"ดรูฟทำไมรู้จักที่นี่" หนูซีนเอ่ยถามทันทีที่สายตามองเห็นทะเลที่กว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา ทิวเขาที่เขียวขจีปะปนกับหินผาที่แทรกแซมแมกไม้
"ท่านแม่เป็นคนบอกดรูฟเอง สวยเนอะ" ดรูฟที่ยืนล้วงกระเป๋าเคียงข้างหนูซีนพร่ำเอ่ย สายตาก็มองไกลออกไป สูดลมหายใจเข้าปอดอย่างต้องการซึมซับกลิ่นอายของธรรมชาติ
"ใช่ สวยมากเลย" หนูซีนก็แสดงกิริยาไม่ต่างกัน ปากอวบกระจับเอื้อนเอ่ยตาม
"ซีนอ่ะ สวยเนอะ" ดรูฟผู้ที่แสนจะปากหวานเอ่ยขึ้น พร้อมกับจับไหล่หนูซีนให้หันเข้าหา ลำแขนแกร่งโอบกอดเอวของเธอให้แนบชิด สายตาจ้องมองหน้าหนูซีนพร้อมกับรอยยิ้มที่เปื้อนบนใบหน้าหล่อนั้น
"ดรูฟบ้า!!! " หนูซีนที่เขินอายไม่ได้รับคำชมจนสบถเสียงดังพร้อมกับเบือนหน้าหนีออกด้านข้าง....เมื่อดรูฟนั้นกล่าวชมซึ่ง ๆ หน้า
"บ้าอะไรล่ะ.....ดรูฟพูดจริง ๆ แฟนดรูฟสวย ยิ่งวันหมั้นยิ่งสวยมาก จนดรูฟตะลึงเลย" ดรูฟยังคงปากหวานไม่เลิก
"ดรูฟอ่ะ...ชอบพูดให้ซีนเขิน" หน
