รถยนต์ทรงสวยแล่นด้วยความเร็วเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เมื่อหลุดออกจากเส้นทางที่เป็นเขตอนุรักษ์ได้สักพักใหญ่ หลังจากขับเข้าสู่ตัวจังหวัดเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ขับต่ออีกประมาณชั่วโมงกว่าๆ ก็มาถึง
ไร่ม่านฟ้า
ในเวลานี้ไร่กว้างใหญ่ไพศาลกินเนื้อที่หลายร้อยไร่ ถูกปกคลุมไปด้วยความมืดมิด พยัคฆราชหันมองคนที่นอนหลับคอพับคออ่อนไปเป็นที่เรียบร้อย แล้วส่ายหน้าเบาๆ
ในที่สุดรถยนต์ก็เคลื่อนเข้ามาจอดหน้าบ้านของบ้านเดี่ยวสองชั้นสไตล์โมเดิร์น หลังเดียวที่ตั้งตระหง่านอยู่กลางป่าเขา
พยัคฆราชหันมองคนมาด้วยที่หลับลึก จนไม่มีทีท่าว่าจะตื่นอย่างหนักใจ แล้วมองลูกน้องคนทั้งสองคนกำลังเดินยิ้มออกจากบ้านของเขา มาต้อนรับ
ก๊อกๆ
เสียงเคาะกระจกจากฝีมือของลูกน้องคนสนิททำให้เขาต้องรีบลดกระจกลง ส่งสายตาปรามให้คนเคาะกระจก
“ขอโทษครับนาย ผมเห็นนายไม่ยอมลงมาจากรถ เลยคิดว่าเป็นอะไร” ปกรณ์ผงกศีรษะขึ้นลงอย่างขอโทษ ก่อนสายตาจะเหลือบไปเห็
