พอพวกอันธพาลสลายตัวไป แผงขายอาหารก็คืนสู่ความสงบ
“คุณนายอันไม่น่าไปกวนบาทาพวกมันเลย” โรสไม่ใช่คนชอบมีเรื่อง ทั้งเธอยังเด็กอายุเพิ่งยี่สิบปีหมาด ๆ เมื่อครู่เห็นท่าทางม่านอวี้อันแล้วทั้งกลัว ทั้งคอยเอาใจช่วย พี่สาวคนนี้ซ่อนเขี้ยวเล็บเอาไว้จริง ๆ เธอคงต้องหัดเอาแบบอย่างบ้าง
“คุณโรส อันที่จริงฉันกลัวเหมือนกัน แต่ถ้าเอาแต่หดหัวอยู่ในกระดอง ไม่เชิดหน้าสู้คนพวกนั้น สักวันฉันคงได้ไปยืนขายหมากให้ผู้ชายดูนม ดูก้นแน่ ๆ”
“โอ๊ย พูดจาเหลวไหล คุณนายอันลืมหรืออย่างไร ที่นี่ยังมีป้าลี่อยู่ แล้วก็พี่สาว น้องสาวพวกนี้อีก มีเรื่องอะไร เดือดร้อนแค่ไหน ขอแค่บอกกัน สมาคมแม่บ้านแห่งถนนเนี่ยอิน ถึงไม่ใช่สายเลือดเดียวกัน คิดหรือว่าพวกเราจะทนเห็นคนอื่นเดือดร้อนได้ โดยเฉพาะคุณนายอันที่เพียรทำขนมให้กินตลอด”
ยามนั้นม่านอวี้อันหันมองลี่ฮุ่ย โรส และกลุ่มแม่บ้านที่มาเป็นลูกค้าหลายคน พวกเธอล้วนพยักหน้าอย่างพร้อมเพร
