มาดามเกรซอมยิ้มบางๆ พลางส่ายหน้าปฏิเสธแล้วชี้ไปที่ขาของตนเอง ซึ่งยังเดินเหินไม่ได้ หากจะลงไปถ่ายรูปก็ต้องลำบากให้คนขับรถยกรถเข็นลงไปให้นางได้นั่งถ่ายรูป
“หนูพีชลงไปถ่ายกับพี่เขาเถอะลูก ถ้าให้ป้าลงไปถ่ายด้วยก็ต้องลำบากยกรถเข็น และอุ้มป้าลงไปด้วย อีกอย่างป้าเป็นคนที่นี่อยู่แล้ว เห็นดอกทิวลิปทุกวัน เอาไว้วันไหนป้าหายดีแล้วค่อยมาถ่ายรูปก็ได้ หนูพีชพาราฟาลลงไปถ่ายรูปเถอะไม่ต้องเป็นห่วงป้าหรอก”
“ค่ะคุณป้าเกรซ”
ธัญพิชชาแย้มยิ้มหวานรับคำ ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกันที่คีธยกกล้องถ่ายรูปอย่างดี เลนส์จัดแจ๋ว กดชัตเตอร์บันทึกภาพของหญิงสาวไว้ได้พอดี
และในขณะที่ธัญพิชชากำลังจะลงจากรถตู้ เพื่อไปเป็นนางแบบจำเป็นถ่ายรูปคู่กับดอกไม้หลากสีสันแสนสวยงาม คนที่ไม่ได้อยากลงไปถ่ายรูปอย่างราฟาล ก็บ่นออกมาลอยๆ ราวกับเซ็งจัด
“ไม่เคยเห็นดอกทิวลิปหรือยังไงนะ”
“คุณราฟาล ลงไปถ่ายรูปด้วยกันสิคะ”
ด้วยความอยากแกล้งคน
