“เอ่อ...” คนถูกมองว่าเป็นเด็กเส้นทำหน้าไม่ถูก ตอนนี้สับสนมึนงงกับการกระทำของเจ้านายหนุ่มอยู่ แล้วมองหน้ารุ่นพี่สาวที่มองมาอย่างจับผิด “โอ๊ย! จะเป็นอะไรล่ะ ก็เป็นหลานของผู้จัดการ เพื่อนคุณเสือไง พวกพี่รู้จักรู้เปล่า คุณกวินภพน่ะ”
คำตอบของกนกขวัญทำให้สองสาวถึงกับตาโต “จริงเหรอ
หน้าอย่างแกเนี่ยนะเป็นถึงหลานพี่บี ผู้จัดการคุณกวินภพ”
หญิงสาวหรี่ตาลงเล็กน้อย เริ่มเห็นความวุ่นวายอยู่ไม่ไกล ก่อนรีบเฉไฉเปลี่ยนเรื่อง
“พี่ช้องกับพี่รจหิวกันหรือยังคะ หนูว่าเดี๋ยวหนูเอากับข้าวไปใส่ถ้วยให้ดีกว่าเนาะ” ว่าแล้วก็เดินไปยังโซนมุมห้องที่มีชั้นเล็กๆ สำหรับวางอุปกรณ์อยู่
“ไอ้นี่มันเปลี่ยนเรื่องเก่ง” รจเรจมองแผ่นหลังของรุ่นน้องสาวแล้วพึมพำเบาๆ
ช้องนางมองเพื่อนยิ้มๆ “ปล่อยมันไปเถอะ มันไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อนอีกก็พอแล้ว”
“มาแล้วจ้ะ ทั้งหมดนี้หนูทำเองหมดเลยนะ มีปลาทับทิมราดพริก ต้มจืดตำลึงหมูสับ กำลังร้อนๆ
