หัวใจในลมหนาว
พิยดาก้มมองมือของเขาที่กำลังบีบมือเธอไว้แน่น แม้ว่าจะมีแผลเย็บถึงสิบเข็มที่หลังมือจากการถูกเศษกระจกบาดจนเหวอะหวะ แต่ก็ไม่เห็นว่าเขาจะแสดงความรู้สึกเจ็บปวดออกมาสักนิด
“สรุปยังไงกัน?”
“ผมจะขอน้องสาวคุณไปอยู่ด้วย”
“แค่นั้น?”
พีรพลถามกลับอีกฝ่ายด้วยท่าทางที่เดาไม่ออกว่าเขายินดีกับทั้งสองคนด้วยหรือเปล่า
“ผมจะจัดงานแต่ง และจดทะเบียนสมรสให้ถูกต้อง”
“เออ โตๆกันแล้วก็ต้องการแค่นี้แหละ สินสอดไม่ต้องแต่ถ้าดูแลกันไม่ดีคราวนี้ไม่ต้องมาช่วยกันดูแลน้องเค้กแล้ว ฉันกับยัยพายจะเลี้ยงเอง”
“พี่พล ขอกอดหน่อยสิ”
“ไม่เอา แกมีผัวแล้วนะจะมากอดทำไมอีก”
“พายรักพี่พลนะคะ รักพี่มาร์กด้วย”
คนน้องหาได้ฟังคำปรามบางเบาของพี่ชาย เธอกอดรัดรอบเอวเขาอย่างแสนรัก ถ้าพี่ชายคนนี้เลือกที่จะไม่เลี้ยงดูเธอป่านนี้ชีวิตจะเดินไปในเส้นทางไหนก็ไม่รู้
“ไปรับน้องเค้กกันได้แล้ว ป่านนี้บ้านนั้นเอาเป็นลูกสาวตัวเองกั
