเหวอ
“เออ แต่ยังไงเธอก็เป็นของฉันอยู่ดี ยูมิ” แล้วผมก็ดึงแขนเธอออกมาจากโต๊ะนั้น
“คริสเตียน คริสเตียน หยุดคุยกันก่อน อยากพึ่งลากแขน”
“ไปคุยกันบนเตียง ฉันจะพาเธอกลับคอนโด”
“คุยกันตรงนี้ค่ะ” เธอยืนยันเสียงแข็ง จนผมต้องยอมหยุดฟัง
“คริสเตียนคุณเป็นบ้าอะไร คุณตามหวงฉันเหมือนเราเป็นอะไรกันทั้งๆที่คุณไม่ได้คิดอะไรกับฉัน บางทีฉันก็แอบสงสัยนะ ฉันไม่สามารถไปเอากับคนอื่นได้หรอ มันไม่เมกเซนต์สำหรับฉันเลยค่ะ รู้สึกไม่ได้รับความยุติธรรม ทั้งๆที่คุณ…”
เธอมองมายังผมแล้วไม่ได้พูดอะไรต่อ แต่ทำหน้าเหมือนกำลังครุ่นคิด แล้วเอียงคอมองผมเหมือนเด็กขี้สงสัย พระเจ้ามันน่ารักมาก
“นี่คริสเตียน ฉันไม่เคยถามคุณเลย ทำไมคุณต้องตามหวงฉันตลอด ระ หรือว่า" ผมกลั้นใจฟังในสิ่งที่เธอจะพูด ถ้าเธอถามว่าผมชอบเธอหรอ ผมก็จะยอมรับตรงนี้เลย แต่เธอดันพูดว่า
"คุณติดใจฉันหรอคะ” คุณพระ สมองเธอเรียบเรียงแล้วประมวลผลออกมาแบบนี้งั้นหรอ คิกๆ แต่ก็สมกับเป็นเธอดีนะ
“อืม ติดใจ ติดใจเธอ เธอสด เธอซิง ลีลาเธอเด็ด ยูมิ”
“หืมงั้นหรอ” เธอพยักหน้าแล้วพึมพำกับตัวเอง
“งั้นแสดงว่าฉันก็คงทำมันออกมาได้ดีพอสมควรสินะ เรื่องอย่างว่า ถึงทำให้ผู้ชายแบบคุณติดใจได้”
“อะ เอ่อ” ผมได้แต่ตะลึงในความไร้เดียงสานั่น
เปล่าไม่ใช่แบบนั้น โอ๊ยยัยนี่ ผมไม่ได้แค่ติดใจเธอซะหน่อย ผมชอบที่เธอเป็นเธอ ชอบนิสัย ชอบการใช้ชีวิต ผมชื่นชมเธอ ถึงแรกๆจะติดใจเพราะเธอสดและซิงก็เถอะ เอากับเธอทีไรผมก็อิ่มจนไม่อยากไปทำกับคนอื่น
เธอไม่ใช่ผู้หญิงประเภทติดหรูที่ชอบเข้าหาผม ขอให้ซื้อนั่นนี่ให้ แต่เธอซื้อทุกอย่างด้วยน้ำพักน้ำแรงของตัวเอง ดูจากการแต่งตัวกับของแบรนเนมก็มีพอสมควร ให้พอมีออกงาน แต่ไม่ได้บ้า เป็นคนรู้จักพอเหมาะพอดี ถ้าไม่ติดว่าบ้างานไปหน่อย เธอคือส่วนผสมที่ลงตัวยูมิ และผมก็ไม่อยากปล่อยผู้หญิงคนนี้หลุดมือไป ไอ้เดวิดก็คงคิดเหมือนกันกับผม
.
“แต่ว่าถ้าแค่ติดใจฉัน ก็นานๆมานอนด้วยกันสักครั้งก็ได้นะคะ คุณก็เอาคนอื่นได้ ฉันก็เอาคนอื่นได้ มันก็ไม่น่ามีปัญหาอะไรนี่คริสเตียน ตรงนี้ฉันไม่ค่อยเข้าใจเหตุผลค่ะ ถ้าแค่ติดใจฉัน…”
“ได้ไง ถ้าเธอไปเอากับคนอื่น ฉันก็เอาสดกับเธอไม่ได้สิ” ผมแกล้งบ่ายเบี่ยงเปลี่ยนความคิดเธอ
“ฉันจะป้องกันค่ะ สัญญา”
“ไม่ได้ ถ้าพวกมันใช้กำลังกับเธอล่ะ”
“งั้นต่อไปคุณเอากับฉันคุณก็ใส่ถุง”
“ไม่เอา มันก็ไม่มันส์สิ”
“คริสเตียนคะ ทำไมฉันถึงรู้สึกว่ากำลังถูกคุณ ขี้โกง ใส่อยู่เลยล่ะคะ”
คิกๆหน้ารักชะมัด ความเอียงคอถามนั่น เธอไม่ได้แกล้งไร้เดียวสา แต่ไร้เดียวสาจริงๆ ผมจะกลั้นขำไม่ไหวแล้ว
“ตกลงตามนี้ละกัน เธอห้ามไปเอากับคนอื่นโอเคนะ ป่ะกลับคอนโดกัน” ผมบอกเธอตัดบทไม่อยากให้เธอจับได้ว่าผมกำลัง ขี้โกงเธออยู่
“คะ คริสเตียนคะ ฉันว่าฉันไม่ควรทิ้งรถของฉันไว้ที่นี่ค่ะ ฉันกลับมาเอาตอนเช้ามันสว่างโล่ ฉันอายเขาค่ะ อีกอย่างเจ้าของผับเขาอาจจะเอือมระอากับฉันแล้วจำรถฉันได้ด้วยค่ะ บางทีเขาอาจจะมาปรับค่าจอด…”
โอ๊ย เธอร่ายยาวอีกแล้ว ปกติผมไม่ชอบใครมาพูดจายืดยาวใส่นะมันน่ารำคาญ แต่ยูมิเธอพูดออกมาได้อย่างไร้เดียงสาและน่ารักเกินไป
“ผับนี้ของไอ้เซน มันจะมีปัญหาอะไรแค่รถจอดคันเดียว ถ้าลองมีปัญหามันก็โดนฉันด่า แค่นั้น”
“แต่ฉันว่าฉันขับกลับดีกว่าค่ะ กลับที่ห้องฉันกัน ช่วงนี้งานฉันเยอะด้วย”
“โอเค โอเค กลับห้องเธอ”
.
- ผู้เขียน
