EP.21 เพจดังพังเพื่อน
2152 คำ
EP.21 เพจดังพังเพื่อน
ห้องพักบาสตี้
"ขอบคุณนะคะ" ปลายฝนยกมือไหว้ขอบคุณทางพยาบาลที่เดินมาส่งเธอถึงห้องพักฟื้นของบาสตี้
ซึ่งพอเธอเปิดประตูเข้าไป เพื่อนอีกสามคนก็กอดอกจ้องหน้าเธออย่างจับพิรุธในทันที
"เมื่อคืนไปไหนมา" ทั้งสามคนเอ่ยถามปลายฝนด้วยประโยคเหมือนกันเป๊ะอย่างพร้อมเพรียง
"เรื่องมันยาวอะ ไว้ค่อยเล่าทีหลังได้ไหม" คนตัวเล็กเกาหัวตัวเองเล็กน้อย
"ไม่ได้ มึงกับหมอหล่อ ๆ คนนั้นอะ...มีซัมติงกันใช่ปะ" ทับทิมเอ่ยถามด้วยแววตาเจ้าเล่ห์ และยิ้มอย่างจงใจจะแซวเพื่อน
"มึงจะบ้าเหรอ ไปเอาเรื่องนี้มาจากไหน" ปลายฝนถามกลับไปด้วยใบหน้าที่จริงจังและน้ำเสียงที่ไม่ค่อยพอใจ
ทั้งทับทิมและบาสตี้หันขวับไปทางใบหม่อนทันที ซึ่งเจ้าตัวก็ทำได้แค่ยกมือและยืนยิ้มแห้ง ๆ ตอบกลับมาเพียงเท่านั้น
"ซัมติงของกูหมายถึง รู้จักกันมาก่อน...ไม่ได้หมายถึงเรื่องอย่างว่าซะหน่อย"
ใบหม่อนรีบแก้ตัวขึ้นมาทันควัน
"พวกมึงนั่นแหละที่คิดแต่เรื่องสิบแปดบวก" เธอหันไปโบ้ยความผิดให้กับเพื่อนอีกสองคนแทน
"พอเลย ไอ้พวกเพื่อนบ้า!" ปลายฝนเดินตรงเข้ามาหยุดข้างเตียงของบาสตี้ ก่อนจะกวาดสายตาดุดันไปที่เพื่อนทั้งสามคน
"กูกับตาหมอนั่นไม่ได้มีอะไรกัน ถ้าจะมีน่าจะมีเรื่องกันมากกว่า" ปลายฝนเลยอธิบายเหตุการณ์ต่าง ๆ ให้เพื่อนฟัง เริ่มตั้งแต่วันแรกที่เจอกัน จนมาถึงปัจจุบันเลย
"สงสารคุณหมอจังเลย...ทำไมเขาไม่มาให้กูรับบทเป็นแฟนสาวของเขาแทนนะ รับรองเลยว่ากูจะเล่นให้สมจริงสมจังที่สุดเลยอะ" บาสตี้ประกบมือประสานกัน พร้อมกับนั่งละเมอเพ้อแต่หน้าของหมอสุดหล่อคนเมื่อคืนอย่างคลั่งไคล้
"เขายังเรียกมึงว่า คนไข้ชายอยู่เลยนะ!" ใบหม่อนแย้งขึ้นมา
"อิเพื่อนเวร" บาสตี้แยกเขี้ยวใส่ใบหม่อนไปที
"ก่อนจะสนใจเรื่องหมอนั่น มาคิดกันก่อนดีกว่าว่าคืนนี้จะนอนที่ไหน" ปลายฝนเปลี่ยนเรื่องดึงประเด็นเรื่องสำคัญในทันที
"เออจริงด้วย ถ้าออกจากโรงพยาบาลแล้วเราจะไปไหนได้วะ" ทับทิมพูดขึ้นด้วยใบหน้าที่ยังหลอนไม่หายเลย
"งั้นเราลองโทรขอเงินประกันคืนจากเจ้าของบ้านก่อนดีไหม" บาสตี้เสนอไอเดียขึ้นมา
"แล้วมึงจะให้เหตุผลที่ย้ายออกว่าอะไรอะ พวกหนูเล่นผีถ้วยแก้วแล้วเจอผีเลยขอเงินคืนงั้นเหรอ" ใบหม่อนส่ายหน้าอย่างคิดว่าคงไม่มีทางได้เงินคืนแน่ ๆ
"เพราะกูแท้ ๆ เลย ถ้าไม่เล่นอะไรแผลง ๆ ผีคงไม่หลอก" ทับทิมก้มหน้าลงเล็กน้อยอย่างรู้สึกผิดต่อเพื่อน ๆ เช่นกัน
"อย่าดราม่าน่า บ้านถูก ไม่มีคนเช่าแบบนั้น ร้อยทั้งร้อยมีผีอยู่แล้ว" ใบหม่อนพูดขึ้นพร้อมกับบีบไหล่เพื่อนเบา ๆ เพราะเธอไม่ได้จงใจจะว่าทับทิม
"หรือว่าพวกเราจะทนอยู่ไปก่อนดีอะ" ปลายฝนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา
"กูก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน" ใบหม่อนพูดเสริมขึ้นอย่างเห็นด้วยกับความคิดของปลายฝน
"เอาจริงดิ" ทับทิมซึ่งเป็นคนที่กลัวผีมากที่สุด ดูเหมือนจะไม่ค่อยเห็นด้วยสักเท่าไร
"พวกเราแทบจะไม่มีเงินเลย และบ้านหลังนั้นก็ใกล้มหาวิทยาลัยด้วย ถ้าจะย้ายออกป่านนี้ทุกหอก็คงเต็มหมดแล้ว" ปลายฝนพูดออกไปด้วยความท้อใจ เพราะเธอเองก็ไม่มีเงินมากพอที่จะช่วยออกค่าเช่าบ้านใหม่เลยในตอนนี้
"อีกอย่างกูยังต้องหาเงินจ่ายค่าซ่อมรถคืนให้หมอซีแอลอีกด้วยอะ ตอนนี้ไม่กล้าขอเงินแม่เพิ่มเลยว่ะ" ใบหม่อนเองก็ก้มหน้าพูดขึ้นด้วยความลำบากใจ
"เออแต่จริง ๆ มีผีก็ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวเราไปตามพระมาทำบุญบ้าน เขาก็คงจะไปแล้วล่ะ" ทับทิมที่เห็นว่าเพื่อน ๆ เครียดอยู่เธอเลยเสนอทางเลือกออกไป แม้ว่าในใจจะหวั่น ๆ ก็ตาม
"ก็จริง งั้นเดี๋ยวแวะไปขอพระจากหลวงพ่อที่วัดก่อน และนัดวันทำบุญบ้านกันน่าจะดี" ปลายฝนเองก็เห็นด้วยกับความคิดของเพื่อน
หลังจากที่ทั้งสี่คนออกจากโรงพยาบาลก็มุ่งหน้าตรงไปที่วัดดังแห่งหนึ่งทันที หลังจากที่ได้ทำบุญ พวกเธอก็กรวดน้ำและอุทิศส่วนบุญให้กับผีที่ชื่อว่า ณวดี ที่สิงอยู่ในบ้าน
พวกเธอให้อภัยในทุกอย่างและขออโหสิกรรมต่อกัน เพราะการเล่นผีถ้วยแก้ว ตามจริงแล้วมันก็ถือเป็นการท้าทายและลบหลู่ได้เหมือนกัน
จู่ ๆ บาสตี้ก็เดินออกไปที่หน้าวัดพร้อมกับบ่นพึมพำ ๆ อะไรภายในใจ ในตอนที่พระกำลังมอบพระเครื่องและผ้ายันต์มาคุ้มครองให้กับพวกเพื่อนอีกสามคน
เรือนไม้ ณวดี
ทั้งสี่คนขี่รถกลับเข้ามาในบ้านอีกครั้ง ประตูบ้านปิดสนิท และพอเดินสำรวจของมีค่าในบ้านไม่มีอะไรหายไปเลยแม้แต่ชิ้นเดียว ทั้งคอมพิวเตอร์ โน้ตบุ๊กต่าง ๆ ที่วางเอาไว้
ทับทิมหยิบกล้องวิดีโอที่ปลายฝนถ่ายขึ้นมา แต่พบว่าแบตเตอรี่มันหมดไปนานแล้ว
"ไว้เราค่อยไปเปิดดูที่มหาวิทยาลัยเถอะมึง เปิดตอนนี้กูกลัวว่าอาจจะกลัวกันจนนอนไม่ได้" ปลายฝนปรามทับทิมเอาไว้เสียก่อน
"อืม ๆ " ทับทิมพยักหน้ารับทันที
ทั้งสี่คนสวมใส่พระไว้ที่คอ ติดยันต์กันเกือบทุกจุดในบ้าน และแน่นอนว่าทั้งสี่คนนอนรวมกันทุกคืน และไม่มีใครกล้าจะลุกไปไหนเลยในตอนกลางคืน
ผ่านไปเกือบอาทิตย์กว่า ๆ ทุกอย่างในบ้านก็ดูปกติดีมาก หลังจากที่ได้ยันต์และสร้อยพระมาคล้องที่คอ
มหาวิทยาลัยนานาชาติ อเธน่า
คณะโบราณคดี สาขาประวัติศาสตร์ศิลปะ
ตึก SR
"ว่าไงนะคนกดเข้ามาดูคลิปของเราสองล้านวิวเลยเหรอ" ปลายฝนอ้าปากค้างเมื่อเห็นยอดวิววิดีโอคลิปเล่นผีถ้วยแก้วนั่นสูงที่สุดในช่อง
"แถมเพจ กุ๊ก กุ๊ก กู๋ ยังมีคนติดตามเพิ่มขึ้นอีกแสนกว่า" ใบหม่อนเปิดดูที่หน้าเพจอย่างอึ้ง ๆ
"และข่าวดีก็คือโฆษณาติดต่อมาทางเพจแล้ว สามตัวรวด" ทับทิมกระโดดกอดเพื่อนทั้งสามคนด้วยความดีใจสุดขีด
"แบบนี้เราก็พอมีช่องทางจะหาเงินจ่ายค่าซ่อมรถตาหมอนั่นแล้วนะหม่อน" ปลายฝนหันไปบีบมือของเพื่อน เพราะเธอรู้ดีว่าใบหม่อนกำลังเครียดเรื่องนี้มากที่สุด
"เดี๋ยวก่อน อย่าเพิ่งดีใจไป เพราะข่าวดีที่สุดไม่ใช่เรื่องที่พวกมึงพูดมาแน่ ๆ " บาสตี้ยกมือขึ้นลูบเส้นผมของตัวเอง ทั้ง ๆ ที่มันไม่ได้มีผมยาวประบ่าใด ๆ แต่ก็ลูบไปเน้นออกท่าทาง
"เพราะตอนนี้ฉันสามารถหาเงินจ่ายค่าซ่อมรถให้คุณหมอซีแอลสุดหล่อคนนั้นได้แล้ว" บาสตี้วางซองเงินปึกใหญ่ยื่นให้กับใบหม่อนไปทันที
"ไปเอาเงินมาจากไหนอะ" ใบหม่อนขมวดคิ้วเล็กน้อย เธอไม่กล้าจะรับเงินของเพื่อนเพราะรู้ดีว่าบาสตี้เองก็ลำบากเช่นกัน
"ก็คืนนั้น ที่พวกมึงจูงมือผีคุณณวดีไปอะ จู่ ๆ เธอก็หันมายิ้มให้กู พร้อมกับชูนิ้วว่า สี่ หนึ่ง สาม"
"กูก็เลยตัดสินใจถอนเงินหมดบัญชี...เอาไปซื้อหวยทั้งหมดเลย"
"แล้วก็ถูกมา สองแสนกว่า" บาสตี้ชูเลขสองนิ้วด้วยท่าทางน่ารัก ๆ
"ฮะ! สองแสนกว่า" เพื่อนทั้งสามคนทวนเลขนั้นอีกครั้ง
"อืม จะว่าไปผีคุณณวดีอะ ก็ให้หวยแม่นอยู่นะ" เขายกนิ้วอย่างชื่นชม
"จริง ๆ มึงเป็นคนถูกหวย มึงก็เก็บไว้เถอะไม่ต้องเอามาให้กูหรอก" ใบหม่อนยื่นซองเงินคืนให้กับบาสตี้ทันที
"เพราะกูรู้ไงว่ามึงจะไม่รับเงินนี้แน่ ๆ กูก็เลยตัดสินใจแบ่งเป็นสี่ส่วน คนละห้าหมื่นจุก ๆ เราเจอผีมาด้วยกัน นั่นหมายความว่าคุณณวดีก็อยากให้เราถูกหวยไปด้วยกันนี่แหละ" บาสตี้หยิบเงินที่แบ่งออกเป็นสี่ส่วนยื่นให้กับเพื่อน ๆ ไปทีละคน
และในตอนที่เพื่อน ๆ จะยื่นซองคืน
"ใครคืนเงิน กูตบนะ" บาสตี้ก็ง้างมือขึ้นรอทันที
"งั้นกูจะเอาเงินไปซื้อกล้องเพิ่ม ยิงแอดโฆษณาเพจ และปั้นเพจ กุ๊ก กุ๊ก กู๋ของเราให้ดังให้ได้เลย" ทับทิมพูดขึ้นด้วยอุดมการณ์ที่มุ่งมั่น
"ในเมื่อเราได้โชคจากผี แสดงว่าเราก็คงจะรวยจากเรื่องผี ๆ เนี่ยแหละ" ใบหม่อนพูดเสริมด้วยอีกคน
"ก็จริง ไม่มีอะไรจะเสียแล้วนี่เนอะ" ปลายฝนแท็กทีมกับพวกเพื่อน ๆ ด้วยอีกแรง
.....หนึ่งเดือนผ่านไป…..
ทั้งสี่คนตัดสินใจเอาผ้ายันต์ออก และหมั่นทำบุญอุทิศส่วนบุญให้กับผีคุณณวดีในบ้านอย่างจริงจัง ซึ่งความเฮี้ยนของเธอก็เหมือนจะเบาลงไปเยอะ ส่วนใหญ่เธอจะเน้นเข้าฝัน หรือมาในรูปแบบของเสียง มากกว่าการปรากฏตัวที่แสนจะน่ากลัวแบบตอนแรกที่เห็น
ทั้งสี่คนเปิดรับดูดวงออนไลน์ โดยแบ่งหน้าที่ไปตามความถนัด มีไลฟ์สดล่าท้าผีอยู่บ้าง พอเรียกยอดไลก์จากแฟนเพจ
โฆษณาต่าง ๆ ก็เข้ามาเรื่อย ๆ จนทำให้ทั้งสี่คนมีรายได้โดยที่ไม่ต้องไปหางานประจำอื่นเลย นอกจากเขียนคอนเทนต์ดูดวงไลฟ์สดเล่าเรื่องผี ล่าท้าผีต่าง ๆ โดยมีทับทิมเป็นผู้ดูแลเพจ
"เดือนนี้เราได้เงินเกือบแสนเลยนะเว้ย ยอดดูดวงกับซื้อเครื่องรางแม่งพุ่งสูงมาก ๆ เลยอะ" ทับทิมหันไปบอกรายงานการกดสั่งซื้อของต่าง ๆ ของแฟนเพจกับเพื่อน ๆ ทั้งสี่คน
ทั้งสี่คนกลายเป็นคนดังในคณะ และโลกออนไลน์อยู่พอสมควรเลย ในมหาวิทยาลัยมีการจองคิวดูดวงไพ่ยิปซีกับปลายฝนเรียกได้ว่ายาวเลยไปเกือบสามสี่เดือนได้
"เรากำลังเล่นกับความเชื่อของคนมากไปรึเปล่าวะ" ปลายฝนที่นั่งอ่านคอมเมนต์ต่าง ๆ ในเพจก็ถอนหายใจออกมาเล็กน้อยเพื่อนอีกสามคนนั่งมองหน้ากันเล็กน้อย
"กูอยากให้เราปิดเพจนี้อะ" ปลายฝนมองหน้าทั้งสามคนเรียงกันอย่างตั้งใจจะปรึกษา
"แต่เงินพวกนี้ ก็ทำให้เรามีเงินจ่ายค่าบ้าน ค่าเทอม ไม่ใช่เหรอ" ทับทิมเอ่ยตอบกลับไปตามตรง
"มันก็ถือเป็นอาชีพ อาชีพหนึ่งเท่านั้นเอง" ทับทิมโต้กลับทันที เพราะทั้งสี่คนเดินมาได้ไกลมากแล้ว
"พวกมึงก็รู้ กูดูดวงไม่ได้แม่นขนาดนั้น บางเรื่องก็เดา บางเรื่องก็พูดไปเรื่อย" ปลายฝนกุมขมับแน่น เพราะเธอไม่อยากหลอกใครเพื่อรับเงินอีกแล้ว
"และเครื่องรางที่บาสตี้กับใบหม่อนไปเอามา ก็ของปลอมทั้งนั้นเลย"
"แบบนี้เราไม่ได้กำลังหลอกลวงลูกค้าอยู่เหรอทิม" ไม่รู้เพราะความเครียดหรืออะไรที่ทำให้ปลายฝนค่อย ๆ ระบายความรู้สึกออกมาทีละนิด ๆ
"ก็ถ้ามึงไม่อยากทำแต่แรก ทำไมไม่บอกวะ" ทับทิมลุกขึ้นจากโต๊ะม้าหินอ่อนและขึ้นเสียงใส่ปลายฝน หลังจากที่นั่งโต้เถียงกันมานาน
"พอทำแล้ว กำลังไปได้ดี...ดันมาขอให้หยุดง่าย ๆ ไม่เห็นแก่เพื่อนที่เหนื่อยมาด้วยกันหน่อยเหรอ" ทับทิมพูดจบก็ปิดเพจตามที่ปลายฝนต้องการทันที
"ไม่คิดเลยนะ ว่ามึงจะเป็นแบบนี้อะ" ทับทิมพูดทิ้งท้ายเอาไว้เพียงเท่านั้นและเดินออกไปเลย ซึ่งบาสตี้กับใบหม่อนก็มองหน้ากันอย่างเลิ่กลั่ก ๆ
"มึงตามมันไปเถอะ เดี๋ยวกูอยู่กับฝนเอง" ใบหม่อนบอกให้บาสตี้รีบเดินตามทับทิมไปก่อน
"ก็คนที่ต้องพูดโกหกคนอื่นทุกวัน คือกูไง ...ไม่ใช่มันนี่นา" ปลายฝนเองก็รู้สึกน้อยใจเช่นกันที่ทับทิมไม่เข้าใจความรู้สึกลึก ๆของเธอเลย
- ผู้เขียน
