“เดี๋ยว...อย่าเพิ่งพาหล่อนไป การที่ลูกพาหล่อนมาที่นี่ ต้องมีสาเหตุใช่ไหมเบน” ริโอตวาดเสียงแข็ง
“มันก็ไม่เชิงครับ” เบนเดอร์ตอบ
“ผู้หญิงคนนี้อยู่ในเหตุการณ์สินะ” คงเพราะคร่ำหวอดอยู่ในวงการสีเทามาไม่น้อย ริโดเดาครั้งแรกก็ตรงเผง
“ไม่ใช่ค่ะ นิแค่บังเอิญผ่านไป ไม่รู้ว่าจุดจบเป็นแบบนี้เหมือนกัน”
นิยาดาแย้ง เธอหลับเหมือนถูกวางยา ตื่นมาก็ยังมึนๆ เบลอๆ ไปเสียหลายวัน ความทรงจำที่เหลือในสมองก็ไม่ค่อยปะติดปะต่อ เธอเองก็กลายเป็น ‘เหยื่อ’ เช่นเดียวกัน
“เธอเห็นใครบ้างล่ะ” เบนเดอร์ส่ายหน้า พยายามเตือนไม่ให้นิยาดาพูด
คนที่เข้าตาจน ทางรอดมีแค่ฟางเส้นเดียวก็ต้องรีบคว้าไว้
“นิไม่รู้จักพวกเขาเลยค่ะ”
“ปล่อยเธอไปเถอะครับพ่อ ผมจะตามต่อให้เอง อย่าเอาคนนอกเข้ามาเกี่ยวด้วยดีกว่า”
ริโอยิ้มมุมปาก โบกมือเรียกเดอเรกที่ยืนอยู่ไม่ไกล “ได้สิเบน เดอเรกเอาผู้หญิงคนนี้ไปโยนไกลตาฉันหน่อย เดี๋ยวนี้”
เดอเรกเงยหน้ามองสบต
