เสี่ยงรัก 8 คนรวยโรคจิต
990 คำ
8 คนรวยโรคจิต
นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน…
คนที่เธอมาดูตัวด้วยวันนี้ ดันเป็นคนเลวกับคนที่ขู่ฆ่ายกครอบครัวในคืนนั้น
ลูกชายอดีตเพื่อนของพ่อเธอ อย่าบอกนะว่าคือเขาคนนี้ ไม่มีอะไรเซอร์ไพรส์เท่าเรื่องนี้มาก่อนแล้ว ตอนนี้เธอทั้งอึ้งและช็อกไปพร้อมๆ พูดอะไรไม่ออก ได้แต่นั่งมองเขาคนนั้นอย่างไม่อยากเชื่อสายตา ว่าเป็นคนเดียวกับที่ขู่ฆ่าในคืนนั้น จนพ่อของเธอต้องไปขอความช่วยเหลือจากอดีตเพื่อนสนิท แต่หารู้ไม่ว่า ลูกชายอดีตเพื่อนของพ่อที่เธอต้องแต่งงานด้วย ดันเป็นคนเลวคนเดียวกันในคืนนั้น
“ไง เจอกันอีกแล้วนะ”
“ทะ…ทำไมถึงเป็นคุณ”
ภาคินยิ้มมุมปาก นึกอยู่แล้วว่าเธอต้องตกใจที่เป็นเขา ทีแรกนึกสีหน้าไม่ออกเลยว่าจะเป็นยังไง หากรู้ว่า ว่าสามีของตัวเองคือคนเดียวกับที่ขู่ฆ่ายกครอบครัวในคืนนั้น แต่ตอนนี้รู้แล้วว่าเป็นยังไง
“ตกใจเหรอที่เป็นฉัน”
“คะ…คุณรู้ตั้งแต่แรกอยู่แล้วใช่ไหม”
“ใช่”
“ถ้ารู้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ทำไมถึงยอมล่ะคะ ในเมื่อตอนนั้นคุณอยากฆ่าพวกเรา”
“ตอนนี้ก็ยังอยากฆ่าเหมือนเดิม โชคดีนะที่มีพ่อฉันคอยคลุมกะลาหัวอยู่ สัญญาครบหนึ่งปีเมื่อไหร่ เตรียมหนีได้เลย” เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ พูดจบประโยครอยยิ้มพลันค่อยๆ ปรากฏบนใบหน้าอย่างน่ากลัว
เธอลอบกลืนน้ำลายเหนียวลงคอ น้ำเสียงบวกกับรอยยิ้มน่ากลัวทำให้เธอรู้สึกขนลุกซู่ ไม่ว่าเจอกันด้วยสถานะไหน เขายังเป็นบุคคลที่น่ากลัวสำหรับเธออยู่ดี
ทำไมเธอไม่รู้สึกเอะใจตั้งแต่ตอนที่พ่อเอารูปพ่อเขาให้เธอดูแล้ว มัวแต่ตื่นเต้นจนลืมสังเกตจุดนี้ไปเลย
“ทำไมคุณถึงยอมหมั้นกับฉันคะ”
เขากระตุกยิ้มมุมปากพร้อมกับส่งเสียงเบาๆ ในลำคอ เพราะเขาขัดพ่อไม่ได้น่ะสิ อีกอย่างการหมั้นคือการทำธุรกิจ แต่กลับมองว่าฝั่งเขาเป็นฝ่ายขาดทุนมากกว่า หมั้นเพื่อแลกกับที่ดินเปล่าๆ ที่นักธุรกิจหลายคนต่างอยากได้ ที่ดินมีเป็นร้อยเป็นพันแต่พ่อกลับอยากได้ที่นั่น เพียงเพราะคู่แข่งตัวเองเล็งเอาไว้
เขามองว่าไร้สาระ แต่สำหรับพ่ออาจจะได้ความสะใจ สัญญาหนึ่งปีถือว่านานอยู่เหมือนกัน อดทนเดี๋ยวก็ผ่านไป แต่ถ้าผู้หญิงคนนี้ท้องก่อนหนึ่งปี…สัญญาจบ
“เพราะเรื่องธุรกิจไง”
“…”
“พ่อเธอตกลงอะไรกับพ่อฉันไว้ นั่นแหละคือเหตุผล”
“ทำไมถึงอยากได้ที่ดินผืนนั้นนัก”
“พ่อเธอไม่ยอมขายให้พ่อฉันสักที พ่อฉันเสนอเงินจำนวนมหาศาล ที่ทำให้ครอบครัวเธอสบายไปทั้งชาติ แต่พ่อเธอกลับปฏิเสธ ยอมอยู่แบบจนๆ หาเช้ากินค่ำต่อไป ถ้าเป็นคนอื่น คงไม่เล่นตัวแบบพ่อเธอ”
“อย่ามาว่าพ่อฉันนะ!” เธอขึ้นเสียงใส่เขา สีหน้าแสดงออกชัดเจนว่าไม่พอใจที่เขามาว่าพ่อของเธอ รวยแต่ชอบดูถูกคนที่ฐานะต่ำกว่าอย่างนั้นเหรอ? เป็นคนรวยดีอย่างนี้นี่เองสินะ ดูถูกใครก็ได้ เพราะถึงยังไงตัวเองก็อยู่สูงกว่าคนอื่นอยู่แล้ว
“เธอต้องขอบคุณฉันนะ ที่ทำให้ครอบครัวของเธอกลับมาชูหน้าชูตาในสังคมอีกครั้ง ต่อไปคนคงอิจฉาเธอแย่ ที่ได้ผัวรวย…”
ซ่า
มินมินทนไม่ไหว ลุกพรวดขึ้นแล้วหยิบแก้วน้ำสาดใส่หน้าภาคิน ก่อนจะกระแทกแก้วลงแรงๆ จนแทบแตกละเอียด ใบหน้าสวยหวานโกรธจัดกับคำพูดดูถูกพวกนั้น ต่อให้คนตรงหน้าเคยขู่ฆ่ายกครอบครัว หากแต่ไม่ได้ทำให้รู้สึกกลัวเลยสักนิด หากกลัวคงกลัวตั้งแต่คืนนั้นแล้ว
ภาคินนั่งนิ่งพร้อมกับขบกรามแน่นจนเห็นสันกรามชัดเจน การกระทำของมินมินทำให้ลูกชายมาเฟียไม่พอใจเป็นอย่างมาก ใบหน้าหล่อเหลาแดงเล็กน้อยจากการถูกสาดน้ำใส่อย่างแรง สายตาคมเข้มตวัดมองเจ้าของการกระทำอุกอาจ
“คิดว่ารวยแล้วจะพูดจาหมาๆ ใส่คนอื่นก็ได้เหรอคะ? ใช่ คุณรวย ฉันจน แล้วคิดว่าฉันอยากได้ผัวรวยแต่นิสัยเหี้ยอย่างคุณนักเหรอ! ถ้าเลือกได้ ต่อให้เหลือผู้ชายอย่างคุณคนเดียวบนโลกฉันก็ไม่เอาทำผัวหรอก!” เธอด่าหมดไม่สนลูกใคร เวลาโกรธมากๆ เครื่องด่าของเธอทำงานรัวแบบนี้แหละ
มินมินคว้ากระเป๋าสะพายมาคล้องไหล่แล้วเดินออกไป แต่ทว่า…
หมับ!
มือหนาจับเข้าท้ายทอยของมินมินแล้วดันร่างบางเข้าผนังเย็นเฉียบ ภาคินมองคนตรงหน้าด้วยแววตาดุดัน การกระทำดังกล่าวทำมินมินรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมา มือเล็กพยายามแกะมืออีกคนออกจากลำคอที่กำลังบีบรัดแน่น ราวกับกำลังจะทำให้สิ้นลมหายใจตอนนี้ ใบหน้าสวยหวานบิดเบ้ด้วยความเจ็บ
“กฎของการเป็นเมียฉัน เธอต้องระวังปากเอาไว้ด้วย ต่อให้อยู่ในสถานะคู่หมั้น ฉันก็สามารถฆ่าเธอได้”
“อึก…”
“หัดทำตัวดีๆ และเชื่องกับเจ้าของ”
“ปะ…ปล่อย…” เขาพูดเหมือนเธอเป็นสัตว์เลี้ยงอย่างไรอย่างนั้น
พรึ่บ!
ภาคินปล่อยมินมินเป็นอิสระ ก่อนจะเดินออกไปจากห้องอาหารโดยที่ยังไม่มีใครสั่งอาหารสักเมนู มินมินไอจนหน้าดำหน้าแดง มือเล็กกุมคอพลางมองภาคินที่เพิ่งเดินออกไป
เขาน่ากลัวจริงๆ
อย่างกับพวกโรคจิต วิปริตอย่างไรอย่างนั้น หากแต่งงานกันแล้ว แบบนี้เธอแย่แน่ๆ ต้องทนอยู่กับผู้ชายพรรค์นั้นตั้งหนึ่งปี
เวรกรรมชัดๆ เลย ทำไมโชคชะตาต้องนำพาเธอมาเจอกับคนรวยโรคจิตอย่างเขาด้วยนะ ไม่เข้าใจเลยจริงๆ
- ผู้เขียน
