เมื่อสำเร็จเสร็จสรรพความปรารถนาของแฟนหนุ่ม ออกัสก็ไม่กล้าหลับต่อเพราะกลัวจะยาวจนถึงเย็น เต็มที่จึงอาสาขับรถมาส่งที่อพาร์ทเม้นทาสีเขียวที่ครอบครัวออกัสอาสัยอยู่
"โทรหาด้วยนะ"เต็มที่กำชับพร้อมจูบไปทั่วใบหน้าเล็ก
"ครับ เต็มกลับไปพักผ่อนนะ"ออกัสรับคำ
"งั้นพรุ่งนี้เที่ยงจะมารับนะครับ เพราะพรุ่งนี้มีเรียนบ่าย"
"โอเค" ออกัสโบกมือลาก่อนจะเดินเข้าไปในตัวอาคาร เต็มที่มองตามจนร่างเล็กหายลับสายตาไป “สองหมื่น ให้น้อยไปเปล่านะ”เต็มที่บ่นกับตัวเอง กลัวว่าจำนวนเงินที่แอบใส่ไว้ในกระเป๋าตังค์ของออกัสจะดูน่าเกรียดไปไหม แต่ก็ช่วยไม่ได้จริงๆเพราะเขามีเงินสดอยู่แค่นั้น
เมื่อเข้ามาในลิฟต์ได้ ออกัสก็ฝากน้ำหนักตัวครึ่งหนึ่ง ยืนพิงผนังในลิฟต์ แยกขาออกจากกันเล็กน้อยให้พอที่ช่องทางด้านหลังที่บวมไม่ถูกเสียดสีมาก ด้วยหวังว่าช่วงล่างที่ถูกถล่มมาจะดีขึ้น ร่างกายของเขายังระบมและท้องก็ปวดอยู่หน่อยๆ ความที่มีขนาดตัวต่า
