เพียะ!! โครม!! เพราะพูดไม่เข้าหู พิศทั้งโดนตบและโดนเตะโครมใหญ่ไปติดกับต้นไม้
“คุณหนูอย่าทำบ่าวเลยเจ้าค่ะ” พิศยกมือไหว้ปลกๆ
“ถ้ามึงปากมากอีก กูจะตบมึงให้คว่ำอีพิศ มึงเป็นบ่าวมีหน้าที่รับใช้กู อย่าสู่รู้ให้มันมากนัก”
“เจ้าค่ะคุณหนู” พิศรีบรับคำ ไม่กล้าวิพากษ์วิจารณ์อะไรอีก ได้แต่ก้มงุดหัวหดไม่กล้าแม้จะสบตาดุเข้มอำมหิตนั้น
“กูจะไปหาพี่พฤกษ์”
“จะไปทั้งอย่างนี้หรือเจ้าคะ”
“ทำไม” เสียงที่กระชากถาม ทำให้พิศสะดุ้ง เอ่ยตอบอย่างกล้าๆ กลัวๆ
“คุณหนูน่าจะแต่งตัวให้สวยกว่านี้นะเจ้าคะ อาบน้ำอาบท่าเสียก่อน”
“เพิ่งลงนะ ของกำลังขลัง ไปทั้งแบบนี้แหละ” พิศไม่อยากบอกว่าคุณหนูของนางสภาพดูไม่ดีเอาเสียเลย กลิ่นกามารมณ์ก็คละคลุ้ง แต่เป็นเพียงแค่บ่าว น้ำท่วมปาก จะไปกล้าทำอะไรได้
พอไปถึงเรือนของพฤกษ์ จันทร์เพ็ญก็เห็นว่าพฤกษ์กำลังยืนมองกลีบบัวคุยกับเดชอยู่ สีหน้าท่าทางของพฤกษ์ และการกระแทกหมัดกับเสาเรือนหนั
