“ช่วยด้วย ช่วยด้วย โจรบุกเข้ามาในห้อง” คนที่ร้องออกมาคือพุดซ้อน ทำเอาพฤกษ์สะดุ้งโหยง กระโดดหนีแทบไม่ทัน
“โจรที่ไหนบุกเข้ามาในบ้าน แบบนี้ต้องยิงให้ไส้แตกไปเลย” ประตูถูกเปิดเข้ามาปังใหญ่ คนที่ถือปืนเข้ามาคือหลวงอัฐบิดาของเขานั่นเอง
“พ่อพฤกษ์ ลูกเข้ามาทำอะไรในห้องนี้” คุณหญิงนิดรีบเอ่ยถามด้วยสีหน้าว่าแตกตื่นเสียเต็มประดา ทั้ง ๆ ที่แอบขำการกระทำของลูกชายตัวดีสุดใจ
แหม... ยิ่งอยากเข้าห้องหอแบบนี้ ยิ่งต้องแกล้งเสียให้หนักเชียว
“ลูกก็เข้ามาหาเมียของลูกน่ะสิขอรับ”
“ยังไม่ถึงฤกษ์งามยามดีจะเข้าห้องหอ ต้องรออีกเดือนมิใช่รึ หรือเราลืมไปแล้วพ่อพฤกษ์”
“ลูกมิได้ลืม แต่เจ้าคุณพ่อกับคุณหญิงแม่จะแกล้งลูกไปถึงไหนกันขอรับ แค่นี้ลูกก็จะขาดใจตายแล้วนะขอรับ”
“แค่คืนเดียวถึงกับจะขาดใจเลยรึ ไหนเมื่อก่อนเราไม่อยากได้แม่บัวมาเป็นเมียนี่นา แม่จำได้”
“โธ่... คุณหญิงแม่ จะตอกย้ำไปถึงไหนขอรับ”
“อีกหนึ่งเดือน
