อยากจะลืม..

1286 คำ

ตอนที่ 14 สภาพรถติดแออัดทอดตัวยาวอยู่บนถนนเบื้องหน้าสร้างความหงุดหงิดให้หญิงสาวไม่น้อย ขณะเดียวกันในใจของเธอกลับคิดถึงชายร่างสูงอีกคน วันนี้เป็นเวลากลางวันซึ่งเขาไม่จำเป็นต้องมาคอยติดตามเธอ ส่วนเธอนั้นก็เบื่อไม่อยากให้คนของบิดามาตามคอยดูแลเธอแทนเขา เธอจึงเลือกที่จะออกมาเองคนเดียวในวันนี้ ‘ถึงยังไงวันนี้ก็คงไม่ออกไปไหนข้างนอกตอนกลางคืนอยู่แล้วล่ะ’ ราชาวดีคิดในใจ และแล้วเสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้นปลุกหญิงสาวให้ตื่นจากภวังค์ “ว่าไงยัยเจสซี่” ราชาวดีกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์ “แหม เสียงขุ่นเชียวคุณหนูราเชล” เสียงปลายสายหยอกอย่างอารมณ์ดี “ว่าจะชวนไปกระจายรายได้สู่ระบบเศรษฐกิจซะหน่อย สนใจรึป่าว พักหลัง ๆ เจ้าแม่ปาร์ตีหายหน้าหายตาไปเลยนะ ออกมาเจอกันหน่อยสิราเชล คิดถึงน่ะ” หญิงสาวเงียบไปชั่วครู่อย่างใช้ความคิด มันก็จริงนั่นล่ะ ตั้งแต่เธอได้รู้ว่านายแพทริค จริง ๆ แล้วคือใคร เธอก็เลิกเที่ยวกลางค

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม