บทที่ 6
นีราพรรณขับรถออกจากโรงแรมมุ่งตรงไปที่โรงพยาบาลด้วยความเร็วสูงดีที่การจราจรในเส้นทางที่กำลังเดินทางไปไม่ติดขัดทำให้เธอเพิ่มความเร็วของรถได้ดังใจนึก เมื่อคิดถึงอาการโกรธขึงโมโหโกรธาของเจ้าชายฮารีฟร์ทำให้หญิงสาวต้องเป่าลมออกจากปากด้วยความโล่งอกกว่าจะหลุดพ้นจากกรงเล็บของพญาอินทรีอย่างเจ้าชายฮารีฟร์ได้ทำเอาเธอแทบแย่
รสสิเสน่หาจุมพิตหวานฉ่ำที่ได้รับจากเจ้าชายผู้เอาแต่ใจยังติดแน่นตราตรึงอยู่ทั่วบริเวณผิวกายที่ต้องสัมผัสริมฝีปากสีสดและมือใหญ่ร้อนผ่าว นีราพรรณละมือจากพวงมาลัยรถจากนั้นก็ยกขึ้นมาขยี้ที่เรียวปากของตนเองหวังลบรอยจุมพิตเร่าร้อนของเจ้าชายฮารีฟร์ออกไป แต่ยิ่งขยี้ยิ่งขัดถูจนเจ็บระบบทั่วทั้งริมฝีปากเธอก็ไม่สามารถลบรอยจุมพิตดุดันซาบซ่านออกไปได้หนำซ้ำกลับทำให้เธอจดจำยิ่งกว่าเดิมจนต้องทุบมือลงไปบนพวงมาลัยรถด้วยความเจ็บใจ
“ทำไมน้ำเหนือขจัดคุณออกจากใจของน้ำเหนือไม่ได้”
ด
