ปัจจุบัน
มหาวิทยาลัย L
‘ถึงพี่เทียร์ นี่คงเป็นอีเมล์สุดท้ายที่เนียร์จะเขียนแล้วเพราะเนียร์คิดว่ารอพี่นานเกินไปแล้ว เนียร์ยังรักษาคำพูดของตัวเองว่าจะรอแต่ในเมื่อพี่ไม่ได้ความหวังอะไรกับเนียร์ทั้งนั้น เพราะงั้นจึงตัดสินใจว่า...จะไม่รอ เพราะงั้นถ้าผ่านมาเห็นก็ไม่ต้องตอบอะไรกลับมาแค่ทำเหมือนที่พี่เคยทำก็พอ สุดท้าย...ขอบคุณที่เป็นพี่ชายที่แสนดีนะคะ’
ฉันกำลังอ่านอีเมล์ที่เคยส่งเมื่อหนึ่งปีก่อนจนถึงปัจจุบันก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ความจริงฉันไม่ได้เข้าอีเมล์นี้มาสักพักแล้วเพราะเสียใจทุกครั้งที่เห็นอีเมล์มากมายที่ส่งให้พี่เทียร์แต่เขาไม่ได้ตอบกลับมาเลยสักครั้ง และที่เข้ามาครั้งแค่จะลบทุกอย่างทิ้งเท่านั้นเอง...
“ลากันจริง ๆ แล้วนะคะ” ฉันพูดกับหน้าจอก่อนจะกดลบทุกอย่างทิ้ง
ตอนนั้นที่สนามบินแม้ว่าฉันจะเสียใจกับการถูกปฏิเสธก็ตามแต่ฉันก็ยังมีสถานะเป็นคู่หมั้นของพี่เทียร์อยู่ เพราะงั้นจึงส่งอีเมล์หาเขาตลอดเพราะพ่อแม่ชอบถามว่าความสัมพันธ์ของเราเป็นยังไงและถามถึงพี่เทียร์ว่าสบายดีไหม แต่เมื่อหนึ่งปีก่อนฉันตัดสินใจที่จะเลิกส่งอีเมล์และโฟกัสกับปัจจุบันมากกว่าแล้ว ฉันไม่ได้ส่งอีเมล์หาเขาอีกเลยซึ่งการไม่เห็นข้อความเก่า ๆ มันดีมากเลย จนสุดท้ายฉันจึงตัดสินใจว่าจะลบมันทิ้งทั้งความข้อความและความรู้สึก
หมับ!
“บ่นอะไรอยู่คนเดียว?” มือใหญ่ที่จับหัวพร้อมคำถาม
“แค่ลบอีเมล์เก่า ๆ ทิ้งมันรกอ่ะ” ฉันตอบไปตามตรงเพราะไม่ได้มีความลับอะไรอยู่แล้วเพราะ ‘เกียร์’ รู้ทุกเรื่องของฉัน
“เหรอ...” พรึ่บ!! เขาไม่ได้พูดอะไรแค่ยื่นหน้าเข้ามามองที่จอโทรศัพท์ของฉันซึ่งฉันก็ตกใจกับการกระทำของเขานิดหน่อยแม้ว่าเขาจะเป็นแบบนี้ตลอดก็เถอะ แต่การเข้ามากะทันหันแบบนี้มัน...ชวนใจเต้น -////- และไม่ชินสักที
“ของมันเหรอ??” มันที่ว่าก็คือพี่เทียร์ไง
“อืม ก็แค่เห็นว่ามันรก ๆ เลยลบทิ้ง” ฉันตอบเขา
“ดีมาก^^” เขายิ้มก่อนจะเดินออกไปอย่างอารมณ์ดีเพราะเขาอยากให้ฉันลบมานานแล้วยังไงล่ะ...
พร่ำมาจนถึงตอนนี้ฉันยังไม่ได้แนะนำตัวเองใช่ไหม?
ฉันชื่อว่า ‘จูเนียร์’ หรือ ‘เนียร์’ เป็นสุดคนสุดท้องเลยได้ชื่อนี้มาและแน่นอนว่าฉันมีพี่ซึ่งเป็นพี่ชายหนึ่งชื่อว่า ‘พี่ใหญ่’ และพี่สาวอีกหนึ่งชื่อว่า ‘พี่พาย’ เราเป็นพี่น้องที่รักกันดีนะครอบครัวก็อบอุ่นด้วยเพราะงั้นตัดปัญหาเรื่องครอบครัวไปได้เลย^^
ตอนนี้ฉันกำลังศึกษาอยู่ชั้นปี 3 การบินเพราะอยากเป็นนักบินตอนเลือกเรียนสาขานี้เปิดให้ผู้หญิงเรียนพอดีเลยลงเพราะงั้นในสาขาของฉันแทบไร้มนุษย์ผู้หญิงแต่ก็มีนะอีกคนชื่ออีฟเป็นเพื่อนของฉันเอง ส่วนคนเมื่อกี้เกียร์ก็เป็นเพื่อนตั้งแต่มอหกแล้วและเขาก็ตามมาเรียนกับฉันเพราะไม่รู้ว่าตัวเองจะเรียนอะไร =_= แต่ไอ้คนที่ไม่รู้ว่าจะเรียนอะไรและเรียนตามฉันเท่านั้นกลับได้คะแนนดีกว่าฉันตลอดเลย เซ็ง!!
ส่วนพี่เทียร์ที่พูดถึง...เขาเป็นคู่หมั้นที่บ้านของเราจับเอาไว้ให้แต่ก็ไม่ได้มีพิธีการอะไรหรอกนะแค่พูด ๆ กันระหว่างผู้ใหญ่เท่านั้นและฉันก็ชอบเขา...และแน่นว่าฉันตัดสินใจลบเขาออกไปเพราะงั้นฉันไม่มีพันธะใดใดกับพี่เขาอีกแล้ว จบกันแล้ว!
ฉันไม่มีพันธะใดใดแล้วทั้งสิ้น^0^
“อีฟ~~~” ฉันหันไปหาอีฟที่เป็นเพื่อนผู้หญิงคนเดียวของฉันแต่จะเรียกว่าหญิงก็ไม่เต็มปากเพราะอีฟเป็นทอม
“ว่า?”
“ตอบได้เย็นชามากสงสัยทะเลาะกับหญิง” ขวับ!! อีฟหันมามองตาขวางสงสัยจะจริงแหะ
“น้องไอจังดาวการตลาดคนล่าสุดเทมันครับ!!” เสียงของแพ็คเพื่อนในกลุ่มพูดแซวอีฟก็มองตากลับเลยสงสัยจะเจ็บจริงจัง
“หุบปาก!!”
“ว่าแต่มึงเรียกทำไม?” มันหาฉัน
“ไปตี้กันเถอะอยากจะมาวววววว” ฉันชวนมันอย่างน้อยไหน ๆ ลบเขาทิ้งแล้วไปเมาตามสไตร์คนอกหักสักหน่อยดีกว่าแม้ว่าจะไม่ได้เฮิร์ตอะไรเลยก็ตาม
“ไปขอพ่อมึงก่อนจ้ะ นู้นนนนน~ มองตาเขียวแล้วน่ะ!!!” มันโบ้ยปากไปทางเกียร์ที่มองฉันอยู่
“เกียร์~~~ไปเที่ยวกันนะ” ฉันหันไปอ้อนเกียร์
“ไปได้แต่ห้ามเมา”
“รับทราบ^0^”
“และห้ามแต่งตัวโป๊” เขาชี้หน้าออกคำสั่ง
“ไม่เอางั้นสิ~~~” ฉันถึงแม้ว่าเพื่อนชายเยอะและดูห้าว ๆ เท่ ๆ แต่แฟชั่นเนี่ยอันดับหนึ่งนะจ้ะ แต่เกียร์มันชอบห้ามอ่า
“งั้นก็ไม่ต้องไปนอนอยู่ห้อง”
“ก็ได้!!! เชอะ!!” ฉันสะบัดหน้าหนีอย่างไม่พอใจ
“หึ” ส่วนเขาก็กำลังพอใจมากกกกล่ะสิ!!!