ONE TWINS (PIRATE & YIM)
4
ฉันจับจ้องไพเรทที่ไม่พูดอะไร เขาเอาแต่จ้องหน้าของฉัน จนเป็นตัวของฉันเองที่เป็นฝ่ายหลบสายตาของเขาด้วยความเขินอาย มานั่งคร่อมผู้ชายที่อยู่ในสภาพเกือบเปลือยแบบนี้ ฉันควรทำยังไงดีล่ะ? ดันไปท้าทายเขาด้วยเนี่ย ริมฝีปากของฉันกัดกันแน่น จนหันไปมองเขาอีกครั้ง
“ได้ตายสมใจแน่”
“เออไพเรทคือ... ว้าย!”
หมับ
“!” ไพเรทลุกขึ้นนั่งโดยที่ฉันไม่ทันได้ตั้งตัว เกือบจะหงายหลังตกเตียงคอหัก ถ้าไม่ได้อ้อมแขนทั้งสองข้างของเขากอดรัดเอวไว้ ทำให้ฉันกระเด้งตัวไปใกล้กับเขา ใกล้ถึงขนาดรับรู้ถึงลมหายใจร้อนๆ ที่รดอยู่ที่ริมฝีปากของฉัน ดวงตาของฉันเบิกกว้างจิกนิ้วลงกับไหล่ของเขา ไพเรทนิ่งเฉยจับจ้องฉันด้วยสีหน้าไม่แสดงความรู้สึกอะไร แต่เป็นฉันต่างหากที่รู้สึกไปเองคนเดียว สภาพฉันตอนนี้ไม่ได้ต่างอะไรจากเด็กที่นั่งอยู่บนตักของเขา ตัวเขาใหญ่มากจนฉันดูตัวเล็กลงไปเลย
“พะ ไพเรท ฉะ ฉัน”
“อะไร?”
“คื
