หญิงสาวพลิกตัวหนี หลบอาการตะกรุมตะกรามอย่างเมามันของชายหนุ่ม เธอยกมือผลักอกเขา “ดลไม่ได้อยากให้คนอื่นรู้ค่ะ... แต่คุณไม่ควรทำแบบนี้กับดล... ดลไม่ใช่ผู้หญิงขายบริการ ที่คุณนึกอยากฟัดก็จะฟัด” เสียงแผ่วพร่ากล่าวเบาๆ
“เหรอ...เธอลืมไปแล้วสิ ฉันบอกเธอว่ายังไงเมื่อคืน ถ้าลืมจะบอกซ้ำอีกครั้ง แล้วก็จำใส่สมองเน่าๆ ของเธอไว้เสียด้วย...ดลยา...เธอเป็นผู้หญิงของฉัน...ฉันจะปล่อยเธอเอง...ในวันที่ฉันเบื่อ แต่ตอนนี้ยัง...เพราะฉะนั้นอย่าขัดใจฉัน...”
หญิงสาวตาเหลือกกับการอวดอำนาจนั่น เธอขืนตัวไว้ ไม่ยอมศิโรราบง่ายๆ
“หยุดนะ ...ดลร้องนะคะ” หญิงสาวกล่าวขู่ แม้เป็นเสียงที่แหบแห้งเบาโหวง
“ก็เอาสิ...แถบนี้ทั้งแทบไม่มีใครกล้าเข้ามาหรอก แล้วใครล่ะจะช่วยเธอได้ล่ะ”
ธรรวายิ้มเครียด เขากำข้อมือเรียวแน่นขึ้น รั้งหล่อนเข้าหาตัว พร้อมกับแยกเขี้ยวขู่
“คุณธรร...”
หญิงสาวครางเสียงแผ่ว ๆ มือเรียวบางสั่นสะท้าน รู้สึกเหมือ
