บนเตียงขนาด3.5ฟุต ออกัสทิ้งตัวลงนอนมองเพดานสีขาว หัวใจเต้นแรงเกินกว่าจะข่มตาหลับลงได้ ในห้วงความคิดของชายหนุ่มเหม่อลอยไปไกลถึงชายอีกคน
มือเรียวสวยสีชมพูอ่อนกุมที่เสื้อตรงบริเวณหัวใจ อีกข้างกุมอยู่ข้างแก้มใส ออกัสยังจำสัมผัสของริมฝีปากเขาได้อยู่เลย มันอุ่นร้อนและนุ่มนิ่ม แค่จูบเดียวแต่กลับทำข้างในปั่นป่วนไปหมด
ทั้งที่มากกว่านี้ก็เคยมาแล้วนี่นา
ออกัสไม่เข้าใจอาการที่เป็นอยู่ รู้แค่ว่าตอนทำกันก่อนหน้านั้น มันก็รู้สึกวาบหวามอยู่หรอก แต่มันช่างแตกต่างกับตอนเขาจูบที่แก้มอย่างอ่อนโยนเมื่อครู่ มัน…วิเศษอย่าบอกใครเชียว
ผมไม่รู้ว่าที่เขาทำเหมือนผมเป็นคนพิเศษแบบนี้ มันมีความหมายว่ายังไง แต่ที่ผมรู้ตอนนี้…ผมว่าผมชอบเขาเข้าให้แล้ว
คนตัวเล็กกอดหมอนข้างดิ้นไปดิ้นมา แต่เขาก็ไม่กล้าดีใจนาน ออกัสกลับมาคิดถึงความเป็นจริง
ผมชอบเขา แต่คนอย่างเขาจะชอบผมแบบที่ผมชอบเขาไหมนะ
เป็นคำถามที่มีแค่นายเต็มที่ที่รู
