“นี่มันอันใดกัน เมื่อวานฝ่าบาทยังไม่มีการเจ็บป่วยเลยมิใช่หรือ” ชินอ๋องเดินเข้าไปในห้องบรรทม ก็พบฮองเฮาและเหล่าสนมขั้นกุ้ยเฟยอีกสองพระองค์นั่งร้องไห้กันระงม
มองไปบนแท่นบรรทมก็พบว่าองค์กษัตริย์กำลังนอนหายใจหอบอยู่ ดูจากใบหน้าที่ซีดเซียวและท่าทีอ่อนแรง การประชวรครั้งนี้คงหนักหน่วงพอควร
“ฝ่าบาทอาการทรุดหนักเมื่อเช้าพ่ะย่ะค่ะ ทั้งไอ ทั้งกระอักเป็นเลือด” กงกงว่าเสียงสั่น ตอนนั้นตัวเขาเองก็ทำสิ่งใดไม่ถูก ลนลานไปหมด
“แล้วตอนนี้พระอาการเป็นอย่างไร”
“ฝ่าบาทยังคงได้สติขอรับท่านชาย แต่ร่างกายอ่อนแรงลงทุกที หากไม่ได้ยาแก้พิษอาจจะแย่กว่าเดิมขอรับ” หมอหลวงรายงานต่อท่านชายอี้โจว ขณะเดียวกันจวิ้นอ๋อง องค์รัชทายาท และองค์ชายใหญ่ก็ตามเข้ามาในห้องบรรทมด้วย
“เช่นนั้นก็รีบเรียกหมอหลวงมา จะรออยู่ทำไม”
“หมอหลวงทุกท่านมาตรวจดูแล้วพ่ะย่ะค่ะจวิ้นอ๋อง แต่- แต่ไม่มีผู้ใดรู้จักพิษชนิดนี้เลย” หมอหลวงชราผู้หนึ่งน
