เป็นชู้กับแฟนชาวบ้าน
1017 คำ
ฉันจุกที่อก แต่ไม่ได้ร้องไห้นะ ฮึบไว้ ฉันก็พอรู้อยู่ว่าเขาน่าจะมีผู้หญิงเยอะ แต่ไม่คิดว่าจะมีแฟนแล้ว ฉันไม่อยากเชื่อว่า ฉันจะนอนกับแฟนคนอื่น ความรู้สึกอับอายนี่คืออะไรนะ
ฉันเขียนนิยายร่านสวาทผิดศีลธรรมบ่อยๆ ฉันไม่เคยรู้เลยว่าความจริงแล้วมันรู้สึกแบบนี้เองงั้นหรอ พระเจ้า ขอโทษนะฉันไม่เคยนึกถึงจิตใจพวกเธอเลย ตัวละครของฉัน
ฉันนั่งแท็กซี่กลับมาเอารถของตัวเอง สว่างโล่ขนาดนี้ รถฉันจอดที่ผับอยู่คันเดียว เพิ่มความอายเข้าไปอีก เฮ้ออ ยูมิ เจ้าของผับเขาคงเอือมระอาเธอแล้วสินะ ฉันถอนหายใจคอตก แล้วขึ้นรถ ขับกลับห้องโสโครกของฉัน
(Talk คริสเตียน)
“กลับมาตอนไหน เคท” ผมถามเธออย่างหงุดหงิด
“พึ่งลงเครื่องก็มานี่เลย” เธอชงกาแฟกินอย่างสบายใจ
“แล้วทำไมไม่บอกก่อนจะมา” ผมมองหน้าเธอไม่สบอารมณ์
“อ้าวก็ไม่คิดว่าจะมีคนอื่นอยู่นี่” เธอยักไหล่ไม่สนใจใยดี
“ปกติสาวๆที่คุณพามา คุณก็ไล่กลับตั้งแต่พวกเธอตื่นกันไม่ใช่หรอ ใครจะไปรู้ว่าจะมานั่งกินกาแฟกันจนสายเหมือนคู่แต่งงานใหม่แบบนี้” เธอพูดแล้วเหลือบมองแก้วกาแฟสองใบบนโต๊ะกินข้าว
“แล้วไง ทำไมทำหน้าไม่สบอารมณ์ขนาดนั้น แคร์เธอคนนั้นขนาดนั้นเลยรึ” ผมไม่ตอบ ไม่สิ ตอบไม่ได้ต่างหาก
“เธอกลับไปพักคอนโดเธอเถอะ ช่วงนี้ฉันไม่ค่อยว่าง” ผมทำท่าทีเรียบเฉยใส่เธอ ปกติก้เรียบเฉยแบบนี้แหละ
“อะไรกันที่รัก แฟนบินกลับมาจากต่างประเทศทั้งที คุณไล่กลับห้องไปเนี่ยนะ” เธอเริ่มกระเซ่าแหย่ผม
เธอพูดแล้วมากอดผมจากด้านหลัง เอาหน้าซุกมาตรงซอกคอ ส่วนที่อ่อนไหวของผม แล้วเอามือมาลูบตรงเป้ากางเกง
ผมปัดมือ แล้วดันเธอออกเบาๆ ผมยังไม่อยากทำกับเธอตอนนี้ เพราะผมพึ่งอิ่มกับยูมิมา
จริงๆเคทเป็นคนร้อนแรงแล้วเก่งเรื่องอย่างว่ามาก ที่ผมคบกับเธอมานาน แล้วให้สถานะเธอใช้คำว่าแฟน เพราะเธอเป็นคนไม่เรื่องเยอะ เธอไม่มีปัญหาเรื่องที่ผมจะไปเอาใครต่อใคร
เธอเป็นทั้งงคู่นอนและควบตำแหน่งแฟนได้เพราะมันเป็นไม้กันหมาได้พอสมควร กับผู้หญิงที่ชอบเข้าหาผมเพื่อหวังอย่างอื่นนอกจากการมีเซ็กซ์ แล้วผมก็ไม่เคยคิดว่าอยากมีแฟนจริงๆเลยสักครั้ง ก็เลยคิดว่าไม่น่าจะมีปัญหาอะไร จนกระทั่งเจอยัยนั่น สีหน้าของเธอตอนเห็นเคทตะกี้ก็คงตกใจน่าดู แล้วผมก็โง่อีกแล้วที่ไม่ได้ขออะไรไว้ติดต่อเธอเลย
“หืม คุณปฏิเสธฉันงั้นหรอคริส ครั้งแรกเลยนะคะ” เธอเริ่มสงสัยแต่สีหน้ายังเรียบเฉย
“ผมไม่มีอารมณ์” ผมบอกปัดสีหน้าเรียบเฉยเหมือนกัน
“งั้นหรอ ยัยนั่นคงเด็ดพอตัวสินะถึงทำให้คุณอิ่มได้” เธอเริ่มแซวอ่อนไปทางค่อนแคะมากกว่า
“ไม่เกี่ยวกับเธอ ไม่ต้องไปพูดถึงเธอ” ผมเริ่มโมโหที่เธอพาดพิงถึงยูมิ ยูมิไม่ได้ผิดอะไร
“อุ้ยตาย พูดถึงก็ไม่ได้ เอาเถอะๆฉันไม่สนใจหรอก เดี๋ยวคุณก็เบื่อเอง แต่ฉันไม่กลับห้องหรอก ฉันจะพักที่นี่”
เธอยืนยันแบบนั้น แต่ก็ชั่งเถอะ ผมไม่ได้มีคอนโดที่เดียว ให้เธออยู่ไปละกัน
.
.
มหาลัย
“ไอ้โชน มึงติดต่อมะปรางแล้วขอเบอร์ยูมิให้กูหน่อยสิ” ผมบอกเพื่อที่เรียนคณะเดียวกันเชิงขอร้อง
“เหอะ ไอ้เวรนี่ มึงพูดจากับเธอแบบนั้นต่อหน้าเพื่อนของเธอ มะปรางมันคงจะให้หรอก มันไม่ตบหน้ามึงก็บุญแล้ว” ร่างใหญ่พูดจาไม่สบอารมณ์
“เออ แล้วกูจะทำไง” ผมถามหน้าตาย
“แล้วมึงจะสนทำไม มึงก็หาเอาใหม่ๆ เด็ดๆ สิ” มันออกไอเดียได้น่าสนใจมาก หมอนี่เกิดมาเพื่อสิ่งนี้หรือไงว่ะ
“เออ เข้าท่าอยู่ความคิดดี” ผมเริ่มคล้อยตามคำพูดมัน
“ก็แค่นั้นแหละ อย่างมึงต้องแบบนี้สิ” มันก็เออ ออ ตามผม
.
.
ฉันนั่งจมอยู่หน้าคอมอีกแล้วทุกคน ความรู้สึกประดังประดามาไม่หยุด ฉันเล่นชู้กับแฟนชาวบ้าน นี่ฉันเล่นชู้กับแฟนชาวบ้าน พระเจ้ามันหลอกหลอนฉันเหลือเกิน ไม่อยากจะเชื่อ ตัวละครของฉันคงรู้สึกเหมือนกันสินะ นี่ฉันควรเลิกเขียนแนวอีโรติก มาเขียนแนวโรแมนติกแทนดีมั้ย เริ่มไม่เมกเซนต์กับวิถีชีวิตตัวเองแล้ว งื้อออ
ทำงานไม่รู้เรื่องเลยวุ้ยยย
แล้วเสียงมือถือก็ดังขึ้น ฉันควานไปรับแบบไม่ได้ดูเบอร์หน้าจอ
“ค่ะ”
“ยูมิ” โอ๊ะเสียงนี้
“เดฟฟฟฟฟ” ฉันลากเสียงยาว
“อะไรกันน้ำเสียงดีใจขนาดนั้น” เสียงปลายสายก็ดูดีใจเหมือนกันแหละ
“ฮือ นิยายฉันตันอีกแล้ว” ฉันดีใจมากที่เขาโทรมา ฉันมีเพื่อนน้อย พอได้คุยกับคนที่สนใจเรื่องของฉันมันรู้สึกดี
“งั้นหรอ งั้นออกมาเปิดหูเปิดตามั้ย วันนี้ฉันว่าง ฉันจะพาเที่ยว” เสียงปลายสายสดใจเริ่มออกไอเดีย
“โอ๊ะ ดีเลยงั้น ฉันไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนนะ” แล้วฉันจะปฏิเสธเพื่อนที่มีอยู่น้อยนิดของฉันได้ยังไงล่ะ
“ไม่เอาเสื้อแมลงสาบแทะนะ” เขาดักเอาไว้อย่างขบขัน
“ฮ่าๆๆ รู้อยู่ ไม่ทำให้อายหรอกน่า แล้วเจอกันที่ไหน”
“มาที่ร้าน XXX ร้านนั่งชิลล์ เดี๋ยวส่งโลเคชั่นให้”
“รับทราบค่ะ” ฉันยิ้มแก้มปริ
“ครับผม” ฉันเชื่อว่าปลายสายก็กำลังยิ้มเหมือนกัน
.
- ผู้เขียน
