บทที่ 9 เรื่องในอดีต
1222 คำ
“ตั้งใจฟังหน่อยนะเรื่องนี้อาจจะยาวไปสักหน่อยแต่ว่าคิดถึงเรื่องนี้ทีไรแล้วก็รู้สึกว่าดีแล้วที่อากันย์หลุดพ้นได้” ในใจเขาหวังว่าสักวันคุณอาจะต้องพบเจอกับคนที่ดีแล้วก็มีความสุขในทุกๆวัน
“สักทีเถอะขอร้อง”
กฤตภัทรเล่าให้ปรีณาภาและดาด้าฟังว่าคุณอาเคยมีแฟนซึ่งเรียกได้ว่าเป็นรักแรกแล้วก็รักเดียวเลยก็ว่าได้แต่ที่ต้องเลิกรากันนั้นก็เพราะอีกฝ่ายนอกใจ ทรยศหักหลังด้วยกับแอบไปคบกับเพื่อนสนิทของชายหนุ่ม ความมาแตกตรงที่กันย์ดนัยจับได้ในวันเกิดของตนพอดี คิดดูสิว่าชายหนุ่มจะเสียใจสักแค่ไหน
ณ ร้านอาหาร
บนโต๊ะมีอาหารสุดหรูวางเรียงรายอยู่ วันนี้เขาตั้งใจพาแฟนสาวและเพื่อนสนิทมาฉลองวันเกิดด้วยกันอย่างมีความสุข กันย์ดนัยเอาอกเอาใจแฟนสาวตักนั่นตักนี่ให้อยู่ตลอดจนฟ้าครามแฟนสนิทของเอ่ยแซว ดูๆไปแล้วบนโต๊ะสถานการณ์ปกติแต่ว่าใต้โต๊ะกับไม่เป็นแบบนั้นเพราะไฟราคะกำลังปะทุเนื่องจากฟ้าครามกำลังพยายามสร้างอารมณ์ให้กับหญิงสาวด้วยการส่งมือข้างหนึ่งไปลูบไล้จุดสำคัญของหญิงสาวไปมาเบาๆจนเธอกำลังจะสติแตก
“อะ อื่อ นลินขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะกันย์” หญิงสาวเอ่ยบอกกับแฟนหนุ่มเสียงหวาน ตอนนี้หล่อนทนต่อการลุกลานของฟ้าครามไม่ไหวแล้วจริงๆจึงต้องรีบขอตัวออกไปก่อน
“ไปเถอะครับแต่รีบกลับมานะผมรอเป่าเค้ก” ชายหนุ่มเอ่ยอนุญาตไม่วายอ้อนแฟนสาวยิ้มๆ
“ค่ะที่รัก เดี๋ยวนลินจะรีบกลับมาค่ะ” หญิงสาวรีบผละออกไปทันทีพร้อมทั้งแอบส่งสายตาเย้ายวนให้กับฟ้าครามที่กำลังนั่งอยู่ไม่ติดเช่นกัน
“เดี๋ยวฉันไปหาไฟแช็คมาให้นะ”
“ให้พนักงานหยิบให้ก็ได้นี่”
“ไม่เป็นไรพนักงานยังต้องดูแลโต๊ะอื่นอีก” หลังจากหญิงสาวเดินห่างออกไปแล้วฟ้าครามก็ขอตัวไปหยิบไฟเช็คมาบริการให้กับเพื่อนด้วยตัวเอง
“ขอบใจมากฟ้าคราม”
“ไม่เป็นไร”
เมื่อมาอยู่ในที่ลับสายตาสองร่างก็รีบโถมกายเข้าหากันทันที หญิงสาวส่งสายตาดุๆไปให้อีกฝ่าย อยากจะเตือนเขาว่าเวลานี้มันยังไม่เหมาะสม แฟนหนุ่มของเธอยังไม่ทันได้เป่าเค้กด้วยซ้ำ
“ทนไม่ไหวเลยหรอครับนลิน” ชายหนุ่มถามออกไปน้ำเสียงกระเส่า เขาอยากพาเธอไปต่อที่โรงแรมจะแย่แต่ต้องมารอเป่าเค้กบ้าบออะไรก็ไม่รู้
“ก็ทำไมฟ้าครามไม่รู้จักเวลาเลยล่ะคะ วันนี้วันเกิดกันย์นะ ถ้าความแตกขึ้นมาจะทำยังไง”
“แล้วไงผมไม่สน ผมไม่ชอบเวลาที่มันอ้อนนลิน”
“หึงหรอคะ”
“หึงสินลินเป็นเมียผมนะ”
“คิกๆ” หญิงสาวหัวเราะชอบใจออกมาเบาๆ หล่อนชอบเวลาที่อีกฝ่ายหึงหวงเพราะมันทำให้เธอรู้สึกว่ามีแต่คนรักคนหลงเธอ
“มาต่อกันเถอะครับ”
“จะ ใจเย็นๆสิคะ”
“ใจเย็นไม่ไหวหรอกนะครับ” ชายหนุ่มรั้งหญิงสาวให้มาใกล้ชิดและมอบจูบแสนเร่าร้อนให้กับเธอ มือปลาหมึกสัมผัสไปทั่วเรือนร่างเย้ายวนของหญิงสาวช้าๆ
ด้านกันย์ดนัยนั่งรอแฟนสาวว่าเมื่อไรเธอจะกลับมาหลังจากที่หล่อนขอตัวไปเข้าห้องน้ำ เมื่อรู้สึกผิดสังเกตเขาจึงลุกขึ้นเดินไปตามหาแล้วก็บังเอิญเห็นว่ามีผู้หญิงผู้ชายคู่หนึ่งกำลังนัวเนียกันตรงซอกทางเดิน ในใจคิดว่าไม่เหมาะสมเลยเพราะที่นี่คือที่สาธารณะ เขากำลังจะเดินผ่านแต่สะดุดกับชุดของหญิงสาว ชุดเดรสสั้นสีดำนั่นทำให้เขารู้สึกชาไปทั้งร่าง น้ำตาไหลออกมาอัตโนมัติ จังหวะที่เธอหันหน้ามาเขามองเห็นชัดเจนว่าเป็นแฟนสาวของเขา เป็นนลินลิดาผู้หญิงที่เขาตามจีบเธอกว่าหนึ่งปี วันที่เธอตกลงคบกับเขาเขาดีใจมากและวาดฝันไปถึงการแต่งงานใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันแต่ว่าฝันนั้นก็ไม่มีวันเป็นจริงได้เพราะเธอนอกใจเขา คนหลายใจแบบนี้เขาไม่น่าหลงรักเธอเลย ชายหนุ่มไม่รอช้าเดินเข้าไปกระชากทั้งสองออกห่างจากกัน
“ว้าย กันย์!”นลินลิดาหน้าตาตื่นไม่คิดว่ากันย์ดนัยจะมาทันได้เห็นว่าเธอกำลังพลอดรักกับฟ้าครามอย่างแนบชิด หญิงสาวเริ่มมีใจให้กับฟ้าครามเพราะฝ่ายนั้นชอบซื้อของแบรนด์เนมมาให้เธอบ่อยๆ เธอเป็นพวกชอบวัตถุนิยมและความสะดวกสบาย ในขณะที่แฟนหนุ่มไม่ค่อยซื้อของแพงๆให้กับเธอเลย ไม่แปลกที่หญิงสาวจะคิดว่าฐานะของแฟนหนุ่มจะด้อยกว่าฟ้าครามเพราะเวลานั้นเขาบอกกับครอบครัวว่าอยากหาเงินส่งตัวเองเรียนเพราะอยากฝึกความอดทนก่อนที่จะต้องเข้ารับตำแหน่งผู้บริหารที่ต้องแบกรับความกดดันต่างๆเอาไว้หลังเรียนจบทันที เขาพูดได้เต็มปากเลยว่าเขาพึ่งพาตัวเองได้อย่างแน่นอน
“ไอ้กันย์คือมันไม่ใช่อย่างที่แกคิดนะ แกกำลังเข้าใจผิด” ฟ้าครามเองก็ตกใจและโกหกออกมาหน้าตาเฉยว่าเหตุการณ์เมื่อสักครู่มันเป็นอุบัติเหตุ
“หึ หึ” กันย์ดนัยหัวเราะออกมาอย่างสมเพชตัวเอง อุบัติเหตุบ้าอะไรจูบกันดูดดื่มซะขนาดนั้น วันนี้วันเกิดของเขาเว้นไว้สักวันไม่ได้เลยหรือทำไมเขาจะต้องมารับรู้เรื่องราวแสนเจ็บปวดในวันสำคัญของเขาด้วย
“กันย์คะ กันย์ฟังนลินอธิบายก่อนนะ”
“นานเท่าไรแล้วครับ นานเท่าไรแล้วที่คุณเล่นชู้กับมัน” ชายหนุ่มพยายามตั้งสติถามออกไปน้ำเสียงเยือกเย็น ถ้าเธอเป็นผู้ชายเขาคงสาวหมัดหนักๆใส่แล้ว
“...” หญิงสาวก้มหน้าลงแสร้งบีบน้ำตา เธอจะบอกอย่างไรได้ล่ะว่าเธอมีความสัมพันธ์ลับๆมาตั้งแต่ที่เธอคบเขาเขาได้สามเดือนแล้ว
“ผมนี่มันน่าสมเพชจริงๆ เลิกกันเถอะครับ ต่อจากนี้เราคือคนแปลกหน้าต่อกัน” ชายหนุ่มตอบกลับน้ำเสียงราบเรียบ
“กันย์! กันย์คะฟังนลินก่อน” หญิงสาวร้อนรนพยายามเรียกแฟนหนุ่มแต่เขาก็ไม่หันกลับมาหาเธอเลย
“ปล่อยมันไปเถอะหน่า เรามาสนุกกันต่อดีกว่า” ฟ้าครามรั้งร่างบอบบางมาเล้าโลมต่อไม่ได้สนใจกันย์ดนัยอีก กันย์ดนัยมองไปบนโต๊ะที่มีเค้กวางอยู่แล้วก็รู้สึกอยากจะระบายจึงคว่ำเค้กราคาแพงนั่นลงพื้นอย่างไม่คิดจะใยดีมันอีก วันนั้นเขาร้องไห้ออกมาอย่างหนักไม่คิดว่าผู้หญิงที่รักกับเพื่อนรักจะกล้าทำแบบนี้กับเขา ลึกๆแล้วเขาเลยไม่อยากมองว่าวันเกิดคือวันสำคัญอีกต่อไปนั่นพลอยทำให้หลานชายไม่ได้เป่าเค้กวันเกิดไปด้วยเหมือนกัน
- ผู้เขียน
