"ตื่นแล้วหรือเจ้า..."
ร่างหนาสาวพระบาทเข้ามาใกล้ ๆ มิรู้ทรงตื่นตั้งแต่ยามใดและมีเรี่ยวแรงออกไปได้อย่างไร ร่างน้อยอายแสนอาย ที่ร่างกายเปล่าเปลือยอยู่ตรงหน้า ทรงทำสายตาร้อนแรงมาให้ แต่เพราะนางมิอาจขยับเขยื้อนได้ จึงส่งสายตาแง่งอนส่งออกไปให้ และซุกหน้าลงไปบนหมอนในท่านอนคว่ำอยู่เช่นนั้น
ดวงเนตรคมพราวระยับ ปรายพระเนตรไปยังส่วนเว้าส่วนโค้งที่สวยงาม ก่อนจะนั่งลงบนเตียงเบาๆใช้ฝ่ามือหนาลูบลงเรือนผมแสนงาม
"หิวหรือไม่เจ้า"
"หิว"
ร่างน้อยตอบแบบห้วนๆ และทำแก้มบวมลมป่องไว้อย่างแง่งอน คนตรงหน้าสรวลน้อยๆและกดปลายจมูกลงไปบนแก้มนุ่มแรงๆ
"เดี๋ยวพี่เช็ดตัวให้ แล้วค่อยให้คนยกสำรับเข้ามา"
เสียงทุ้มนุ่มกระซิบเบาๆ และได้ยินเสียงบิดผ้า ยังไม่ทันสิ้นเสียงน้ำหยดลงในอ่าง สัมผัสของผ้าหนานุ่มก็เกิดขึ้นกับผิวบางแล้ว
มือหนาจงใจลากไล้ไปทั่วอย่างช้าๆ และลากนิ้วไต่ไปมา เรียกเสียงครวญครางในลำคอขององค์หญิงขึ้นมาได้
