EP.17 ขอนอนรวม
945 คำ
EP.17 ขอนอนรวม
ใบหม่อนเป็นลมไปตั้งแต่ เห็นใบเสร็จเรียกเก็บเงินจากประกันชั้นหนึ่งของรถหรูราคาเหยียบสิบล้าน ของนักศึกษาแพทย์หนุ่มรูปหล่อแต่สุดเขี้ยวคนดีคนเดิมอย่างซีแอล สุดท้ายทางซีแอลเลยต้องเป็นคนพาทั้งสองคนไปยังโรงพยาบาลก่อน เพราะเขาเองก็ไม่รู้ว่าตอนที่รถเกือบจะชนกันนั้น ลำตัวของใบหม่อนได้โดนกระแทกเข้าจนช้ำในหรือเปล่า เขาจึงพาเธอไป X-ray ต่อที่โรงพยาบาล
ส่วนเรื่องค่าเสียหาย ทางประกันจะติดต่อไปตามข้อมูลที่ทางใบหม่อนให้เอาไว้ และคนที่เซ็นชื่อเป็นพยานก็คือปลายฝนนั่นเอง
ณ โรงพยาบาล ROMI
หลังจากที่หมอซีแอลขับรถพาใบหม่อนตรวจร่างกายเพิ่มเติมที่โรงพยาบาลแล้ว ปลายฝนก็ติดสอยห้อยตามมาด้วย ในระหว่างที่รอผลตรวจของใบหม่อน ปลายฝนเองก็พยายามโทรติดต่อเพื่อนอีกสองคนให้รีบตามมาที่โรงพยาบาล ซึ่งสภาพของอีกสองคนก็วิ่งหน้าตาตื่นมาไม่แพ้กันเลย โชคยังดีที่ไม่เกิดอุบัติเหตุอะไรซ้ำสอง
ทางด้านยายทับทิม หลังจากที่ขับรถไปจอดร้านข้าวต้มตามที่นัดหมาย ทุกคนที่นั่งอยู่ร้านข้าวต้มก็วงแตก แหกกระเจิงไม่ต่างกันเลย ขนาดป้าณีที่เป็นคนขายยังวิ่งทิ้งร้านแบบไม่คิดชีวิต แน่นอนว่ายายทับทิมมารู้ตัวอีกทีว่า คนที่ซ้อนไม่ใช่บาสตี้ ก็ตอนที่ก้มลงไปมองมือที่โอบเอวของเธอมาตลอดทาง มันขาว ๆ ซีด ๆ แถมเล็บยังยาวน่ากลัวแบบสุดขีด
ทางด้านบาสตี้ ที่สลบไปตั้งแต่ตอนที่วิ่งชนเสาครั้งแรกแล้ว พอตื่นมาอีกทีก็ไม่เจอเพื่อนเลยสักคนเดียว ภาพสุดท้ายที่เห็นคือเพื่อนทั้งสามคนจูงมือผีวิ่งออกจากบ้านไป
"อีพวกเชี่ย...กลับมาก่อน ๆ " บาสตี้พยายามจะตะโกนเรียกไล่ตามหลังไป แต่ทุกคนก็สติแตกบิดรถแข่งกันออกไปราวกับเด็กแว้นมืออาชีพ แต่สรุปสุดท้ายทุกคนก็มานั่งรวมตัวกันที่โรงพยาบาลจนได้ และสภาพของทั้งสี่คนก็อยู่ในสภาพที่จับไข้หัวโกร๋นกันยกแก๊ง
หงึก ๆ ๆ ทั้งสี่คนนั่งตัวสั่น ผมชี้ฟูตั้งอยู่ภายในห้องฉุกเฉินของทางโรงพยาบาล
ใบหม่อน ปลายฝน และทับทิมนั่งจับกลุ่มกันเหนียวแน่น แต่ไม่มีใครกล้าเข้าไปใกล้บาสตี้เลย เพราะไม่แน่ใจเลยว่าบาสตี้ที่อยู่ตรงหน้าพวกเธอ ใช่บาสตี้ที่เป็นเพื่อนของเธอจริง ๆ ไหม
ด้วยความที่ทั้งสี่คนก็มีบาดแผลฟกช้ำตามลำตัวเล็กน้อย ทั้งในตอนที่วิ่งชนอะไรต่ออะไรในบ้าน รอยแก้วแตกที่บาดมือ บาดเท้า แต่ด้วยความกลัวทำให้ทุกคนลืมความเจ็บปวดในตอนนั้นไปหมดเลย และคนที่อาการหนักสุดน่าจะเป็นบาสตี้ที่หัวชนเข้ากับเสา จนต้องเข้าเอกซเรย์และเย็บแผลที่หน้าผาก
แต่ในความโชคร้ายทั้งหมดทั้งมวลของวันนี้ ยังพอจะมีโชคดีที่ทั้งบาสตี้ ใบหม่อน และทับทิม ต่างมีประกันอุบัติเหตุและสุขภาพที่สามารถเบิกได้ทั้งหมด เนื่องจากครอบครัวของพวกเขาทำเอาไว้ให้ แต่หนึ่งในสี่คนนี้มีเพียงปลายฝนเพียงคนเดียวที่ไม่มีประกันอะไรเลย
"อะ...เย็บเสร็จแล้ว" ร่างสูงตัดไหมเย็บแผลก่อนจะวางอุปกรณ์เสร็จสรรพ
"…." บาสตี้นอนยิ้มเขิน เกร็งทำตัวเล็กตัวน้อยสุดขีดในตอนที่ซีแอลเย็บแผลให้เขา แม้จะเจ็บแต่ก็ยังยิ้มได้ เพราะความหล่อของหมอสัญชาติไทยอังกฤษคนนี้มันทิ่มเข้าเบ้าตาของบาสตี้แบบเต็มเปา
"ไม่มีอะไรช้ำใน ไม่ได้รับแรงกระแทกอะไร สมองปกติดี แต่ฉันว่าพวกเธอน่าจะนอนดูอาการกันสักคืนนะ" หมอซีแอลมองสภาพของแต่ละคน พร้อมกับถอนหายใจออกมาอย่างเอือมระอา
"นอนค่ะ นอนแน่นอน...ไม่คิดเลยว่า โรงพยาบาลจะมีหมอหล่อขนาดนี้" บาสตี้ที่ยังคงนอนอยู่บนเตียงคนเจ็บ ยิ้มเขิน ๆ แม้ว่าจะเจ็บแผลที่เย็บมาก ๆ แต่ก็ยังมีเวลานั่งอ่อยหมอต่อได้
"ตอนแรกกูก็นั่งระแวงมันอยู่นะว่าจะตัวจริงหรือผีปลอมตัวมาอีก แต่ถ้าแรดแบบนี้ตัวจริงล้านเปอร์เซ็นต์" ปลายฝนหันไปกระซิบบอกกับใบหม่อนและทับทิมทันที
"กูก็ว่างั้น" ใบหม่อนส่ายหน้าเล็กน้อย
"กูว่าเรายอมนอนโรงพยาบาลเถอะ คืนนี้กูไม่กล้ากลับบ้านแล้วอะ"ทับทิมจับมือเพื่อนรักของเธอแน่น
"งั้นเราขอห้องรวมได้ไหมคะ" ใบหม่อนถามไปแบบซื่อ ๆ
"ที่นี่เอกชน ไม่มีห้องรวม" ซีแอลหันไปตอบกลับทับทิม
"...งั้นขอห้องเดียวก็พอค่ะ พวกเรานอนรวมกันได้ ...ว่าแต่ทางโรงพยาบาลพอจะมีพระพุทธรูปองค์ใหญ่ ๆ สักองค์ไหมคะ" ใบหม่อนเองก็หันไปถามทางหมอซีแอลและพยาบาลด้วยใบหน้าที่จริงจัง
"เอ่อ...คิดว่าไม่น่ามีนะคะ" พยาบาลตอบกลับด้วยใบหน้างุนงงเล็กน้อย
"พรุ่งนี้หมอจิตเวชเข้าตอนสิบโมง พวกเธออยากจะให้นัดเลยดีไหม" เขากวาดสายตามองไปทั้งสี่คน และไปหยุดที่ปลายฝนเป็นคนสุดท้าย
- ผู้เขียน
