ความเงียบปกคลุมทั้งรถเมื่อโรสิตาไม่คิดหันมาสนทนากับสามีที่ไม่รู้มีอะไรดลจิตให้ช่างพูดไม่หยุดหย่อนคอยซักไซ้ไล่เลียงไม่จบ เหมันต์ไม่ใช่คนชอบคุยกับเธอขนาดนั้นไม่รู้ว่าที่ทำอยู่ตอนนี้ต้องการอะไร หรือกำลังรู้สึกผิดที่เป็นต้นเหตุให้ลูกเสียใจ
“ป้าคะพาคาริสขึ้นห้องหน่อยค่ะ” เธอส่งลูกสาวให้แม่บ้านช่วยพาไปพักผ่อน คาริสาร้องไห้จนเหนื่อยกับเรื่องวุ่นวายในวันนี้ ซึ่งเธอไม่คิดปล่อยผ่านง่าย ๆ ในเมื่อมันมีทางออกเรื่องนี้อยู่แล้ว
คนมีความผิดเห็นภรรยาหันมาทางตนก็รู้สึกกระอักกระอ่วนไม่รู้ว่าตัวเองควรเริ่มพูดจากตรงไหน เหมันต์ไม่เคยเจอโรสิตาเวอร์ชันนี้มาก่อน
ท่าทางเย็นชาไร้ความรู้สึกนั้นเธอเรียนรู้มาจากไหนกันทำไมถึงได้ส่งผลต่อความรู้สึกเขานัก
“ขอโทษที่พูดไม่ดีกับลูกและยังปล่อยให้พวกนั้นมาวุ่นวายในห้องทำงาน”
การกระทำของเขาชวนให้เข้าใจผิดนั้นคือเรื่องจริง แต่เชื่อเถอะเขาไม่ได้เชื่อลินิลกับลูกสาวเลยแม้แต่น้
