EP.3 อุบัติเหตุ
859 คำ
EP.3 อุบัติเหตุ
"ตอนนี้แพทย์กำลังปั๊มหัวใจอยู่อะ" แม่ร้องไห้ไปด้วยพูดไปด้วย ฟังแทบไม่รู้เรื่องเลยว่าท่านพูดว่าอะไร
"อะไรนะ" พ่อรีบวิ่งเข้าไปดึงโทรศัพท์จากแม่ทันที สายตาของพ่อจ้องมองตรงมาที่ปลายฝน ขณะที่สอบถามปลายสายถึงสถานที่เกิดเหตุ โรงพยาบาล รวมไปถึงอาการต่าง ๆ
"รีบไปหยิบกุญแจรถมา...ไปสิ...ตั้งสติหน่อย!" พ่อหันไปสั่งแม่ก่อนจะตอบกลับปลายสายไปว่า ช่วยรักษาต้นหนาวที ทำอย่างไรก็ได้ให้เขารอด
ในทันทีที่พ่อวางสายกู้ภัยที่โทรมาแจ้งข่าว ท่านก็รีบเดินไปหยิบเอกสาร กระเป๋าเงินต่าง ๆ และพยายามตั้งสติ ในขณะที่คนเป็นแม่เอาแต่ยืนร้องไห้อย่างทำอะไรไม่ถูกเลย
ปลายฝนที่อยากจะใจจืดใจดำเดินกลับเข้าไปในห้อง แต่สุดท้ายเธอก็ทำไม่ได้ ทำไม่ลงอยู่ดี ปลายฝนรีบหันหลังวิ่งลงไปเปิดประตูรั้วเตรียมให้พ่อกับแม่ของเธอ ทั้ง ๆ ที่ฝนตกหนัก แต่เธอก็ยืนทนเปียกฝนเปิดประตูบ้าน และยืนรอ ในระหว่างรอให้รถของพ่อขับเคลื่อนผ่านประตูรั้วบ้านไปอย่างช้า ๆ
"รีบขึ้นรถมาสิฝน" พ่อที่ขับรถเคลื่อนมาหยุดที่หน้าบ้านก่อนจะเปิดกระจกรถเพียงเล็กน้อย เรียกให้เธอขึ้นรถมาด้วย
"ค่ะ" ปลายฝนรีบปิดประตู ล็อกบ้าน และเปิดขึ้นไปนั่งบนรถทั้ง ๆ ที่ตัวเปียกอย่างไม่มีทางเลือก
พ่อขับรถผ่านจุดเกิดเหตุซึ่งท่านก็รีบจอดรถ และลงไปถามกับทางตำรวจที่ยืนเก็บหลักฐานพอดี
"ไม่ ไม่ ๆ ๆ ไม่จริง" แม่ร้องลั่นรถทันทีที่เธอเห็นร่างของผู้เสียชีวิตที่ถูกผ้าสีขาวคลุมเอาไว้พร้อมกับกองเลือดข้าง ๆ กับมอเตอร์ไซค์คันนั้น
"ไม่ ๆ ๆ ๆ " ท่านพูดได้เพียงคำเดียวและทำท่าจะเปิดประตูลงจากรถให้ได้ทั้ง ๆ ที่รถยังเคลื่อนอยู่
"แม่ ใจเย็น ๆ ก่อนนะ" ปลายฝนรีบคว้ามือทั้งสองข้างของแม่เธอเอาไว้ทันที
"พ่อจอดรถ! จอดรถตรงนี้เลย!" ปลายฝนรีบตะโกนบอกกับพ่อที่กำพวงมาลัยรถแน่น
ลำตัวของพ่อเธอก็สั่นไปทั้งตัวไม่ต่างกัน ไม่นานก็มีตำรวจเดินตรงเข้ามาเคาะกระจกเรียก เพราะรถของพ่อเธอกำลังจอดขวางอยู่กลางทางตรงจุดเกิดเหตุพอดี
"ฝะ...ฝน ๆ ไม่จริงใช่ไหม ไม่จริง" แม่พูดอย่างเพ้อ ๆ คล้ายจะเป็นลม ปลายฝนเองก็ร้องไห้ออกมามันจุกจนพูดไม่ออกเลยจริง ๆ เพราะเธอเองก็ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
"สวัสดีครับ เส้นทางนี้เกิดอุบัติเหตุรบกวนเลี่ยงไปใช้ทางอื่นก่อนนะครับ" คุณตำรวจเคาะกระจกและตะโกนผ่านสายฝนที่เทกระหน่ำ บอกให้พ่อขับรถไปทางอื่น
"ลูก...ลูกผมครับ" พ่อชี้ไปที่รถมอเตอร์ไซค์คันนั้นทั้งน้ำตาอย่างพูดอะไรไม่ออก
"ญาติใช่ไหม" ตำรวจตะโกนถามขึ้นอีกครั้ง
"พ่อ...ผมเป็นพ่อ" คนเป็นพ่อที่หัวใจแทบสลายกระชากที่เปิดประตูรถและเดินลงจากรถไปด้วยขาที่สั่นแทบไม่มีแรง
หลังจากที่พ่อเดินลงไปคุยกับตำรวจ แม่ก็เอาแต่กรีดร้องและร้องไห้ออกมาไม่หยุด
"แม่...หนูคิดว่าคนนั้นไม่ใช่น้อง" ปลายฝนมองไปที่ร่างไร้วิญญาณที่อยู่ข้าง ๆ รถมอเตอร์ไซค์ของต้นหนาว
ด้วยความที่ฝนตกหนักมาก ๆ และทำให้ผ้าดิบขาวที่คลุมศพเปียก จนเผยให้เห็นร่างท้วมของชายคนหนึ่ง
ซึ่งแน่นอนว่าต้นหนาวมีรูปร่างที่ผอมบาง และสูงยาวมันต่างจากรูปลักษณ์ของศพบนพื้นนั่น
แม่ปาดน้ำตาและขยี้ตามองชัด ๆ เธอรีบเปิดประตูลงไปดูร่างที่คลุมผ้าขาวนั้นทันทีปลายฝนเองก็รีบวิ่งตามลงไปติด ๆ
"ไนท์?" ปลายฝนเหลือบไปเห็นเพื่อนสนิทของน้องชายเธอ ยืนอยู่กับเด็กสาวอีกคนหนึ่ง ไนท์หันมาสบตากับเธอและจ้องมองเข้ามาในตานิ่ง ๆ เพื่อจะสื่อสารอะไรบางอย่าง แต่ยังไม่ทันที่ปลายฝนจะเดินเข้าไปถาม
"นี่มันศพเจ้าไนท์!" ทันทีที่แม่เดินไปถึง เธอก็กระชากผ้าคลุมศพเปิดออก เธอร้องผวาลั่นออกมาทันที เมื่อร่างของผู้เสียชีวิตที่รูปแขนขาหักผิดรูปนั้น เป็นเพื่อนของลูกชายเธอที่เคยมาเล่นที่บ้านอยู่บ่อย ๆ และก็คือเพื่อนสนิท คนที่ต้นหนาวขอไปนอนค้างคืนทำรายงานในวันนี้
ปลายฝนชะงักฝีเท้าทันที ไนท์กับเด็กผู้หญิงคนนั้นจ้องกลับมาทางเธอด้วยแววตาที่น่ากลัว ซึ่งเธอจึงแกล้งทำเหมือนว่าตัวเองมองไม่เห็นพวกเขา
- ผู้เขียน
