01 คัดเลือกสตรีอุ่นเตียง
957 คำ
01
คัดเลือกสตรีอุ่นเตียง
จางเยว่ซินไปเรียนรู้การเป็นสตรีอุ่นเตียงอย่างตั้งใจแม้นางจะไม่ได้อยากเป็นแต่ในเมื่อผู้มีพระคุณของเธออยากให้ทำอะไรนางก็ต้องทำให้ดีที่สุด
ในตอนแรกนางก็อายที่จะทำตามที่ครูสอนให้ฝึกทำหน้าที่ของสตรีอุ่นเตียงแต่พอนานวันเข้านางก็เริ่มกล้าทำในสิ่งที่นางไม่เคยทำมาก่อนและอีกไม่กี่วันนางก็ต้องเข้าคัดเลือกสตรีอุ่นเตียงแล้ว
“เยว่ซินเจ้าต้องทำตัวให้เด่นเข้าไว้เจ้าจะได้ไปอยู่ตำหนักขององค์รัชทายาททุกครั้งที่ผ่านมาองค์รัชทายาทไม่ได้เข้าร่วมแต่ครั้งนี้เข้าร่วมเจ้าต้องทำให้ได้เข้าใจที่ข้าพูดหรือไม่” จางซูเมิ่งบอกกับบุตรเลี้ยงของนางด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างดุ
“ได้เจ้าค่ะ ท่านแม่ ลูกจะทำทุกอย่างที่ท่านแม่ต้องการแต่ข้าเองก็ไม่รู้ว่าองค์รัชทายาทจะเลือกลูกเข้าตำหนักหรือเปล่า”
“นั่นคือสิ่งที่เจ้าต้องทำให้ได้ ไม่ใช่มากังวลอย่างนี้ เจ้านี่มันซื่อบื้อจริง ๆ ข้าไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเจ้าจืดชืดอย่างนี้ไม่เหมือนลูกสาวของข้าที่ทั้งสวยและฉลาด” จางซูเมิ่งหันไปหาจางซื่อหว่านแล้วก็พูดเอาอกเอาใจนางทั้ง ๆ ที่ทั้งวันนางเอาแต่แต่งหน้าทาปากงานบ้านงานเรือนนางก็ทำไม่เป็นเลยสักนิด
“มัวแต่ยืนบื้ออยู่ด้วยเหตุใดเอาผ้าไปซักได้แล้ว” จางซูเมิ่งตะคอกใส่จางเยว่ซินอย่างแรง นางได้ยินก็ต้องรีบไปทำตามที่โดนตะคอกทั้ง ๆ ที่นางเพิ่งกลับมาจากเรียนรู้การเป็นสตรีอุ่นเตียงตามที่จางซูเมิ่งต้องการแต่นางก็ต้องทำเพราะมันเป็นหน้าที่ของนาง
“อีกหน่อยนางไปเป็นสตรีอุ่นเตียงคงเป็นลูกสาวเราที่ต้องทำงานบ้านทุกอย่าง ถ้านางไม่อยู่สักคนเจ้าสองคนแม่ลูกคงลำบากมากแน่ ๆ” จางซิงอี ผู้เป็นบิดาเอ่ยขึ้นเหมือนประชดประชันสองคนแม่ลูกที่รังแกจางเยว่ซินมาตลอด
“ท่านพ่อท่านเป็นบิดาของข้าหรือเป็นบิดาของนางกันแน่ ทำไมต้องมาประชดประชันข้าอย่างนี้ ไม่มีนางข้าก็ไม่ต้องทำอีกหน่อยข้าก็ต้องได้เป็นฮูหยินของท่านอ๋องหรือไม่แน่ข้าก็อาจจะได้เป็นฮองเฮาให้ท่านพ่อได้พึ่งบารมีของข้า” จางซื่อหว่านเอ่ยขึ้นมาแล้วก็หันไปยิ้มกับมารดาของนาง ซึ่งมารดาของนางก็เห็นด้วยกับนาง
“เจ้าเป็นให้ได้ก่อนค่อยพูดน่าจะดีกว่านะ พ่อไม่อยากให้เจ้าเพ้อฝันไปตามที่แม่ของเจ้าเพ้อฝันให้เจ้า ที่พ่อพูดก็เพราะหวังดีกับเจ้า”
“ท่านพ่อไม่ใช่พ่อของข้าจริง ๆ ด้วยท่านไม่เคยหวังดีกับข้าเลยสักครั้ง ท่านพ่อรักแต่นางเยว่ซินลูกนอกคอกผู้นั้น” จางซื่อหว่านเอ่ยขึ้นมาแล้วก็วิ่งออกจากบ้านไปโดยไม่ฟังเสียงเรียกของมารดา
“ซื่อหว่านเจ้าจะไปไหน ฟังแม่ก่อนอย่าไปไหนไกลนะลูก” จางซูเมิ่งตะโกนเรียกบุตรสาวตามหลังของนาง
“เจ้าเห็นหรือไม่ว่าเจ้าทำให้ลูกหนีไปแล้ว ถ้านางเป็นอะไรเจ้าต้องรับผิดชอบลูกของข้า เจ้ามันเป็นพ่อภาษาอะไรทำให้ลูกหนีไปอย่างนี้”
“เจ้าก็เป็นเสียอย่างนี้ ชอบให้ลูกเพ้อฝันในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ สตรีมีมากมาย ลูกสาวของเราจะเป็นผู้โชคดีอย่างนั้นคงเป็นไปได้ยาก เราสองคนก็เป็นแค่ชาวบ้านธรรมดา อย่างมากนางก็เป็นได้แค่นางสนมเท่านั้น”
“เจ้าไม่ต้องพูดแล้วข้าไม่อยากฟังในสิ่งที่เจ้าพูด ข้าจะไปตามลูกของข้ากลับมา” จางซูเมิ่งพูดจบแล้วก็เดินออกไปจากบ้านเพื่อไปตามหาบุตรสวสุดที่รักของเขา
วันคัดเลือกสตรีอุ่นเตียง
กงกงจากตำหนักต่าง ๆ ได้ออกมาคัดเลือกนางกำนัลไปยังตำหนักต่าง จางเยว่ซินเองก็มาเข้าร่วมการคัดเลือกสตรีอุ่นเตียงในครั้งนี้
จางเยว่ซินดูสง่างามในหมู่สาวงามที่มาเข้าร่วมคัดเลือกนางสตรีอุ่นเตียงในครั้งนี้และมีหลายตำหนักที่สนใจอยากได้นางไปเป็นสตรีอุ่นเตียงในครั้งนี้
กงกงจากตำหนักต่าง ๆ หมายปองในตัวของจางเยว่ซินรวมไปถึงกงกงหวงจากตำหนักหัวเสือขององค์รัชทายาทที่มีนามว่า หลี่ลี่หยาง เป็นองค์รัชทายาทลำดับที่หนึ่ง
หลี่ลี่หยางเป็นองค์รัชทายาทที่งดงามมาก ไม่ว่าสตรีนางใดก็อยากเป็นพระชายาของเขาแต่กลับจางเยว่ซินนั้น หน้าที่ของนางคือทำตามที่มารดาบุญธรรมของนางต้องการเท่านั้น
“จางเยว่ซินมีสองตำหนักที่ต้องการตัวของเจ้า ตำหนักที่หนึ่งเป็นตำหนักหัวเสือขององค์รัชทายาทหลี่ลี่หยาง ส่วนอีกตำหนักเป็นตำหนักของท่านแม่ทัพหวังเจียวมิ่ง เจ้าจะให้เสี่ยงทายหรือเจ้าจะเป็นผู้เลือกเองว่าเจ้าจะไปอยู่ที่ตำหนักใด” เสียงของกงกงหวังเอ่ยขึ้นมาก่อนจะยืนมองนางอย่างต้องการคำตอบจากนาง
จางเยว่ซินที่รู้ว่ามารดาบุญธรรมของนางอยากให้นางเป็นสตรีอุ่นเตียงขององค์รัชทายาทแต่ในเมื่ออีกตำหนักก็อยากได้นางเหมือนกันถ้านางเลือกก็จะเป็นการไม่ยุติธรรมกับอีกตำหนัก นางนิ่งไปโดยยังไม่ได้ตอบอะไรออกมา
- ผู้เขียน
