ลี่อินไม่รู้เลยว่าเวลานี้ในมิตินั้นเกิดอะไรขึ้น เธอยังคงทำงานตามปกติจวบจนถึงเวลาเลิกงาน
“ลี่อิน เธอเข้าตลาดมืดบ่อยใช่ไหม” ยุวปัญญาชนนามว่า เปียวชิง แอบกระซิบกับลี่อิน
“ใช่ค่ะ ลี่อินเข้าไปซื้อของบ่อย พี่สาวมีอะไรหรือเปล่าคะ” ลี่อินเอ่ยถาม เรื่องที่เธอหยุดงานทุกสามวันนั้นชาวบ้านและทุกคนต่างรู้ดี ทุกครั้งเธอจะอ้างว่าไปซื้ออาหารและเสบียงมาไว้กิน
เวลานี้ในฟาร์มเธอมีเครื่องแปรรูปอาหาร ซึ่งนั่นมีการทำขนมหลายอย่าง และหลายครั้งที่เธอเอามาแบ่งปันให้ทุกคนกินโดยอ้างว่าซื้อมา
“ฉันอยากกินขนมที่เธอเคยเอามาฝาก ฉันเคยเข้าตลาดมืดไปตามหาแต่ว่าไม่เคยเจอร้านนั้นเลย หากลี่อินเจอแม่ค้าคนนั้นมาขายอีก ซื้อมาฝากฉันหน่อยได้ไหม”
“เอ๋... พี่สาวเปียวชิงอยากได้หรือคะ”
“อืม สหายฉันหลายคนก็อยากได้ แต่พอไปซื้อก็อย่างที่บอกว่าหาร้านนั้นไม่เจอ อีกทั้งพวกเราลางานได้ไม่บ่อย ไปแต่ละครั้งไม่เคยเจอร้านขนมเลย” เปียวชิงทำสีหน
