ผู้หญิงต้องห้าม
Ep.17 (หนี)
สรุปหลังจากนั้นอีช่อก็หลับเป็นตาย มารู้สึกตัวตื่นอีกทีฟ้าก็มืดแล้ว (เอาดี ๆ นี่หลับหรือซ้อมตาย) ส่วนอาการป่วยก็เหมือนจะดีขึ้นหลังจากที่เสียเหงื่อไปเมื่อตอนกลางวัน
สักพักเสี่ยทิมมันก็เข้ามาในห้องเราพร้อมกับเด็กรับใช้ที่ถือถาดข้าวตามเข้ามา เด็กรับใช้เอาถาดข้าวมาวางไว้ที่โต๊ะจากนั้นก็ออกจากห้องไปอย่างรู้หน้าที่
"เป็นไง..." เสี่ยทิมถามพร้อมกับยื่นมือมาวัดอุณหภูมิที่หน้าผากเรา
"ตัวไม่ร้อนแล้วนี่"
"อือ...ดีขึ้นแล้วล่ะเสี่ย หัวก็ไม่ปวดแล้ว"
เราตอบนาง ส่วนสายตาก็เหลือบมองไปที่ถาดข้าวต้ม กลิ่นหอมของมันโชยเข้าจมูกทำให้รู้สึกหิวขึ้นมาทันที
"หิวเหรอ?" เสี่ยทิมถามอีกเราอีก นางคงเห็นว่าเรามองชามข้าวต้มตาปรอยนั่นแหล่ะ
"หิว หิวมากเลยล่ะ" เราบอก ตั้งแต่เช้ายังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยเหอะ
"งั้นก็มากิน เสร็จแล้วจะได้เช็ดตัว''
ไม่ต้องรอให้เสี่ยมันพูดซ้ำ เรารีบขยับลุกขึ้นนั่
