Episode 9
1594 คำ
Episode 9
"ไม่อยากรู้เหรอว่าคืนนั้นฉันกับเธอทำอะไรกันมั่ง?" ไรเฟิลเอ่ยกระซิบข้างหูของฉัน ทำให้ฉันเลิกคิ้ว... เขาหมายถึงอะไร
"หมายความว่าไง?"
"ก็...ฉันกับเธอมีอะไรกันท่าไหนไงละ" ไรเฟิลบอกออกมาพร้อมกับยิ้มทะเล้นให้ฉัน มืือหนาของเขาดึงเนคไทของฉันออก ก่อนจะค่อยๆปลดกระดุมบนทีละเม็ดทีเม็ด
"หยุดพูดอะไรบ้าๆแบบนั้นเลยนะ!!!" ฉันเอ่ยขึ้นอย่างหัวเสีย เขาจะล่วงละเมิดฉันเกินไปแล้ว
"มา เดี๋ยวฉันทบทวนความทรงจำให้" มือหนาของเขาค่อยๆปลดกระดุมเสื้อฉันจนตอนนี้มันเห็นถึงเสื้อชั้นในแล้ว
"อย่ามาทำอะไรบ้าๆแบบนี้นะ ฉันไม่อยากจำ" ฉันพยายามปัดมือของเขาออกไป แต่ก็สู้แรงเขาไม่ไหว มือหนาของเขาจับข้อมือฉันเอาไว้ทำให้ไม่สามารถที่จะดิ้นหรือผลักเขาได้
"แต่ฉันจำได้ดีเลยละเรื่องคืนนั้น...." ไรเฟิลเหยียดยิ้มที่มุมปากพร้อมกับก้มหน้ามาหอมแก้มของฉันอย่างหยอกล้อ
"พอที เลิกพูดถึงมันสักที" ฉันพูดอย่างอดไม่ไหว ฉันไม่อยากจะจำมันเลย ทำไมเขาต้องคอยพยายามรื้อฟื้นให้ฉันจำได้ด้วยละเนี่ย โอ๊ยยยย ไอ้คนเฮงซวย
"ฉันจะหยุดก็ได้ แต่เธอต้องตอบคำถามของฉันมาก่อน" ไรเฟิลเอ่ยขึ้นพร้อมกับจ้องหน้าฉันด้วยแววตาที่จริงจัง จนมันทำให้ฉันแอบกลัวอยู่พอควร
"ถามอะไร"
"เธอชอบน้องของไอ้ซีน่อนใช่มั้ย" ไรเฟิลเอ่ยออกมา คำพูดของเขาทำให้ฉันหน้าแดงแจ๋ด้วยความขวยเขินทันที ขะ...เขารู้ได้ไงเนี่ย ฉันอุตสาห์ไม่บอกใครเลยนะยกเว้นไอติมกับพี่ซีน่อนอะ
"นายรู้ได้ไงอะ"
"ไอซีน่อนมันบอกว่ากำลังร่วมมือกับเธอทำอะไรบางอย่าง หึ"
"รู้แล้วก็ดี นายจะได้เลิกมายุ่งกับฉันสักที " ฉันบอกออกมาก่อนจะออกแรงผละเขาให้ออกห่างไปจากฉัน
"รู้อย่างงี้ฉันก็ต้องยิ่งยุ่งเข้าไปใหญ่นะสิ!" ไรเฟิลเอ่ยเสียงเข้ม
"ยุ่งทำไม มันเป็นเรื่องของฉันกับพี่ซีน่อน " ฉันถามออกมาอย่างไม่ค่อยจะเข้าใจความคิดของเขา เอาจริงๆฉันไม่ค่อยเข้าใจไรเฟิลเลยว่าเขาคิดอะไรอยู่กันแน่
"แต่ยังไงฉันก็จะไม่มีวันให้เธอสมหวังกับน้องของมัน " ไรเฟิลเอ่ยออกมาอย่างไม่พอใจ ก่อนจะสบถคำหยาบออกมาเบาๆ สักพักเขาก็ขับรถออกไปทันที
"นายจะพาฉันไปไหนอะ?" ฉันถามออกมาอย่างสงสัยเมื่อเขายังขับรถมาเส้นทางเดิม ซึ่งมันก็ไม่ใช่เส้นทางกลับบ้านของฉันอยู่ดี
"ไปทะเล" ไรเฟิลเอ่ยขึ้นมาก่อนจะหยิบแว่นกันแดดหน้ารถของเขามาใส่ เหอะ ทำตัวเป็นเซเลปไปได้ ห๊ะ!? เขาจะพาฉันไปทะเลเหรอ ตอนนี้เนี่ยนะ 5โมงเย็นแล้ว!
"ไปกับใคร!?"
"กับฉันแค่สองคน แต่ไม่ต้องห่วงฉันบอกโมเน่ต์ไว้แล้วว่าเธอไปค้างบ้านเพื่อน"
"จะบ้าเหรอ พาฉันกลับบ้านเลยนะ ฉันไม่ไป!!!!" ฉันโวยวายออกมา พร้อมกับทำท่าจะเปิดประตูรถออกไปให้ได้ แต่ก็ไม่กล้าเปิดหรอก เขาขับเร็วซะขนาดนี้ ถ้าฉันเปิดแล้วกระโดดลงไปมีไหวได้ตายศพไม่สวยแน่ๆ
"ฉันบอกเธอแล้วไม่ใช่เหรอว่าจะทำให้เราเหมือนเป็นแฟนกันจริงๆ
@ทะเลหัวหิน
"นายพาฉันกลับบ้านเลยนะ!!!" ฉันตะโกนออกมาทันทีหลังจากที่เขาพาฉันมาทะเลที่หัวหิน ไม่มีใครอยากจะมาเลย แต่ไรเฟิลบังคับฉันมา แถมยังโกหกพี่ฉันด้วยว่าฉันไปค้างบ้านเพื่อน บ้าบอที่สุด!!!
"เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันก็พาเธอกลับแล้ว" เขาบอกออกมาอย่างชิวๆ ก่อนจะจูงมือให้ฉันเดินไปตามเขา
"แต่ฉันจะกลับวันนี้!!!"
"เธอไม่ดีใจมั่งเหรอ ฉันอุตสาห์พาเธอมาเที่ยวเชียวนะ"
"ดีใจก็บ้าละ ถ้าเจแปนพาฉันมาเที่ยวแบบนี้ฉันจะดีใจโคตรๆ แต่ถ้าเป็นนายฉันรู้สึกแย่ *" ฉันบอกออกมาตามตรง
"เธอชอบมันมากรึไงว่ะไอ้เด็กหน้าตี๋นั่นอะ ดูกิ๊งก๊องไม่น่าพึ่งพาได้" ไรเฟิลบอกออกมาก่อนจะจับมือฉันให้เดินลงไปยังน้ำทะเลที่ตอนนี้กำลังซัดหาดทรายอยู่
"เขาพึ่งพาได้มากกว่าที่นายคิด "
"แต่ฉันว่ายังไงมันก็ไม่น่าจะชอบเธอได้ เพราะเธอไม่มีอะไรดีเลย ยกเว้นหน้าตา" ไรเฟิลเอ่ยออกมาพร้อมกับมองใบหน้าของฉันอย่างพิจารณา ก็ยังดีที่หน้าตาฉันสวย แต่เขาเหมือนว่าฉันว่าไรสมองเลยว่ะ
"นี่แหน่ะ!" ด้วยความที่ฉันรู้สึกโกรธเขาอยู่หน่อยๆ เลยตัดสินใจควักน้ำทะเลสาดใส่เขาทันที
"โอ๊ย นี่เธอทำบ้าอะไร" ไรเฟิลมองเสื้อตัวเองที่เปียกหลังจากที่ฉันสาดน้ำใส่เขา
"มาทะเลก็ต้องเล่นน้ำสิ นายอยากเล่นไม่ใช่เหรอ " ฉันควักน้ำใส่ไรเฟิลอีกสองสามที จนตอนนี้ตัวเขาเปียกโชกไปแล้ว
"หยุดเลยนะเมลโล่ " ไรเฟิลเอ่ยเสียงดุ แต่ใครมันจะไปกลัวละ ฉันสาดน้ำใส่หน้าเขาไปเต็มที่ เอาให้สำลักน้ำทะเลจนไตเค็มเลย เขาจะได้พาฉันกลับบ้านสักที แถมพรุ่งนี้ฉันมีเรียนด้วย เขาจะพาฉันมาเที่ยวแบบนี้ไม่ได้ (ที่ไปโรงเรียนทุกวันก็เพราะจะได้เจอเจแปน แต่ถ้าไม่ได้เจอก็ไม่ไปหรอก...)
"นายต้องพาฉันกลับบ้าน ไม่งั้นฉันไม่หยุด" ฉันบอกออกมาก่อนจะสาดน้ำใส่เขาไม่หยุดหย่อน แล้วเหมือนไรเฟิลจะเริ่มหงุดหงิดที่ฉันเล่นอะไรแบบนี้ซะแล้วสิ
"เมลโล่! เธออยากโดนดีใช่มั้ย!" ไรเฟิลเดินเข้ามาใกล้ฉันพร้อมกับดึงแขนฉันไว้ขณะที่ฉันกำลังจะก้าวเท้าวิ่งหนีเขา ทำไมเขาต้องเร็วกว่าฉันทุกทีด้วยเนี่ย
"ปล่อยฉันเลยนะ อย่ามาจับ" ฉันพยายามสะบัดมืออก พร้อมกับผลักเขาไปสุดแรง และเหมือนไรเฟิลจะเซเสียหลักไปข้างหลัง ทำให้เขาเผลอดึงมือของฉันไปด้วย...
ฟุ่บ!
ตุ้ม!
"อะ...โอ๊ยยย น้ำเค็มชะมัด!" ฉันร้องออกมาเมื่อฉันล้มลงไปในน้ำทะเลที่สูงแค่เขา แล้วหน้าฉันมันก็ทิ่มลงไปในน้ำเต็มๆเลย เพราะไรเฟิลนั่นแหละ เขาดึงฉันพาฉันล้มลงไปนอนในน้ำเลยเนี่ย!
"ชุดเธอเปียกแล้วว่ะ " ไรเฟิลบอกออกมาพลางเหลือบมองเสื้อนักเรียนสีขาวของฉันที่ตอนนี้มันเปียกปอนไปหมดแล้ว แถมเห็นถึงเสื้อชั้นในลายลูกไม้สีชมพูของฉันซะได้
"กรี๊ดดด อย่ามองนะ "
"จะอายทำไม มากกว่านี้ฉันก็เห็นมาแล้ว -.-" ไรเฟิลเอ่ย มันก็จริงของเขา แต่ยังไงก็อายอยู่ดี
"เอานี่ไปใส่" ไรเฟิลถอดเสื้อเชิร์ตสีดำเข้มของเขาออกมา ก่อนจะคลุมให้ฉัน ทำไมฉันรู้สึกว่าตัวฉันมันเปียกน้ำมากขึ้นกว่าเดิมละเนี่ย สงสัยเป็นเพราะเสื้อของเขาก็เปียกน้ำเหมือนกัน
"เย็นแล้วด้วย ไปโรงแรมกันเหอะ" ไรเฟิลจับมือฉันให้ลุกขึ้น ก่อนจะพาฉันเดินไปขึ้นรถ แล้วเขาก็ขับรถไปที่รีสอร์ทอะไรสักแห่งจำชื่อไม่ได้อะ
"นะ...นายจะไม่พาฉันกลับบ้านจริงๆเหรอ " ฉันถามย้ำพร้อมกับทำหน้าทำตาให้ดูน่าสงสารเมื่อเข้ามาในห้องที่เขาจองเอาไว้ แถมฉันไม่มีเสื้อผ้าเปลี่ยนด้วย จะให้นอนค้างที่นี่ในสภาพแบบนี้มันก็ยังไงๆอยู่
"ฉันขี้เกียจขับรถแล้ว เมื่อย" ไรเฟิลบอกก่อนจะล้มตัวลงนอนที่เตียงขนาดคิงไซส์ ว่าแต่ฉันต้องนอนห้องไหนละเนี่ย...
"แล้วฉันต้องไปนอนห้องไหนอะ " ฉันถามออกมาอย่างสงสัย
"ก็ห้องนี้ไง"
"ห๊ะ ห้องนี้!!!?"
"ใช่ นอนห้องเดียวกับฉัน" ฉันเบิกตาด้วยความตกใจเมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูดออกมา
"นะ...นอนห้องเดียวกับนายเหรอ ไม่เอานะ ฉันจะกลับ!!!!!" ฉันโวยวายอีกครั้งทันที ฮือๆ ใครก็ได้พาฉันกลับบ้านหน่อย โดนลักพาตัวมา
"หึ ฉันพาเธอกลับก็ได้ แต่แลกเปลี่ยนกัน เธอต้องเลิกชอบไอ้เด็กหน้าตี๋นั่นก่อน!"
"ไม่มีทาง!!!!" ฉันบอกออกมาอย่างเต็มปากเต็มคำ ก่อนจะวิ่งเข้าห้องน้ำไปทันที ทำไมเขาต้องให้ฉันเลิกชอบเจแปนด้วย ฉันแอบชอบเจแปนมาตั้ง4ปีไม่มีวันจะเลิกชอบได้ง่ายๆหรอก
อ๊ะ! ฉันนึกออกแล้วว่าจะหาทางกลับบ้านได้ยังไง...
นึกได้อย่างงั้นฉันก็หยิบโทรศัพท์ในกระเป๋ากระโปรงออกมา ฮือออ มือถือฉันเปียกน้ำซะแล้ว แต่ดีหน่อยที่ยังใช้การได้อยู่ ฉันไม่รีรอที่จะหาเบอร์ใครบางคนแล้วโทรออกทันที...
"พี่ซีน่อน พาฉันกลับบ้านหน่อย " ฉันกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์ทันทีเมื่อปลายสายรับ
เขาจะพาฉันกลับบ้านได้มั้ยเนี่ย!!!
- ผู้เขียน
