บทที่1.จุดกำเนิดรอยแค้น!!
1483 คำ
บทที่1.จุดกำเนิดรอยแค้น!!
ท่ามกลางความเงียบยามดึกสงัด มีเพียงเสียงขยับปีกของแมลงปีกแข็งที่ดังอื้ออึงอยู่ในอากาศ...นอกนั้นแทบจะไม่มีเสียงอะไรเลย!! แต่...ในคฤหาสน์หลังใหญ่หลังหนึ่งที่ตั้งเด่นเหนือเนินเขาเตี้ยๆ เป็นบ้านหลังใหญ่ของเศรษฐีผู้หนึ่ง มันถูกปลูกสร้างไว้ใช้อยู่อาศัยมาเนิ่นนาน เพื่ออยู่อาศัยกันในครอบครัว ‘บดินทร์เดช’ กลางดึกสงัด...ที่สมาชิกทุกคนในบ้านนอนหลับสนิทอยู่ในห้องนอนของตัวเองใต้ผ้าห่มผืนหนา แต่ที่ถนนดินหลังบ้านถนนที่โรยด้วยหินกรวดเม็ดเล็กๆ ...กลับมีเงาตะคุ่มๆ ของบุรุษร่างกะทัดรัดผู้หนึ่งเดินย่องมาเงียบๆ เขาเงี่ยหูฟังเสียงครางกระเส่าของใครบางคนที่ลอยตามลมมา เสียงนั้นเหมือน ‘เขา’ กำลังจะขาดใจตาย... มันดังแว่วมาเข้าหูของเขา จนไม่สามารถข่มความอยากรู้เก็บไว้ในใจได้...ธรรวา บดินทร์เดชก้าวลงจากเตียงนอน เขาเดินตามเสียงแผ่วหวิวนั้นมา พยายามเงี่ยหูฟัง เอียงคอค้นหาทิศทางของเสียงนั่น เมื่อเกิดลางสังหรณ์แปลกๆ
วันหยุดยาวสอบปลายภาคเสร็จ เด็กชายรุ่นกระทง...อายุ18 ปี มีเวลาพักผ่อนยาวๆ หลังสอบเสร็จเกือบเดือน หนุ่มน้อยค่อนข้างมั่นใจ การสอบไล่ครั้งนี้ เขาผ่านเกณฑ์แน่ๆ และเทียม บิดาของเขาวางแผนชีวิตไว้ให้ ในอีก2 เดือนข้างหน้านี้ เขาจะต้องเดินทางไปเรียนต่อยังต่างประเทศเพื่อสะสมความรู้ ความสามารถกลับมาบริหารงานบริษัทของครอบครัว เมื่อเทียมวาดหวังไว้ ธรรวาคือทายาทที่เขาวางใจที่สุด จนถึงขนาดคิดจะให้หนุ่มน้อยสืบทอดกิจการ แม้ธรรวาจะเป็นแค่บุตรชายคนสุดท้องก็ตาม แต่แววฉลาดเฉลียวในตัวบุตรชายผู้นี้ มีให้ท่านเห็นตลอดเวลา
“อ่า...เร็วอีกสิ ฉันใจจะขาดแล้วนะคำแปง...” เสียงผู้หญิงครางกระเส่า แผ่วโหย หล่อนครางเร่งเร้าให้ใครบางคนที่หล่อนกำลังพันตูอยู่ด้วยกัน... เพิ่มความเร็วในสิ่งที่กำลังทำมากขึ้น!!
หนุ่มอายุสิบแปดขมวดคิ้วเป็นปม...เลือดลมในตัววิ่งพล่าน!! ถึงจะไม่เคยมีความสัมพันธ์ทางกายกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน แต่เสียงครางแผ่วหวิวเช่นนี้...ไม่ว่าใครได้ยินก็ย่อมรู้ว่าหญิง-ชายคู่นี้กำลังเสพสังวาสกันอยู่อย่างเมามัน เพียงแต่ธรรวาอยากรู้!!? หญิง-ชายที่สมสู่กันอยู่นั่น... ใช่คนที่เขาคิดไว้หรือไม่
หนุ่มน้อยเหยียดยิ้มมุมปาก เขาได้ยินเต็มสองหู เมื่อสาวร่านราคะคนนั้น...เอ่ยนามชายคู่ขา...แบบเต็มปากเต็มคำ
ธรรวาหยุดกึก!! เขาได้ยินเสียงขาโต๊ะกระทบกับพื้นผิวดังกราวใหญ่ในอาคารเก่าๆ ตรงหน้า
เด็กหนุ่มย่องกริบ มองหารอยแตกของเนื้อไม้...และในที่สุดก็เจอ... แสงสว่างรำไร...ส่องผ่านรอยแตกของเนื้อไม้ออกมา เขาแนบใบหน้า สอดตามองผ่านรอยแตกของเนื้อไม้นั่น!! เมื่ออาคารหลังนี้ เป็นอาคารที่สร้างไว้เพื่อใช้เก็บของ แต่ใครบางคนนั้น...กลับใช้เป็นที่เริงรัก ลับหลังสายตาคนอื่นๆ เป็นที่ซ่องสุมมั่วโลกีย์ และธรรวาพอจะเดาออก ผู้หญิงที่กำลังครางหงิงๆ ประหนึ่งจวนเจียนจะขาดใจนั่น...คือใคร? ...ภรรยาคนล่าสุดของบิดาของเขาเอง สาวสวยวัย28 ปี ที่ก้าวเข้ามาในชีวิตเทียมแบบน่าสงสัย เพราะหล่อนผู้นั้น อายุห่างกับบิดาเขา เกือบ20ปี
สิ่งที่ธรรวาเห็นเต็มตา... เขานิ่งอึ้ง!! รู้สึกรังเกียจผู้หญิงร่านคนนี้เพิ่มขึ้น จนแทบจะอาเจียนออกมา
เรือนร่างขาวโพลนของดารัณยืนหันหลังให้ชายผิวดำคนหนึ่ง สัดส่วนความเป็นชายของชายผู้นั่งฝังลึกอยู่ในกลีบสาว แผ่นหลังดำมะเมื่อมของชายผู้นั้นเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อ...มือแข็งกระด้างจับอยู่ที่เอวบาง เขาผู้นั้นกระชากร่างอ่อนบางของดารัณเข้าหาตัวตนสุดแรง พร้อมกับส่งเสียงคำรามเหมือนสัตว์ร้ายที่กำลังผสมพันธุ์อย่างดุดัน
ลำตัวของธรรวาแข็งเกร็ง ดวงตาเบิกโพลง เขากลั้นเสียงร้องเอาไว้ พร้อมกับเพ่งมองภาพแสนระทึกขวัญ ด้วยหัวใจที่เต้นเร่าๆ
คำแปงคืนคนงานคนหนึ่งที่บิดาของเขาจ้างวานให้ดูแลบ้าน ชายผู้นี้ทำงานจิปาถะ นิสัยไม่ค่อยพูดไม่นิยมสุงสิงกับใคร แต่ใครจะคิดล่ะ!! เบื้องหลังของชายผู้นี้โสมมจนไม่น่าให้อภัย เขาสมสู่กับภรรยาเจ้าของบ้านโดยไม่คิดละอาย หรือกลัว!!
เสียงคร่ำครวญเหมือนคนใกล้ตายดังโหยหวน ผสมกับเสียงลมหายใจฟืดฟ๊าดของชายฉกรรจ์ดังลั่นในความมืด คำแปงสาวบั้นเอวเร็วขึ้น! แรงขึ้น! เขาเสือกเสยแก่นกายสาดใส่ความกำยำของตนเองใส่นายสาวแบบไม่ออมแรง เพราะยิ่งเขาทำให้หล่อนถูกใจมากเท่าใด... เขาก็มักจะได้ของกำนัลติดมือกลับไปด้วย แค่เกมรักดุเดือดสุดสนุก เป็นความสุขที่ชายร่างใหญ่ไม่คิดปฏิเสธ เขาทุ่มเทแรงที่มีสนองอารมณ์ร่านของนายสาว เพื่อความสบายส่วนตัว แถมยังได้ปลดปล่อยความกำหนัดที่สั่งสมไว้ในอกตัวเองด้วยอีกทาง
ลมหายใจของธรรวาร้อนผ่าว แม้จะนึกรังเกียจพฤติกรรมของสองชาย-หญิง ที่กำลังเสพสมกันอย่างเมามันตรงหน้า พวกเขากระทำแบบไม่รู้จักอายฟ้า อายดินเมื่อเป็นการทำผิดศีลข้อ3. แต่...เด็กหนุ่มรุ่นกระทงอย่างธรรวาก็แค่ปุถุชนคนธรรมดาหนึ่ง ความกำหนัดตามวิสัยมนุษย์ผุดพรายขึ้นมาในอก เมื่อถูกกระตุ้นด้วยภาพและเสียงแบบจะๆ ตา จนความร้อนในกายไหลพล่าน เม็ดเหงื่อไหลซึมเต็มหน้าผากกว้าง เขาแนบกดใบหน้าชิดกับรอยแตกมากขึ้น จนลืมระวังตัวเหมือนเดิม
เพราะแสงอันน้อยนิดในห้องรกร้าง ดังนั้นแสงสว่างจากภายนอกจึงส่องรอดเขามาด้านใน ดารัณที่กำลังเกร็งกระตุกเพราะความเสียวซ่าน หล่อนมองเห็นความผิดปกตินั่น จนหล่อนต้องเพ่งสายตามองซ้ำ หญิงชั่วแอบแสยะยิ้ม เมื่อมองเห็นรอยแยกรอยใหญ่ๆ มีใครบางคนแนบสายตาจ้องมอง เธอพอจะเดาได้!! ใครคนนั้น...คือลูกเลี้ยงสุดหล่อที่หล่อนเฝ้ามองด้วยความพึงพอใจ เพราะความหนุ่มแน่นของธรรวามันน่าปรารถนาไม่น้อย เขาดูน่าลิ้มลอง ยิ่งกว่าผู้ชายทุกคนที่ดารัณเคยรู้จัก มีบางอย่างในร่างกายนั่นดึงดูดเธอเข้าหา แต่ความเย็นชาที่ลูกเลี้ยงแสดงออก ทำให้เธอทำเพียงมองอยู่ห่างๆ แต่ก็ไม่เคยคิดที่จะทดลองลิ้มรสเขาเลย
ริมฝีปากสีสดเผยออ้า “อ่า อูยยยย อ่าว์...” เธอแสร้งครางเสียงดังขึ้นอีกตั้งใจให้คนที่แอบซ่อนอยู่ได้ยินด้วย ขยับบั้นเอวส่ายไหวแบบมีชั้นเชิง แอ่นลำตัวจนโค้งงอ เนินอกอวบใหญ่สั่นไหว เธอสอดมือไปขยำขยี้เนินเนื้ออวบอูม พร้อมทั้งมโนในใจว่าคนที่กำลังกระทุ้งความกำยำใส่เธอ คือธรรวา
อารมณ์สยิวตื่นเพลิด เธอเสียวกระสันจนสุดกู่...ร้องครางเสียงแหลม พร้อมกับเร่งเร้าคำแปงไม่หยุด “เร็วอีก เร็วๆ สิ”
หนุ่มคนงานสาวบั้นเอวสุดแรง เขากระแทก กระทั้นนายสาวจนเหงื่อโทรม แต่หล่อนช่างทนทายาด ไม่ยอมไปถึงจุดหมายปลายทางสักที หนุ่มใหญ่กัดฟันกรอด เขาถอดถอนแก่นกายออกมาจากแอ่งน้ำเยิ้ม จนน้ำค้างไหลทะลักตามมาติดๆ ดารัณกำลังจะตวาด เพราะเธอกำลังได้ที่ แต่ก็กลับต้องร้องครางเสียงกระเส่าเหมือนเดิม เมื่อคำแปงกระแทกความกำยำสวนกลับมาเร็วๆ แบบแรงสุดติ่ง!!
“อูยยยย...อ่า...”
ธรรวายืนตัวเกร็ง ขาเขาสั่นไปหมด ดวงตาพร่ามัว ลมหายใจหอบกระชั้นเนื้อตัวเกร็งแข็ง
“กรี๊ดดดดด...” ในที่สุด หนุ่มคนงานก็ส่งนายสาวขึ้นไปแตะประตูสวรรค์ได้สำเร็จ หล่อนกรีดร้องเสียงแหลม ร่างกายอ่อนยวบ ทรุดฮวบลงไปนอนแผ่อ้าที่พื้นสกปรก คำแปงลดตัวตามติด เขายังไม่ถึงประตูสวรรค์ที่ว่านั่น หนุ่มร่างใหญ่โหมแรงหยดสุดท้ายสาดใส่นายสาวสุดฤทธิ์ แล้วจึงก้าวตามหล่อนขึ้นสวรรค์ชั้นฟ้าไปในที่สุด
ดารัณผลักร่างใหญ่เหม็นหืนของคำแปงออกไปจากร่างกาย หล่อนผุดลุกขึ้นยืน เดินนวยนาดไปทิ้งตัวนั่งบนโซฟาตัวเก่าๆ โดยไม่คิดอายสายตาวาวๆ ของคนงานร่างใหญ่ เมื่อร่างกายเปล่าเปลือยเย้ยฟ้าท้าลม
“ไปได้แล้ว...ดูดีๆ ล่ะ อย่าให้ใครเห็น”
หญิงสาวโบกมือไล่ เมื่อเสร็จสม คนงานผู้นี้ก็ไร้ประโยชน์
“คุณนาย...นานๆ จะมีโอกาส ครั้งเดียวพอเหรอครับ”
คำแปงท้วง เขาคว้ากางเกงผ้าฝ้ายมาสวมลวกๆ จ้องมองนายสาวด้วยสายตาวาววับ!!
- ผู้เขียน
