บทที่1 วุ่นวาย
1344 คำ
บทที่1
วุ่นวาย
โรงพยาบาลปิติภัทรไพศาล
ในวันที่ความวุ่นวายมาเยือนหมอไอดินลูกชายคนโตของหมออาร์กับดาวเหนือและนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่คุณหมอไอดินต้องเขาผ่าตัดให้กับคู่อริของลูกพี่ลูกน้องตัวแสบอย่างนาวากับนาโนที่ก่อเรื่องให้เขาทุกครั้งที่เขาเข้าเวร
"คุณหมอไอดินคะ คนไข้ความดันปกติค่ะ"
กริ๊ง!
เสียงของแข็งหล่นกระทบสเตนเลสจะเป็นอะไรได้ถ้าไม่ใช่ลูกกระสุนที่ฝังอยู่ในทรวงอกของคนไข้เมื่อคนไข้พ้นขีดอันตรายคุณหมอไอดินก็รีบเปลี่ยนชุดล้างไม้ล้างมือคลีนตัวออกมาจากห้องผ่าตัด เพียงแค่เปิดประตูออกมาเขาก็พบญาติทั้งสองกำลังเล่นเป่ายิงฉุบกับเด็กที่ไหนก็ไม่รู้
"ยังยิงยาวปั๊กกะเป่ายิงฉุบ!!" นาโนทำท่าเอาจริงเขาหมุนข้อมือทั้งสองไปมาหมุนๆๆ แล้วออกกรรไกร
"โอ้โห ใจ๋ใจ๋นะ!"
"พี่นาวาแพ้อีกแล้วแบบนี้หนูใจ๋ต้องยอมให้พี่เลี้ยงมาเล่นกับพี่สองคนนะ"
-__-!
"ใจ๋ใจ๋ยกให้ค่ะ^^"
"คนไข้ปลอดภัยแล้ว-__-!"
"ว้าาา เสียดายทำไมไม่ตายวะไอ้นาวามึงยิงพลาดได้ไงเนี่ย" นาโนหันไปด่าพี่ชายฝาแฝดเขาทำท่าหงุดหงิดจนอยากจะเดินเข้าไปถอดปลั๊กเครื่องช่วยหายใจให้กับคู่อริของเขาด้วยตัวเอง
"พวกมึงพอได้แล้วอาทิตย์นี้กูผ่าตัดเอากระสุนออกจากคู่อริมึง 14 คน ไอ้เวรพวกมึงพักบ้างเหอะกลัวกูไม่มีงานทำหรือไงกูยังมีคนไข้ที่ต้องจัดการนี่กูต้องมาสแตนด์บายรอผ่าตัดให้พวกมึงทุกวัน!"
"มึงเป็นหมอมึงเลือกได้หรือไงล่ะ" นาวายังคงเถียงคอเป็นเอ็น
"ถ้างั้นกูจะให้แม่พวกมึงมาผ่าตัดหรือไม่ก็ให้ตามาผ่าบ้าง นอกจากกูจะผ่าตัดให้คู่อริมึงแล้วมึงรู้ไหมกูต้องปกปิดข้อมูลไม่ให้พ่อกูรู้ มึงก็รู้ว่าพ่อกูไม่อยากให้กูยุ่งเรื่องนี้"
"เออๆๆ พรุ่งนี้อีกสามคนเตรียมตัวไว้ด้วยกูกลับก่อนก็แล้วกันถ้าว่างๆ ก็ฝากเดินสะดุดปลั๊กไอ้เวรข้างในด้วยเพราะมันเป็นคนเดียวที่จะให้ข้อมูลกับตำรวจได้"
"เฮ้อ..."
เมื่อญาติทั้งสองกับเด็กอีกหนึ่งคนเดินออกไปหมอไอดินก็รีบเดินกลับขึ้นมาบนห้องทำงานเขาหยิบเอกสารของโรงพยาบาลในเครือปิติภัทรไพศาลที่จังหวัดเชียงใหม่ขึ้นมาดูแม้เขาจะเคยปฏิเสธว่าไม่อยากไปเป็นแพทย์อาสาที่นั่นแต่เพื่อหลบหลีกปัญหาที่ญาติทั้งสองหามาให้เขาทุกวี่ทุกวันทำให้เขาต้องตัดสินใจหยิบเอกสารใบนี้เข้าไปหาคุณตาที่ห้องทำงานของผู้อำนวยการโรงพยาบาลในทันที
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
(เชิญครับ!)
"คุณตาสวัสดีครับ" ไอดินเดินเข้ามายกมือไหว้ก่อนจะนั่งลงฝั่งตรงข้ามกับคุณหมอสายฟ้า
"ว่าไงลูก วันนี้มีเคสใหญ่หรือไงถึงไม่ได้เข้าประชุมเดี๋ยวอิงดาวก็คงสรุปการประชุมไปให้ช่วงบ่าย"
"ครับ ที่ผมมาหาคุณตาในวันนี้เพราะผมอยากมาคุยเรื่องแพทย์อาสาของโรงพยาบาลเชียงใหม่ครับ"
สายฟ้าขยับแว่นสายตามองหน้าหลานชายที่ดวงตาแสดงถึงความมุ่งมั่นและเขาคิดไม่ผิดว่าคนที่เหมาะสมกับการไปดูแลที่นั่นก็มีเพียงคนเดียวก็คือไอดินหากส่งศรัณย์ไปคงได้ด่าพยาบาลเช้าเย็นจนไม่เป็นอันทำงาน
"ผมตัดสินใจแล้วครับว่าผมจะไปส่วนงานที่นี่ให้อิงดาวรับหน้าที่แทนได้เลยครับ"
"ก็ได้แต่หลานคิดดีแล้วใช่ไหมว่าจะไป ที่นั่นจะลำบากกว่าที่นี่เครื่องมือทางการแพทย์ยังเข้าไม่ถึงแต่เรื่องนี้หลานสามารถแจ้งงบประมาณมาได้ ที่ตาเลือกซื้อโรงพยาบาลนั้นก็เพราะว่าในอนาคตประชากรทางภาคเหนือจะมีเพิ่มขึ้นโรงพยาบาลของเราเป็นโรงพยาบาลอันดับต้นๆ ของประเทศและมันมีเพียงแค่สาขาเดียวคือในกรุงเทพฯ หากเราขยายไปได้ทั้ง 4 ภาคเราจะสามารถเข้าถึงผู้ป่วยได้มากกว่านี้"
"ครับคุณตา ผมคิดว่าคงจะไปในเร็วๆ นี้อาจจะเป็นวันศุกร์นี้เลยครับ"
"หึ! ตาได้ข่าวว่าอาทิตย์นี้ผ่าตัดเอากระสุนออกให้คนไข้ 14 คนเลยใช่ไหม" มีอะไรบ้างที่สายฟ้าไม่รู้เขารู้ทุกเรื่องที่หลานทุกคนทำโดยเฉพาะฝาแฝดอย่างนาวากับนาโนที่มีเรื่องมีราวได้ทุกวันเสร็จแล้วก็ให้ลูกน้องพาคนเจ็บมาโยนไว้ที่โรงพยาบาลชื่อเสียงที่วงศ์ตระกูลสะสมมาแทบจะป่นปี้เพราะเจ้าสองตัวนี้
"คุณตารู้ด้วยหรือครับ"
"ตารู้ทุกเรื่องแหละรู้แม้กระทั่งว่าตอนนี้เจ้าแฝดมันกำลังแย่งผู้หญิงคนเดียวกันอยู่ แล้วนี่อิงฟ้าเป็นยังไงบ้างเรียนจบแล้วได้ทำงานหรือยังช่วงพักหลังไม่มาหาตาบ้างเลย"
"ยังจับฉลากไม่ได้ว่าจะทำงานที่ไหนครับ ผมก็ไม่เข้าใจตอนแรกบอกจะเรียนเภสัชทำไปทำมาไปเลือกเรียนถ่ายภาพตอนนี้เรียนจบแล้วผมก็ยังเห็นถ่ายอยู่แค่รูปหมากับแมวไม่เห็นออกไปทำงานสักที"
"ก็เหมือนแม่เรานั่นแหละทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเสียที่ไหนถ้าไม่ได้พ่อเราก็ไม่เป็นโล๊ะเป็นพายสักอย่าง สงสัยตาคงต้องหาคนมาคุมอิงฟ้าหลานคิดว่าไง?"
"ใครจะคุมได้ครับขนาดผมเป็นพี่ชายผมยังคุมน้องตัวเองไม่ได้เลย ตอนแรกผมกะว่าจะเปิดร้านถ่ายรูปพรีเวดดิ้งให้น้องแต่ดูจากพฤติกรรมตอนนี้ผมว่าปล่อยไปตามธรรมชาตินี่แหละดีแล้วบ่ายสองยังไม่ตื่นเลย"
"อืม... น่าหนักใจนะ"
หลังจากที่ไอดินตัดสินใจเปิดโอกาสคุยกับคุณตาเรื่องนี้แล้วเขาก็เดินกลับมายังห้องทำงานเพื่อรอเวลากลับบ้านเมื่อกลับมาถึงบ้านเขาก็รีบลงไปหาพ่อกับแม่และน้องทั้งสองคนเพื่อบอกข่าวเรื่องที่เขาจะไปประจำการอยู่เชียงใหม่อาจจะไม่ได้ไปถาวรแต่ก็ขอไปชิมลางและดูเครื่องไม้เครื่องมือที่ขาดแคลนด้วยจะได้ทำเรื่องงบประมาณจัดซื้อ
"หนูไปด้วยนะๆ พี่ไอดินอิงฟ้าอยากไป" อิงฟ้ารีบกระโดดมากอดแขนพี่ชายแล้วใช้หัวถูไหล่ไปมาราวกับว่าตัวเองเป็นแมวตัวเล็กตัวนึง
"พี่ไปทำงานไม่ได้ไปเที่ยวไม่ได้ไปอยู่ถาวร อาจจะไป 1 ปีให้ทุกอย่างมันเข้าที่เข้าทางเดี๋ยวพี่จะกลับมา"
"คุณแม่ขาอิงฟ้าอยากไปค่ะ"
"พอเลยเราไม่ต้องไปพี่เขาไปทำงานไม่ได้ไปเที่ยว ไอดินลูกคิดดีแล้วใช่ไหมว่าจะไปอยู่ที่นั่นมันไม่ได้สะดวกสบายเหมือนบ้านเรานะ"
"ผมคิดว่าผมอยู่ได้ครับตอนสมัยเรียนผมก็ไปออกค่ายบ่อยๆ อีกอย่างงานที่นี่ผมก็ฝากคุณพ่อกับอิงดาวดูแลด้วยนะครับ"
"พี่ดินไม่ต้องห่วงเดี๋ยวดาวดูแลให้พี่ไปเถอะถ้าต้องการผู้ช่วยก็บอกนะว่างๆ จะไปหา"
"แต่หนูอยากไปคุณพ่อขา คุณพ่อ...."
"ไว้พ่อจะพาไปเที่ยวหาพี่เขาก็แล้วกัน เรื่องงานไม่ต้องห่วงนะลูกเดี๋ยวพ่อดูแลเองไปทำความฝันให้เต็มที่เถอะแต่อยู่ที่นู่นมันอาจจะเหนื่อยเพราะว่าหมอมีไม่มากไว้รอมีเด็กจบใหม่พ่อจะส่งไปช่วยงานที่นู่นก็แล้วกัน"
"ครับ" ไอดินลูบหัวน้องสาวคนเล็กเพื่อปลอบใจการไปอยู่เชียงใหม่ครั้งนี้เขาต้องไปทำงานไม่ได้ไปเที่ยวไว้วันหยุดยาวคุณพ่อกับคุณแม่ก็คงพาน้องๆ ไปเที่ยวหาเขาเอง
-----------------------------
- ผู้เขียน
