"คุณ...คุณณวดี?" ปลายฝนเอ่ยชื่อของเธอไปอย่างแผ่วเบา
"ใช่จ้ะ ขอโทษด้วยนะที่ฉันทำให้หนูกลัว" เธอพูดและปรายตามองไปยังร่างที่ผูกคอห้อยโตงเตงอยู่กลางบ้านของตัวเองด้วยน้ำตา ปลายฝนเองก็ไม่กล้าจะหันไปมองร่างของเธอที่ห้อยอยู่กลางบ้านสักเท่าไร
"มันเป็นวงเวียนแห่งกรรม คนที่ฆ่าตัวตายต้องฆ่าตัวตายซ้ำอย่างนั้นห้าร้อยชาติ" เธออธิบายให้ฟังทั้งน้ำตา
"..." ปลายฝนยกมือไหว้เธอด้วยความกลัว แต่ก็ยังคงรับฟังทุกอย่างด้วยความเห็นใจ
"ฉันไม่ได้มีเจตนามาหลอกหลอนอะไรหนูกับเขาหรอกนะ"
"แต่มันถึงเวลาที่ฉันต้องทำตามกฎแห่งกรรมของฉัน ซึ่งเลี่ยงไม่ได้"
"ขอบคุณพวกหนูมาก ๆ นะที่ช่วยทำบุญให้ฉันเสมอมา"
"ด้วยผลบุญที่พวกหนูทำให้ ฉันถึงปรับเปลี่ยนมาอยู่ภพภูมิที่สูงขึ้น และได้กินอาหารอิ่มมากขึ้น"
"ฉันมีพลังมากพอที่จะคุ้มครองพวกหนูแล้วนะ"
"ถ้าทุกคนอยู่ในอาณาเขตของบ้านหลังนี้ ฉันสัญญาว่าทุกคนจะปลอดภัย" คำพูดของคุณณวดีทำเอาปลา
