“วันนี้ผมมีนัดกับเพื่อนนะครับ อาหาอะไรทานเลยนะครับ” กันย์ดนัยตื่นขึ้นมาช่วงสายของเช้าวันเสาร์ก็เจอกับโน๊ตที่หลานชายทิ้งเอาไว้ให้ ชายหนุ่มเลิกสนใจกระดาษแผ่นนั้นแล้วหันไปหาของกินในตู้เย็นแทน เขากลับมาสู่โหมดปกตินั่นก็คือการทานอาหารแช่แข็งเพื่อความสะดวก เขาแอบคิดๆไปว่าถ้าเช้ามาแล้วมีกับข้าวแสนอร่อยวางเรียงรายรอเขาอยู่คงจะดีไม่น้อย เขาเคยคิดจะจ้างแม่ครัวแต่ก็กลัวจะไม่คุ้มค่าเพราะบางวันเขาก็ออกไปทานที่บริษัทส่วนมื้อเย็นก็ออกไปทานข้าวกับคู่ค้าบ่อยๆ ไม่กี่นาทีต่อมาก็ได้ยินเสียงที่บ่งบอกว่าอาหารพร้อมทานแล้ว
“ฉันอยู่ได้เพราะอาหารแบบนี้สินะ” เขาบอกกับตัวเองอย่างปลงๆ เขารวยล้นฟ้าแต่ยังหาจุดที่เป็นความสุขของชีวิตไม่ได้ ต่างกับปรีณาภาที่หล่อนเตรียมอาหารแสนอร่อยไว้ให้คุณลุงชวิศก่อนจะออกเดินทางไปกับเพื่อน ชวิศมีความสุขและลุ้นทุกวันว่าวันนี้หลานสาวคนสวยจะรังสรรค์เมนูสุดพิเศษอะไรให้ทาน
“แกงเลียงนี่หน่า
