อินนัดดาเก็บตัวอยู่ในห้องจนค่ำ หญิงสาวไม่อยากเจอหน้าอสูรร้าย ไม่อยากเข้าใกล้ เธอล็อกห้องไว้ทั้งๆที่รู้ว่ายังไงเขาก็เข้ามาได้อยู่แล้ว แต่ก็ยังทำ อย่างน้อยก็กั้นเขาไว้ให้ห่างจากเธอได้ชั่วเวลาสักวินาทีก็ยังดี เสียงไขกุญแจกุกกักทำให้อินนัดดาลุกขึ้นนั่ง จ้องมองไปยังบานประตูนิ่ง ยอมรับว่าหวาดกลัวเขา กลัวว่าเขาจะมารังแกอีก
“คุณหนูอิน” ป้านวลเปิดประตูเดินเข้ามาในห้อง อินนัดดาถึงกับปล่อยโฮออกมาทันทีเมื่อเห็นว่าเป็นป้านวล คนสูงวัยรีบสาวเท้าเดินไปนั่งบนเตียงข้างหญิงสาว อินนัดดาโผเข้ากอดซุกหน้าลงกับอกป้านวล เธอร้องไห้ออกมาโดยไม่อาย มีเพียงป้านวลคนเดียวที่เป็นที่พึ่งให้เธอได้ คนสูงวัยถอนหายใจเฮือกใหญ่ ลูบหัวลูบหลังหญิงสาวในอ้อมกอดอย่างปลอบโยน
“ไปทานข้าวเย็นกันนะคะ ป้าเตรียมกับข้าวไว้ให้คุณหนูอินเยอะแยะเลย”
“หนูไม่หิวค่ะ” อินนัดดาส่ายหน้าตอบเสียงอูอี้
“สำออย!” เสียงดังตวาดอยู่หน้าประตูทำให้หญิงสาวส
