บทที่ 4
1182 คำ
“โอเค กูจะไปรอที่โรงแรมของกู ถ้าภายในสองชั่วโมงพวกมึงไม่ส่งยัยฟ้าครามไปถึงห้อง ก็ถือว่าเกมนี้เป็นอันโมฆะ และคนที่ชนะก็คือกู” คิวากรวางเงื่อนไขในเกมล่าสวาทในครั้งนี้
“โอเค ไม่เกินสองชั่วโมง ยัยบ้านนอกจะถูกนำไปสังเวยให้นายถึงเตียงนอน” ภูริศให้ความมั่นใจกับเพื่อน
“ตามนี้”
คิวากรกระดกแชมเปญหมดแก้วอีกรอบ จากนั้นก็หลุบสายตามองเวลาบนนาฬิกาเรือนแพง แล้วเงยหน้าบอกกับเพื่อนทั้งสอง
“ตอนนี้สามทุ่มพอดี พวกมึงมีเวลาไม่เกินห้าทุ่มเพื่อส่งยัยบ้านนอกให้กู...กูจะล่วงหน้าไปรอที่โรงแรมก่อน ถ้าพวกมึงพายัยบ้านนอกมาไม่ทันห้าทุ่ม พวกมึงต้องเลี้ยงกูชุดใหญ่”
“ไม่ต้องห่วง พวกเราพายัยบ้านนอกไปส่งก่อนห้าทุ่มแน่”
จักรินรับคำอย่างมั่นเหมาะ เพราะมั่นใจล้านเปอร์เซ็นต์ว่าจะสามารถพาฟ้าคราม หญิงบ้านนอกคอกนาไปส่งเป็นเครื่องสังเวยให้กับคิวากรได้ตามเวลาที่กำหนด
“แล้วพวกมึงจะได้รู้ว่ากูเป็นคนจริงแค่ไหน”
คิวากรวางแก้วแชมเปญกระแทกลงบนโต๊ะ จากนั้นก็เดินออกจากร้านอาหาร ตรงไปยังรถสปอร์ตสีแดงเพื่อขับไปรอเหยื่อที่โรงแรม ซึ่งแน่นอนว่าโรงแรมแห่งนั้นมีชื่อของบิดาของเขาเป็นเจ้าของ และอยู่ห่างจากร้านอาหารที่กำลังจัดงานเลี้ยงอยู่ในขณะนี้แค่เพียงห้ากิโลเมตรเท่านั้น
เมื่อคิวากรล่วงหน้าไปรอเครื่องสังเวยอยู่ที่โรงแรมของเขาแล้ว หน้าที่ที่เหลือที่จะหลอกล่อพาหญิงสาวผู้เคราะห์ร้ายและน่าสงสารที่สุดอย่างฟ้าคราม ไปส่งให้คิวากร ‘เชือด’ ถึงที่ ก็เป็นหน้าที่ของเพื่อนเลวทั้งสองคนที่กำลังเริ่มปฏิบัติการชั่วแล้ว
“เฮ้ย! ไอ้จัก มึงใส่ยาเบามือหน่อย มึงใส่มากไปแล้ว เดี๋ยวนังบ้านนอกก็ช็อกยาตายพอดี”
ภูริศกระซิบเตือนเพื่อน เมื่ออีกฝ่ายได้หยดยาไร้สี ไร้กลิ่น แต่มีประสิทธิภาพสามารถทำลายผู้หญิงบริสุทธิ์อย่างได้ผลชะงัก หยดลงในแก้วแชมเปญในปริมาณที่มากพอควร จนต้องกระซิบเตือนเพราะกลัวว่ายานรกอาจทำให้ฟ้าครามตายได้
จักรินถลึงตาใส่พร้อมกับเค้นเสียงต่อว่าเบาๆ ให้ได้ยินกันแค่สองคน “มึงอย่าพูดเสียงดังสิไอ้ภู กูหยดยาลงไปแค่ไม่กี่หยด มันไม่ทำให้นังบ้านนอกตายหรอกน่า แต่จะทำให้นังนี่กลาย
เป็นแมวป่าที่พร้อมข่วนให้ไอ้คิวาหลังลายกันไปข้าง”
“มึงแน่ใจหรือวะไอ้จัก”
ในขณะที่ภูริศยังเป็นกังวลเรื่องยาปลุกเซ็กที่ถูกหยดลงในแก้วแชมเปญ ผู้ที่มากด้วยประสบการณ์ชั่วก็ตอบให้ความมั่นใจกับเพื่อนว่า
“แน่ใจสิวะ มึงอย่าลืมสิว่ากูเคยทำมาหลายครั้งแล้ว กูรู้ว่าต้องใช้ยาแค่ไหนถึงจะพอดีและทำให้นังฟ้าครามยอมสยบให้กับไอ้คิวาได้”
“เออ กูลืมไปว่ามึงเคยทำกับผู้หญิงมาหลายคนแล้ว”
“กูจะถือว่าเป็นคำชมจากมึงก็แล้วกัน” จักรินไม่ได้เดือดร้อนกับคำพูดแกมด่าจากภูริศ ก่อนจะบอกกับอีกฝ่ายว่า
“ไปไอ้ภู ไปช่วยกันต้อนเหยื่อส่งให้ไอ้คิวาเชือดในคืนนี้”
“ไปกันเลย หลังจากไอ้คิวาเชือดนังฟ้าครามเสร็จแล้ว กูจะแบล็คเมล์มันด้วยคลิปเพื่อเรียกเงินจากมันสักสี่-ห้าล้าน”
“ฮ่าๆ มึงนี่ฉลาดกว่าที่กูคิดไว้มาก” จักรินหัวเราะร่าชมเพื่อนเลวไม่มีหยุดปาก
ภูริศกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ขณะถามต่อ “มึงคิดว่า...ไอ้คิวามันจะยอมจ่ายไหม”
“จ่ายสิ ทำไมจะไม่จ่าย ไอ้คิวามันเป็นคนโง่ มันไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมของพวกเรา ยังไงๆ มันก็ยอมจ่ายอยู่แล้ว เงินแค่สี่-ห้าล้าน ไม่ทำให้ขนหน้าแข้งมันร่วงหรอกน่า...”
“ฮ่าๆๆ...กูเชื่อในสุภาษิตที่เขียนไว้ว่า คนโง่ย่อมตกเป็นเหยื่อของคนฉลาด ไอ้คิวามันต้องจ่ายเงินให้กับพวกเราโดยไม่มีบิดพลิ้ว เพราะเรามีหลักฐานเป็นคลิปไว้แบล็คเมล์มัน”
ภูริศหัวเราะร่วนด้วยความสะใจกับความโง่เขลาของลูกชายมหาเศรษฐี ที่ถูกเขากับจักรินทำตัวเป็นปลิงคอยเกาะกินตั้งแต่เรียนปีหนึ่งยันจบการศึกษา
“เงียบได้แล้วไอ้ภู กูกำลังจะเริ่มเกมแล้ว”
จักรินเค้นเสียงห้ามเพื่อนที่ยังหัวเราะไม่หยุด เมื่อหยดยาปลุกเซ็กไร้สี ไร้กลิ่นลงในแก้วแชมเปญเรียบร้อยแล้ว ก็แสยะยิ้มตรงมุมปาก ดวงตาไหววาบด้วยความเลวทรามกับการกระทำชั่วที่กำลังจะเกิดขึ้นในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้านี้
ฟ้าครามไม่ได้อยากมาร่วมงานเลี้ยงจบการศึกษาที่ลูกชายมหาเศรษฐีซึ่งเป็นเพื่อนในคณะได้จัดเลี้ยงให้กับบรรดาเพื่อนๆ ทุกคน เพราะหญิงสาวเจียมในฐานะของตนว่าเป็นแค่สาวบ้านนอกที่เผอิญเรียนเก่งมากกระทั่งได้ทุนมาเรียนในมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งนี้
ตลอดระยะเวลาสี่ปีที่ร่ำเรียนอยู่ในเมืองกรุง ฟ้าครามอาศัยอยู่ในหอพักเก่าๆ ราคาไม่กี่พันบาท และด้วยทางบ้านมีฐานะค่อนข้างยากจน หญิงสาวจึงรับจ้างทำงานทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นงานในร้านอาหาร รับเลี้ยงเด็ก สอนพิเศษให้กับเด็กๆ งานสุจริตที่ทำเงินได้หญิงสาวไม่เคยเกี่ยงและไม่เคยเลือกงาน
ฟ้าครามไม่เคยทำให้ทางบ้านต้องผิดหวังในเรื่องการเรียน นอกจากจะได้เกียรตินิยมอันดับหนึ่งแล้ว หญิงสาวยังสอบชิงทุนเพื่อไปเรียนต่อในระดับปริญญาโทและปริญญาเอกในประเทศสหรัฐอเมริกาได้ด้วย
ฟ้าครามรู้ว่าตนเองเป็นคนจนคนหนึ่ง จึงไม่กล้าเข้ามาสุงสิงกับกลุ่มเพื่อนในคณะบางกลุ่ม ซึ่งล้วนแต่เป็นลูกมหาเศรษฐี มีชีวิตที่หรูหราสุขสบายบนกองเงินกองทอง หญิงสาวมีเพื่อนสนิทแค่ไม่กี่คน ซึ่งล้วนเป็นเด็กต่างจังหวัดเหมือนกับเธอ
เมื่อเพื่อนสนิทบอกว่า...คิวากร...ผู้หล่อเหลาลูกชายของมหาเศรษฐีอันดับต้นๆ ในประเทศไทยได้จัดงานเลี้ยงให้กับเพื่อนทุกคนในคณะ ทุกคนสามารถไปดื่มกินฟรีได้โดยไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายแม้แต่บาทเดียว ขอแค่เพียงระบุชื่อและคณะที่เรียนอยู่เท่านั้นก็สามารถเข้าร่วมงานเลี้ยงได้เลย ซึ่งเพื่อนสนิทของฟ้าครามอยากมาร่วมงานเลี้ยงในครั้งนี้ แต่หญิงสาวไม่อยากมาร่วมงานเลี้ยงด้วย เพราะเธอไม่มีเสื้อผ้าหรูหราสวมใส่มาร่วมงานเหมือนเพื่อนสาวคนอื่นๆ ไม่มีรองเท้า กระเป๋าราคาแพง ชุดที่ดีที่สุดสำหรับเธอคือเสื้อยืดคอกลม กางเกงยีนส์สีซีดๆ เก่าๆ และรองเท้าผ้าใบมือสองคู่ละไม่กี่ร้อยเท่านั้น
- ผู้เขียน
