เมื่อองครักษ์มู่เฟิงกลับเข้ามายังภายในห้อง ภาพที่เขาได้เห็นเบื้องหน้า ทำให้เขาถึงกับก้าวขาไม่ออก ด้วยมิรู้ว่าจะเดินหน้าหรือถอยหลังกลับออกไปดี
แต่สตรีที่นอนนิ่งอยู่บนเตียงในตอนนี้ เมื่อรับรู้ถึงการเคลื่อนไหว ก็ให้ลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงีย ภาพสลัวเบื้องหน้าของเหมยลี่อินในตอนนี้ถึงกับทำให้นาง ตกใจจนตาแทบจะถลนออกมาจากเบ้า นางไม่ได้ตาฝาดไป นางมองเห็นบุรุษผู้หนึ่งที่นอนอยู่ด้านข้างนาง และกำลังจ้องมองมาที่นาง โดยใช้สายตาตกตะลึงไม่แพ้กัน มิหนำซ้ำแขนและขาของนางยังกอดก่ายบุรุษผู้นั้นเอาไว้แน่นอีกด้วย นี่นางทำเรื่องน่าอายอันใดลงไป เมื่อตั้งสติได้ นางจึงรีบชักแขนของตนเองกลับและลงมาจากเตียงแทบจะในทันที
"ขอประทานอภัยเพคะท่านอ๋อง เอ่อ...คือว่า"
เมื่อเห็นใบหน้าที่แดงก่ำและยังคำพูดติดอ่างของนางแล้ว เขาก็ให้นึกขบขันท่าทีของสตรีผู้นี้ยิ่งนัก
"มิต้องกล่าวอันใด"
เหมยลี่อินรีบเปลี่ยนหัวข้อการสนทนาทันที เ
