ตอนที่ 2.
1544 คำ
“ขอบคุณท่านมากที่ช่วยข้าไว้ ข้าชื่อเอวา เป็นวิหคนารี อาศัยอยู่ที่ดินแดนวิหคด้านทิศใต้ของดินแดนหรรษา”
นางวิหคนารีเอ่ยขอบคุณ พร้อมกับแนะนำตัวให้พ่อมดหนุ่มรู้จักชื่อของนาง
“เจ้าเป็นวิหคนารีสินะ ข้าคือพ่อมดคีออสมาจากดินแดนเวทมนตร์ ข้าได้รับบัญชาจากราชินีแม่มดให้มากำจัดปีศาจและสัตว์ร้ายที่กำลังสร้างความปั่นป่วนให้ดินแดนหรรษา” พ่อมดคีออสเอ่ยขึ้น
“ดินแดนหรรษาตอนนี้มีพวกปีศาจกามารมณ์เป็นตัวปัญหา มันขยายพันธุ์เพิ่มขึ้นจากเดิมเป็นเท่าตัว เมื่อก่อนมีเคร์เท่นคอยช่วยกำจัดพวกมัน แต่ตอนนี้พวกเคร์เท่นสูญพันธุ์ไปจนหมดสิ้น ทำให้พวกปีศาจกามารมณ์เหิมเกริมเพราะไม่มีใครทำร้ายมันได้ พวกสัตว์เผ่าพันธุ์ต่างๆ ถูกมันจับกินเป็นเหยื่อจนต้องอพยพหนีไปอาศัยอยู่ในเขตห่างไกล”
นางเอวาเล่าเรื่องพวกปีศาจกามารมณ์ให้พ่อมดคีออสฟังด้วยความหวาดกลัว นางเกือบตกเป็นอาหารของมัน ดีที่เขามาช่วยนางไว้ทัน แต่นางก็ถูกมันกัด คิดถึงตอนนี้นางวิหคนารีก็หน้าซีดยกมือขึ้นแตะรอยแผลเหนือทรวงอกของตัวเอง ที่ตอนนี้ยังมีเลือดซึมออกมาอย่างใจหาย
“ปีศาจกามารมณ์แพร่พันธุ์เยอะเกินไปแล้ว แบบนี้สินะถึงได้ทำให้ดินแดนหรรษาวุ่นวาย”
พ่อมดคีออสหันไปมองกองขี้เถ้าของปีศาจร้ายแล้วร่ายเวทย์ให้เศษขี้เถ้าหลอมรวมกันเป็นลูกแก้วสีดำ เพื่อใช้เป็นสื่อในการตามหาพวกปีศาจกามารมณ์ที่เหลือ พอหันกลับมามองนางวิหคนารีก็ต้องขมวดคิ้ว เมื่อเห็นใบหน้างามแดงก่ำ เหงื่อผุดพรายเต็มหน้าผาก ร่างงามสั่นสะท้านไปทั้งตัว นั่งบิดตัวไปมาท่าทางเหมือนกำลังเจ็บปวด เขายื่นมือไปแตะหน้าผากของนาง แล้วต้องสะดุ้งเมื่อถูกนางโผเข้ากอดรัดไว้ทั้งตัว
“เจ้าเป็นอะไรเอวา ทำไมถึงหนาวสั่นแบบนั้น อ๊ะ!”
เอวาโถมตัวกอดรัดร่างหนาของพ่อมดคีออสไว้แน่น แล้วพยายามดึงทึ้งเสื้อผ้าของเขาออกให้พ้นตัว พ่อมดหนุ่มตกใจกับท่าทีที่เปลี่ยนไปของนางวิหคนารี
“เจ้าเป็นบ้าอะไร มากอดจูบข้าทำไม”
เขาผลักร่างงามจนกระเด็นหลุด แต่นางทำท่าผวาเข้ามาหาอีก พ่อมดหนุ่มจึงร่ายเวทย์สะกดให้นางตัวแข็งเคลื่อนไหวไม่ได้ ร่างของนางวิหคนารียืนตัวแข็งเป็นรูปปั้น มีเพียงใบหน้าที่ยังแสดงความรู้สึกได้ นางน้ำตาไหลพรากมองเขาด้วยแววตาอ้อนวอน พ่อมดคีออสจึงร่ายเวทย์ให้นางพูดออกมา
“ท่านพ่อมด ช่วยข้าด้วย ข้าถูกพิษของปีศาจกามารมณ์ ฮือ ข้าทรมานเหลือเกิน ช่วยข้าด้วย”
“เจ้าโดนพิษของมันหรือ จริงสิ เมื่อกี้ข้าเห็นมันกัดเจ้า”
พ่อมดหนุ่มเพิ่งนึกออก เขายื่นมือไปแหวกคอเสื้อของนางมองดูบาดแผลจากคมเขี้ยวของปีศาจกามารมณ์ แล้วใช้ลูกแก้ววิเศษรักษาบาดแผลให้นางจนหายสนิท แต่ท่าทางของเอวายังไม่หายจากความทรมาน
“ข้ารักษาบาดแผลให้เจ้าแล้ว ทำไมเจ้าถึงยังไม่หายจากอาการทรมาน บอกข้าสิว่าพิษของมันมีผลอะไรบ้าง”
“พิษของปีศาจกามารมณ์จะทำให้เหยื่อเคลิบเคลิ้ม และเกิดกำหนัดขึ้นในกาย เพื่อไม่ให้ขัดขืนตอนที่ถูกมันดูดพลังชีวิต หากไม่แก้พิษเหยื่อจะทรมานด้วยความกำหนัดจนขาดใจตาย”
นางวิหคนารีเล่าด้วยน้ำเสียงสั่นพร่า ร่างกายร้อนผ่าวจากพิษร้ายที่กำลังออกฤทธิ์ นางมองพ่อมดหนุ่มแล้วอยากกระโดดเข้าหาแต่ร่างกายขยับไม่ได้ ภายในกายสาวเปียกชุ่มด้วยฤทธิ์ปรารถนาจนหยาดน้ำหวานที่หลั่งรินฉ่ำเยิ้มกุหลาบสาวไปหมด นางปรารถนาให้เขาพาตัวตนกร้าวแกร่งใหญ่โตเข้ามาในร่างของนาง ทำเหมือนกับพวกวิหคบุรุษที่ทำกับพวกเพื่อนๆ ของนาง เอวาหลับตาลงนึกถึงภาพที่สระมรกตขึ้นมาในมโนนึก
“อ๊าซ์ เสียวเหลือเกิน เข้ามาลึกเลย อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ โอ้ว”
เสียงครางครวญของนางวิหคนารีนางหนึ่งดังก้องไปทั่วสระน้ำ นางวิหคนารีและวิหคบุรุษอีกสองคู่ก็กำลังเพลิดเพลินอยู่ในห้วงกามาใต้ต้นไม้ใหญ่ไม่ไกลกัน ทุกคู่ต่างพากันเสพสมโดยไม่อายคู่อื่นๆ และไม่ได้สนใจนางวิหคนารีเอวาเลย เอวาไร้คู่เพราะเพิ่งกำเนิดได้ไม่นาน นี่เป็นครั้งแรกที่นางบินตามพี่และเพื่อนมายังสระมรกตที่ดินแดนหรรษา นางมากับพวกฝูงเพื่อนทั้งที่ควรรอให้มีคู่ก่อนเลยต้องนั่งเหงามองดูเพื่อนๆ เล่นรักกันเพียงลำพัง
“อู้ว เจ้ายอดมาก ข้าอยากเอาเจ้าหลายๆ ครั้ง ซี๊ดดด”
เสียงวิหคบุรุษครางกระเส่าออดอ้อนคู่ของตน ทำให้เอวาหันไปมอง ก่อนจะหน้าแดงก่ำด้วยความรู้สึกขัดเขิน เมื่อเห็นว่าบุรุษผู้นั้นกำลังกระแทกเอวสอบเด้งกายเข้าหาร่างระหงของนางวิหคนารีคู่ภิรมย์ อาวุธประจำกายของเขาใหญ่ยาวน่าเกรงขาม ยามเจ้าของเสือกไสเข้าออกในช่องทางสวรรค์ของคู่รักมันเกิดเสียงกระทบกันของเนื้อดัง ตั่บ ตั่บ ตั่บ ลั่นป่า
“โอ้ว ข้าจะขาดใจตายแล้ว เอาข้าแรงๆ เลย”
ใบหน้างามของฝ่ายหญิงบิดเบี้ยวเหยเกด้วยความเสียวซ่าน
“ซี๊ด เยี่ยมมาก ข้าใกล้แล้ว อ๊าซ์”
ฝ่ายชายเองก็ไม่ต่างกัน ใบหน้าแดงก่ำสูดปากซี๊ดซ๊าดด้วยความเสียวซ่าน ทั้งสองผลัดกันขึ้นขย่มบนร่างของกันและกันอย่างเมามันส์ เสียงครางดังกระหึ่มไม่อับอายคนได้ยินเลย สองร่างโยกย้ายส่ายซัดเข้าหากันอย่างเมามันส์ มองไปทางคู่อื่นก็ตกอยู่ในสภาพเดียวกัน ต่างคนต่างมัวเมาในรสเสน่หาไม่สนใจสิ่งใด เมื่อเสร็จสมก็พักเหนื่อยกอดก่ายกัน พอหายเหนื่อยก็เริ่มนัวเนียกันอีก คู่อื่นก็ไม่แพ้กันต่างเสพสมกันชนิดลืมโลกลืมสนใจคนใกล้เคียง เสียงครางครวญผสานกันจนคนฟังขนลุกเกรียวบิดตัวไปมาด้วยความวาบหวาม นึกเสียดายที่ตัวเองไม่มีคู่ภิรมย์ ไม่อย่างนั้นคงได้เสพสมกันสำราญใจสำราญกาย ไม่ต้องทนหงุดหงิดงุ่นง่านไร้คนเหลียวแลแบบนี้
ในดินแดนวิหค ผู้คนในดินแดนนี้เป็นครึ่งคนครึ่งนก ร่างกายเป็นมนุษย์แต่มีปีกงอกอยู่ด้านหลัง สามารถบินไปมาได้เหมือนนก พวกวิหคจะเสพสมกันเป็นคู่ เมื่อฝ่ายหญิงตั้งครรภ์ก็จะออกไข่มาหนึ่งฟอง และต้องนำไข่ของตนไปรวมไว้ที่ปราสาทของราชาวิหค เมื่อครบกำหนดสิบห้าปีไข่ก็จะฟักเป็นวิหคตนใหม่ หากเป็นวิหคบุรุษจะถูกนำตัวไปอยู่ในความดูแลของราชาวิหค หากเป็นเพศหญิงก็จะถูกส่งตัวไปให้ราชินีวิหคดูแลจนกระทั่งอายุครบสิบแปดปี ก็จะถูกนำมายังปราสาทของราชาวิหคเพื่อเปิดพรหมจรรย์ หลังจากนั้นวิหคนารีทุกตนถึงจะมีสิทธิ์เสพสมกับวิหคบุรุษที่ตัวเองพอใจ แต่กฎของพวกวิหคคือให้เลือกคู่ได้เพียงครั้งเดียวและไม่สามารถเสพสมกับคู่ของวิหคตนอื่นได้ หากผู้ใดละเมิดกฎก็จะถูกลงโทษหักปีกออก แล้วไล่ให้ออกจากดินแดนวิหค พวกเขาต้องพากันมาเสพสมนอกอาณาเขตของดินแดนวิหค หากคู่ไหนตกลงปลงใจจับคู่กันแล้วก็หมดสิทธิ์ไปเริงรักกับวิหคตัวอื่นนอกจากคู่ของตน
เอวาจะอายุครบสิบแปดปีในอีกสิบวันข้างหน้า นางเป็นที่รักใคร่ของผู้ดูแลจึงออดอ้อนอีกฝ่ายขอตามเพื่อนๆ ออกมาเที่ยวเล่นที่สระมรกตเพื่อชำระล้างร่างกายให้สะอาดก่อนจะเข้าไปเปิดพรหมจรรย์กับราชาวิหค ผู้ดูแลเห็นว่าครั้งนี้มีวิหคไปกันฝูงใหญ่ร่วมสิบตนก็เลยอนุญาต แต่เอวาโชคร้ายขณะที่นั่งเล่นอยู่ถูกปีศาจกามารมณ์ลักพาตัวไป มันกัดนางและปล่อยพิษร้ายใส่นางเหมือนที่ทำกับเหยื่อทุกตัว
“เอวา เจ้ารู้วิธีแก้พิษหรือไม่ บอกข้ามาข้าจะได้ช่วยเจ้าถูก”
เสียงของพ่อมดหนุ่มปลุกให้นางหลุดจากห้วงภวังค์ เอวาลืมตาขึ้นมองใบหน้าหล่อเหลาของเขาด้วยแววตาหวานเยิ้ม
“พิษของปีศาจกามารมณ์ทำให้คนโดนเกิดกำหนัด วิธีถอนพิษคือต้องถูกเสพสมจนเสร็จสมถึงจะสลายพิษได้ ท่านพ่อมดช่วยเสพสมกับข้าด้วย ข้าทรมานเหลือเกิน อ๊า ข้าร้อนไปทั้งตัวเหมือนใจจะขาดแล้ว อูย”
เอวาบอกวิธีแก้พิษร้ายให้อีกฝ่ายฟังด้วยน้ำเสียงสั่นพร่า ร่างกายร้อนรุ่มไปหมด พิษแล่นไปทั่วร่างทำให้นางบิดมวนในท้อง กุหลาบสาวขมิบรัวเต้นตุบด้วยความปรารถนาที่ก่อตัวขึ้นภายใน ต้องการบุรุษสักคนมาเติมเต็มส่วนที่ยังว่างเปล่า ร่างกายเคลื่อนไหวไม่ได้จึงทำได้เพียงแค่ร้องครางครวญขอความเมตตา
- ผู้เขียน
