การหาทางออกจากสถานการณ์ตรงหน้าดูจะยากเย็นเสียจนโรสิตานึกไม่ออก ในหัวขาวโพลนไม่รู้ว่าควรจัดการอย่างไรต่อ เมื่อเหมันต์กำลังสอดมือมาใต้กระโปรงเตรียมจะดึงกางเกงในตัวจิ๋วออกแต่ก็ต้องชะงักหันมาสบตากับเธอ
“ตื่นเต้นดีออก” เหมันต์ดันขาเรียวสวยให้ตั้งชันบนโต๊ะทำงาน ข้าวของต่าง ๆ ถูกกวาดลงพื้นนัยน์ตาชายหนุ่มเป็นประกายมองสำรวจจีสตริงลูกไม้สีดำที่ปกปิดเนินเนื้ออวบอูมไม่มิด เพียงเขาใช้นิ้วเกี่ยวผ้าชิ้นน้อยก็เสียดสีกลางกายสาวที่ปิดสนิท ยิ่งดึงรั้งความเสียวซ่านก็ยิ่งเกิดกับผู้สวมใส่เท่านั้น
ใบหน้างามเผลอหลับตาพริ้มกัดริมฝีปากจนช้ำเพื่อห้ามปรามไม่ให้เสียงน่ารังเกียจหลุดรอดให้สามีได้ยิน แต่เธอคงไม่ทราบว่าแค่การบิดกายแสดงสีหน้าทรมานก็ดึงความต้องการดิบเถื่อนออกมาจากห้วงลึกของเหมันต์ได้แล้ว
“อ๊ะ คุณเหมันต์ปล่อยโรสเถอะนะ”
มันพอมีทางไหมให้เขาหยุดทุกอย่างเสียตอนนี้ ก่อนที่เธอจะเผลอกายให้เขาครอบครอง
เสียงหวา
