เสี่ยงรัก 5 เสียชื่อตระกูลมาเฟีย
878 คำ
มินมินเดินออกจากตึกคณะมาพร้อมกับเพื่อนสนิท วันนี้บรรยากาศมีฝนตกปรอยๆ ท้องฟ้ามืดครึ้มราวกับจะตกลงมาอีกในไม่ช้า อากาศเย็นๆ ชื้นๆ ไม่ร้อนมาก ไม่หนาวมากจนเกินไป
“วันนี้บรรยากาศดี พวกเราไปนั่งกินหมูกะทะกันก่อนกลับไหม” คัพเค้ก เอ่ยปากชวนเพื่อนสนิทในกลุ่ม
“ไปๆ กำลังหิวอยู่พอดีเลย” เทียนหอม เอ่ยขึ้นมา
ทีนี้สายตาทั้งสองคนพลันไปมองมินมินที่เอาแต่นิ่งเงียบไม่พูดไม่จา ดูเหม่อลอยราวกับมีเรื่องให้คิด มินมินนั่งเหม่อตั้งแต่เรียนคาบแรกยันคาบสุดท้าย เป็นครั้งแรกที่เพื่อนสนิทดูไม่สนใจการเรียน
“แล้วแกล่ะมิน ไปไหม” คัพเค้กหันไปถามมินมิน ทว่าอีกคนกลับนิ่งเงียบ ยังคงยืนแบบเหม่อลอย
“มินมิน!”
“ฮะๆ” เสียงเรียกของเทียนหอมดึงเธอออกจากภวังค์ความคิด รีบขานรับเพื่อนแล้วหันไปมองทันที
“แกเป็นอะไร เห็นนั่งเหม่อตั้งแต่เรียนแล้ว”
“เปล่า เมื่อกี้พวกแกว่าไงนะ?”
“ไปกินหมูกะทะกันไหม”
“วันนี้เหรอ?”
“ใช่ วันนี้”
“วันนี้ฉันไม่ว่างอะดิ ต้องรีบกลับบ้าน”
“เหลือแค่เราสองคนอีกตามเคย” คัพเค้กหันไปพูดกับเทียนหอม
“ขอโทษน้า” เธออยากไปกับเพื่อน แต่ติดตรงถึงไปก็กินอะไรไม่ลง ตั้งแต่รู้ว่าจะต้องได้หมั้นกับใครก็ไม่รู้ เธอเครียดและนอนไม่หลับ แถมพรุ่งนี้มีไปนัดดูตัว คืนนี้คงนอนไม่หลับแน่ๆ เลย
มินมินแยกกับเพื่อนหน้าคณะ หญิงสาวในชุดนักศึกษาเดินกางร่มไปหน้ามอ. เพื่อซื้อขนมร้านประจำก่อนกลับบ้าน พอซื้อเสร็จแล้วจึงมายืนรอรถที่เพิ่งเรียกผ่านแอปพลิเคชั่นเมื่อครู่กลับบ้าน
ระหว่างยืนรอดันเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝัน…
ซ่า!
รถหรูคันนึงขับเหยียบน้ำที่ขังอยู่บนถนนจนกระเด็นใส่เธอ นอกจากนั้นยังมีโคลนกระเด็นติดมาด้วย เปื้อนรองเท้า ขา กระโปรง และเสื้อนักศึกษา ด้วยความที่ไม่ได้สังเกตเธอจึงหลบไม่ทัน
วันอะไรเนี่ย ทำไมถึงซวยขนาดนี้
เธอบ่นในใจ หันไปมองรถคันนั้นที่จอดอยู่ไม่ไกลด้วยสีหน้าไม่พอใจ รถคันนั้นราคาสิบกว่าล้านแต่คนขับไร้มารยาทสิ้นดี! ครั้นจะเดินไปเคาะกระจกด่าก็สายเกินไป เพราะรถคันนั้นขับออกไปแล้ว
“รวยซะเปล่า แต่มารยาทไม่มี” หงุดหงิดเป็นบ้าเลย เธอใช้น้ำเทลงตรงจุดที่เปื้อนโคลนแล้วขยี้ให้ออก พร้อมกับล้างโคลนออกจากขาเช่นกัน โชคดีที่ถือเสื้อแขนยาวมาด้วย พอได้คลุมไม่ให้เห็นโคลนที่เปื้อนชุดนักศึกษา
•••
ทางด้านภาคิน เจ้าของรถหรูที่ตั้งใจขับเหยียบน้ำให้กระเด็นใส่มินมิน นั่งยิ้มสะใจบนรถ มองสีหน้าไม่พอใจของหญิงสาวผ่านกระจกรถ ก่อนจะขับออกไปเมื่อเห็นอีกคนตั้งท่าจะเดินมา
คิดจะเป็นคู่หมั้นของเขามันไม่ง่าย เขาไม่มีวันยอมรับผู้หญิงต่ำต่อยคนนั้น พ่อคิดอะไรอยู่ถึงยอมให้ผู้หญิงคนนั้นเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของตระกูล ชื่อเสียงทางสังคมไม่มี ฐานะขัดกับครอบครัวตัวเองราวฟ้ากับเหว
รีบมีลูก รีบจบสัญญาบ้าๆ นี่!
ที่ดินผืนเดียวทำให้พ่อยอมให้ผู้หญิงไม่มีหัวนอนปลายเท้า แต่งเข้ามาเป็นสะใภ้ของบ้านเลยหรือไง พ่อเขาคิดอะไรอยู่
“เอาเหล้ามา”
‘ฉลาม’ ลูกน้องคนสนิทของภาคินเดินไปนำเหล้ากับแก้วเปล่ามาให้เจ้านาย ที่ดูอารมณ์หงุดหงิดมากไม่ใช่น้อย ขวดเหล้าและแก้วเปล่าถูกวางลงบนโต๊ะกระจกลายหินอ่อนสีดำ
“นั่งกินเหล้าเป็นเพื่อนกู”
“ครับ?”
“กูสั่ง”
“ครับผม” ฉลามนั่งลงโซฟาตัวเล็กตัวที่ว่าง ไม่ใช่ครั้งแรกที่เจ้านายบอกให้ดื่มเป็นเพื่อน ทุกครั้งที่เจ้านายบอกให้ดื่มด้วยตนรู้สึกเกร็งทุกครั้ง แต่ทำอะไรไม่ได้เพราะคือคำสั่ง
“สืบเรื่องครอบครัวนั้นให้กูยัง”
“ครับ ครอบครัวนั้นเคยอยู่ในแวดวงนักธุรกิจมาก่อน แต่ล้มละลายทำให้จากครอบครัวที่ร่ำรวยกลายเป็นครอบครัวที่ไม่มีอะไร เคยมีชื่อเสียงในสังคม แต่ตอนนี้กลายเป็นคนที่ถูกลืม ไม่มีตัวตน”
“…”
“ส่วนเรื่องที่ดินผืนนั้น ที่นายใหญ่อยากได้เพราะมีคู่แข่งทางธุรกิจของนายใหญ่อยากได้ด้วย นายใหญ่เลยอยากได้มาเป็นของตัวเองก่อน เพื่อที่จะหักหน้าทางนั้น เรื่องครอบครัวของว่าที่นายหญิงของนาย…”
“อย่าเรียกผู้หญิงคนนั้นว่านายหญิงต่อหน้ากู”
“เรื่องครอบครัวนั้นตามสืบยากมากครับ ผมเลยสืบมาได้แค่นี้”
เขายกแก้วน้ำสีเหลืองอำพันขึ้นดื่มโดยไม่พูดอะไร ไม่ได้อยากรู้เรื่องครอบครัวนั้นลึก แต่ถ้าได้ข้อมูลมากกว่านี้ก็ดี แค่รู้ว่าพรุ่งนี้ต้องไปดูตัวเขาก็ไม่อยากไปแล้ว
จะให้ลูกชายมีภรรยาทั้งที ทำไมพ่อไม่คัดเกรดมาให้ดีกว่านี้หน่อย
เสียชื่อตระกูลมาเฟียหมด
- ผู้เขียน
