“ลุงชัยออกรถได้แล้วครับ ผมอยากกลับบ้านแล้ว คิดถึงบ้านใจจะขาดแล้วครับ”
คิวากรไม่สนใจเสียงตำหนิต่อว่าจากบิดา ชายหนุ่มลอยหน้าลอยตาสั่งลุงชัยคนขับรถ พอรถยนต์เคลื่อนตัวออกจากด้านหน้าสนามบิน ก็ต้องขบกรามแน่นอีกครั้งเมื่อฟ้าครามขยับกายเข้าไปหาบิดาของเขาแถมยังซบหน้าลงกับบ่าของท่านต่อ
“ขาดความอบอุ่นหรือยังไงฟ้าคราม ถึงต้องกอดพ่อของผมไว้ตลอดเวลา”
คิวากรเค้นเสียงถามลอดไรฟัน จ้องมองฟ้าครามด้วยแววตาวาวโรจน์ นึกอยากเข้าไปนั่งแทรกกลางระหว่างบิดาและฟ้าครามซะจริงๆ
ฟ้าครามกระตุกยิ้มเยาะ เค้นเสียงตอบเป็นการราดน้ำมันลงไปบนกองไฟไม่มีหยุด
“แล้วคุณมายุ่งอะไรด้วย ผัวเมียจะกอดกันมันผิดตรงไหน”
“คุณเป็นเมียของผม!”
คิวากรลดใบหน้าเข้าใกล้ฟ้าครามขณะเค้นเสียงห้วนบอกเช่นนั้น ใช่! ฟ้าครามเป็นเมียของเขามาก่อน และในนาทีนี้เขาก็ถูกอาการหึงหวงเล่นงานจนลมออกหู
ฟ้าครามแสยะยิ้ม นึกดีใจที่คุณคมกริชกำลังคุยโทรศัพท์อ
