“ด้านนอกฝนตกหนักเลยนะคะพี่ถั่วพู มันจะตกอีกนานไหมจ๊ะ”
“น่าจะอีกหลายวันเลย หิวหรือยังพี่จะหุงหาอาหารให้กิน” ดีหน่อยว่าบ้านพักที่นี่เป็นบ้านดินเลยทำให้แข็งแรงทนแดดทนฝน ชาวบ้านส่วนใหญ่ที่นี่จะสร้างบ้านดินเป็นหลัก เพราะบ้านดินนั้นสร้างดีๆ อยู่ได้เป็นร้อยปี ทนกว่าบ้านที่ทำจากอิฐ หิน ปูน ทรายอีก
“ยังไม่ค่อยหิวเลยค่ะ” คนบอกว่าไม่หิวแต่ท้องกลับร้องประจานออกมา ทำให้เธอต้องลูบท้องตัวเองไปมา เขินอายอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
อาจเป็นเพราะว่าเธอปฏิเสธเขามาตลอด แต่ไม่คิดว่าจะได้มาอยู่กับเขาสองต่อสอง และเขาก็ได้ช่วยชีวิตของเธอเอาไว้แบบนี้
“นี่ขนาดยังไม่ค่อยหิว ถ้าหิวมิกินพี่เป็นอาหารรึ” เขาเย้า ทำเอาคนฟังถึงกับหน้าแดงตาโต ปกติแล้วเขาไม่เคยพูดแบบนี้กับเธอเลย
อาจเพราะเธอเห็นหน้าเขาคราใดก็สะบัดหน้าใส่เสียทุกคราไป พอติดหนี้บุญคุณของเขาและต้องมาอยู่ด้วยกัน มันเลยทำให้เธอต้องพึ่งพิงเขา ที่สำคัญก็คือเธอก็รู้สึ
