ตอนที่ 1
1146 คำ
เขยฝรั่งคลั่งสวาท
ผู้เขียน กาสะลอง
ไม่อนุญาตให้สแกนหนังสือ
หรือคัดลอกเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือ
เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของหนังสือเท่านั้น
นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่สมมติขึ้น
ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องจริงแต่อย่างใด ชื่อบุคคล
และสถานที่ที่ปรากฏในเนื้อเรื่อง ไม่มีเจตนา
อ้างอิงหรือก่อให้เกิดความเสียหายใดๆ
……….
นิยายเรื่องนี้… ไม่มีแก่นสารสารัตถะอะไรนักหนา
ทั้งเรื่องขับเคลื่อนด้วยอารมณ์อันมืดดำของมนุษย์
ดำเนินเรื่องด้วยตัณหาราคะสุดร้อนแรง
ท่านใดที่ไม่ชอบโปรดหลีกเลี่ยง
*เราเตือนท่านแล้ว*
เขยฝรั่งคลั่งสวาท
เชียงใหม่ พุทธศักราช 2564
เสียงกดออดหน้าประตูบ้านที่ดังขึ้นมาหลายครั้ง ทำให้ ‘เจสัน’ ชายหนุ่มลูกครึ่งสเปนวัยสามสิบปีที่กำลังนั่งดูทีวีอยู่ในห้องรับแขกของบ้านเดี่ยวหลังใหญ่ ตั้งอยู่ชานเมืองเชียงใหม่ ต้องเดินออกมาหน้าบ้านด้วยความสงสัย
พลันสายตาสะดุดเข้ากับเรือนร่างสุดเซ็กซี่ไม่คุ้นตาของผู้หญิงคนหนึ่ง หล่อนผมยาวสลวย สวมเสื้อเกาะอกลายดอกไม้สีม่วง อวดเนินอกขาวเนียนอวบใหญ่ กางเกงยีนส์ขาสั้นรัดสะโพกจนเห็นกลีบก้นกลมกลึง กำลังยืนกดออดอยู่หน้าประตูรั้วอัลลอยด์สีเงิน
ครั้นเมื่อเจสันเดินเข้ามาจนใกล้…
ก็ถึงกับต้องอุทานออกมาด้วยความประหลาดใจ เมื่อพบว่าคนที่มากดออดเรียกอยู่หน้าประตูบ้านนั้นคือ ‘พัชชาร์’ แม่ของภรรยา หรือแม่ยายของเขานั่นเอง
“แม่พัชร์… ”
ลูกเขยอุทานเรียกชื่อแม่ยายสั้นๆ ว่า ‘พัชร์’ตามที่ลูกสาวของหล่อนเรียกจนติดปาก
“จ้ะ… แม่เอง… ”
พัชชาร์ยิ้มทักทายด้วยความดีใจเมื่อได้พบหน้าสามีของลูกสาว
“เจย์ตกใจมากใช่ไหมจ๊ะที่เจอแม่… ”
พัชชาร์เรียกชื่อลูกเขยของหล่อนสั้นๆ เช่นกัน ชื่อเล่นของเจสันก็คือ ‘เจย์’
“ครับ… ตกใจมากครับ ก็คุณแม่แอบมาเงียบๆ แบบนี้… ”
เจสันรีบเปิดประตูรับผู้มาเยือน
“ที่แม่ไม่บอกก่อน… ก็เพราะว่าแม่อยากเซอร์ไพรส์จ้ะ… ”
พัชชาร์ตอบแล้วเดินกลับเข้าไปในรถแคมรี่สีขาว ขับผ่านประตูอัลลอยด์ที่เปิดรับเข้ามาจอดคู่กับรถฟอร์จูนเนอร์สีดำคันใหญ่ของเจสัน จอดอยู่ในโรงจอดรถริมรั้ว
“แล้วยัยดาวล่ะจ๊ะ… ”
พัชชาร์ถามถึง ‘เด่นดาว’ ลูกสาวของหล่อน เพราะว่าวันนี้เป็นวันเสาร์ และสัปดาห์นี้ก็มีวันหยุดยาวติดต่อกันไปจนถึงวันจันทร์
สาเหตุที่พัชชาร์ไม่บอกล่วงหน้าก็เพราะคิดว่ายังไงก็ต้องได้เจอลูกสาวแน่ๆ จึงมาโดยไม่บอกไม่กล่าวหวังเซอร์ไพรส์
“ดาวไม่อยู่ครับ ไปเที่ยวญี่ปุ่นกับเพื่อนครับแม่พัชร์… ”
เจสันตอบ ทำเอาหัวคิ้วของแม่ยายชิดเข้าหากัน
“เอ่อ… อะไรนะ… ยัยดาวไม่อยู่… ”
พัชชาร์ทำหน้าผิดหวัง…
กลับกลายเป็นว่าตอนนี้คนที่ตั้งใจมาจะมาเซอร์ไพรส์… กลับเจอเซอร์ไพรส์ยิ่งกว่า
“ใช่ครับ… ดาวไปเที่ยวญี่ปุ่นกับเพื่อนครับแม่พัชร์”
“อ้าว… แล้วทำไมเจย์ไม่ไปด้วยล่ะ… ”
พัชชาร์นึกสงสัย
“พอดีป๋อมเพื่อนสนิทของดาวได้รางวัลจากการชิงโชคใบเสร็จชอปปิ้งของห้างครับ ได้รางวัลตั๋วเครื่องบินสองที่นั่ง… เพื่อนก็เลยขอให้ดาวไปเป็นเพื่อนครับ… ตอนแรกผมจะซื้อตั๋วเพิ่มเองแล้วไปด้วยกัน แต่ก็ติดงานกะทันหันเลยให้ดาวไปกับเพื่อนสองคน… ”
เจสันไขข้อสงสัยของแม่ยาย
“ตายจริง… คิดว่าจะได้เจอยัยดาว งั้นคืนนี้แม่ไปนอนที่โรงแรมดีกว่า… ”
แผนของพัชชาร์จำต้องเปลี่ยนกะทันหัน
“อุ๊ย… อุตส่าห์มาถึงบ้านแล้วทำไมจะต้องไปนอนที่โรงแรมล่ะครับแม่พัชร์… บ้านผมก็มีตั้งหลายห้อง… ”
ลูกเขยรีบค้าน
“แม่รู้จ้ะว่ามีหลายห้อง… แต่ผู้หญิงกับผู้ชายอยู่ด้วยกันสองต่อสองมันไม่งาม… ”
พัชชาร์คำนึงถึงความเหมาะสมระหว่างหญิงชาย
“ไม่เห็นจะเป็นไร… คุณแม่คิดมากไปหรือเปล่าครับ… เอาเป็นว่าเดี๋ยวผมโทรหาดาว… คุณแม่คุยกับดาวก่อนนะครับ… ”
เจสันกดโทรศัพท์โทรหาภรรยา คุยกันครู่สั้นๆ เมื่อดาวรับสาย จากนั้นก็ยื่นโทรศัพท์มาให้แม่ยายคุยกับลูกสาว
“คุณแม่… เสียดายจัง… ไม่ได้เจอกันเลยค่ะ”
น้ำเสียงดีใจ กรอกมาจากปลายสายของหญิงสาวที่อยู่ญี่ปุ่น นานเป็นปีแล้วที่พัชชาร์ไม่ได้เจอกับเด่นดาว ครั้งสุดท้ายที่เจอกันก็ช่วงสงกรานต์ที่ผ่านมา
“เป็นความผิดของแม่เองแหละที่ตั้งใจจะมาเซอร์ไพรส์หนูโดยไม่นัดกันก่อน… ก็เลยคลาดกัน”
พัชชาร์รู้สึกเสียดายเช่นกัน
“แต่ก็ไม่เป็นไรนี่คะ… แม่พัชร์จ๋ารอหนูนะคะ… พรุ่งนี้หนูก็กลับแล้วค่ะ… ”
“อ๋อ… หนูกลับพรุ่งนี้หรือจ๊ะ… งั้นก็ได้จ้ะ… ”
พัชชาร์เห็นว่าไม่นาน
“ค่ะ… คุณแม่ไม่ต้องไปนอนโรงแรมนะจ๊ะ ที่บ้านมีหลายห้องค่ะ เดี๋ยวหนูสั่งให้พี่เจย์จัดห้องให้แม่พัชร์ พี่เจย์จะดูแลคุณแม่อย่างดี… ”
เด่นดาวไม่อยากให้มารดาต้องไปพักที่อื่น
“งั้นก็ได้จ้ะ… ”
พัชชาร์ตอบ ยอมค้างคืนบ้านลูกสาวในที่สุด
“ไม่ต้องเกรงใจนะคะคุณแม่… เดี๋ยวหนูขอคุยกับพี่เจย์สักครู่ค่ะ… ”
เด่นดาวกล่าว…
“ยัยดาวขอคุยด้วยจ้ะ… ”
พัชชาร์ยื่นโทรศัพท์มือถือมาให้ลูกเขยสุดหล่อ สองผัวเมียคุยกับต่อมาอีกครู่สั้นๆ ก็กดวางสาย
“ผมช่วยครับคุณแม่… ”
เจสันหันมากุลีกุจอเข้าช่วยยกกระเป๋าเดินทางสีดำใบใหญ่ออกมาจากเบาะที่นั่งด้านหลังของรถโตโยต้าแคมรี่สีขาวของแม่ยาย
ลูกเขยเดินนำหน้า พาพัชชาร์เข้าบ้านหลังใหญ่ด้วยสีหน้าตื่นเต้นดีใจอย่างเห็นได้ชัด กับการมาเยือนโดยไม่คาดฝันของแม่ยายคนสวย
ในเวลาต่อมา
ตอนค่ำ…
เจสันพาแม่ยายแวะมากินมื้อค่ำที่ร้านอาหารชื่อดังแห่งหนึ่งในตัวเมืองเชียงใหม่
“ร้านน่ารักจัง… ”
พัชชาร์ทอดสายตาแลไปรอบๆ บริเวณ ร้านนี้ตกแต่งได้บรรยากาศของเมืองเหนือ ฝาผนังประดับไว้ด้วยไม้แกะสลักเป็นรูปช้างสวยงาม ที่ประตูทางเข้าด้านหน้ามีร่มสีแดงอันใหญ่ตั้งอยู่มุมทางเข้า
“แม่พัชร์เลือกเลยครับ… อยากทานอะไร… ”
ลูกเขยยื่นเมนูอาหารให้แม่ยาย
“นานแล้วที่แม่ไม่ได้กินอาหารเหนือ… ”
พัชชาร์มองดูเมนู… ทั้งร้านขายแต่อาหารเหนือ มีทุกเมนูที่นึกถึง แต่ที่พัชชาร์ชอบที่สุดก็คือแกงฮังเลที่หล่อนไม่เคยลืมกลิ่นเครื่องเทศซึ่งแม้จะไม่รู้จักว่า
- ผู้เขียน
