นาขวัญกัดฟันกรอดไม่ว่าจะกี่ปีผ่านไป รอสส์ก็ยังฉลาดเป็นกรด และเจ้าเล่ห์เหมือนเดิม
“เหลือเวลาหกนาทีแล้วค่ะ คุณรอสส์”
“ผมไม่ไป ผมจะนอนที่นี่กับคุณ”
รอสส์ไม่สนใจเสียงห้วนของนาขวัญ ชายหนุ่มตัดบทการสนทนาด้วยการเอนกายลงนอนบนเตียงกว้าง แล้วดึงผ้าห่มมาคลุมโปง โดยไม่ลืมชวนหญิงสาวมานอนด้วยกันด้วย
“เมียจ๋า ดึกมากแล้ว มานอนเถอะ สงบศึกกันชั่วคราวนะเมียจ๋า...”
ขณะเอ่ยชวนเสียงหวาน รอสส์ไม่ได้หันไปมองนาขวัญ จึงไม่รู้ว่าตอนนี้หญิงสาวไม่ได้ต้องการสงบศึกกับเขา แต่หญิงสาวเดินตรงไปหยิบโทรศัพท์มือถือ พร้อมกับกดหา 191 ในทันที เมื่อเจ้าหน้าที่ตำรวจรับสาย หญิงสาวก็เล่นละครกรอกเสียงรัวเร็วตื่นตระหนกตกใจ
“คุณ...คุณตำรวจ...ช่วยด้วยค่ะ มีคนบุกรุกเข้ามาใน...ในบ้านของฉัน...”
ปากนั้นเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงตกใจ ทว่าใบหน้างามกลับเรียบเฉย ดวงตากลมโตจ้องมองคนที่กำลังกระชากผ้าห่มออกจากตัวแล้วหันมามองเธอด้วยความคาดไม่
