EP.8 สิ่งสำคัญ
“ยายน้อยช่วยจัดการเรื่องเสื้อผ้าให้คนใช้ของฉันด้วยก็แล้วกัน บอกเอื้อยว่าไม่ต้องทำงานบ้านบนเรือน ต่อไปนี้แก้วมุกดาจะเป็นคนจัดการทั้งหมด”
พูดจบชายหนุ่มก็เดินไปที่บ้านไม้อย่างไม่สนใจแก้วมุกดาอีกต่อไป ท่าทางมั่นใจว่าหญิงสาวจะไม่หลบหนีทำให้แก้วมุกดานึกกลัว เธอไม่รู้ว่าเขาโหดเหี้ยมสักเพียงไร เธอไม่รู้ว่าควรจะเสี่ยงหนีออกไป หรืออดทนเพื่อไม่ให้เขาทำร้ายมารดาของเธอ
“ไปอาบน้ำเถอะนะหนู เดี๋ยวฉันจะไปเอาเสื้อผ้าของเอื้อยมาให้หนูใส่ รูปร่างพอๆ กันน่าจะใส่ได้ไม่ยาก มาเถอะ!”
สาวใช้คนใหม่ของพ่อเลี้ยงอินทัชพยักหน้าแล้วเดินตามยายน้อยอย่างว่าง่าย ด้วยไม่อยากให้ครอบครัวนี้ต้องโดนหักเงินเดือนเพราะเธอ แต่ว่าเธอจะต้องทนอยู่ที่นี่อีกนานแค่ไหน ป่านนี้ไม่รู้ว่ามารดาจะเป็นอย่างไรบ้าง แล้วสราวุธจะออกตามหาตัวเธอหรือเปล่า เกิดคำถามขึ้นมากมาย แต่ก็ไร้ซึ่งคำตอบ หญิงสาวส่ายหน้าน้อยๆ แล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่
“บ้านของพ่อเลี้ยงหลังไม่ใหญ่หรอกนะหนู ในบ้านมีห้องนอนห้องเดียว ห้องน้ำกับห้องอาบน้ำอยู่ด้านหลังบ้าน หนูก็กางมุ้งนอนที่หน้าห้องนอนพ่อเลี้ยงก็แล้วกัน นี่มุ้งกับหมอนฉันเตรียมมาให้แล้ว ประเดี๋ยวจะให้เอื้อยยกสำรับกับข้าวมาให้”
“ขอบคุณนะคะยายน้อย” หญิงสาวยกมือไหว้ก่อนจะรับของจากหญิงวัยกลางคน มองหญิงวัยกลางคนเดินกลับไปแล้วรู้สึกใจหาย เธอยืนอยู่บริเวณหน้าบ้านครู่หนึ่งก่อนจะตัดสินใจก้าวขึ้นบันไดขึ้นไปบนตัวบ้าน…
บ้านไม้ยกใต้ถุนสูงอย่างบ้านชาวเหนือสมัยก่อน ด้านล่างมีแคร่ และเปลญวนผูกกับเสาบ้านเอาไว้ ด้านหลังเป็นครัวเปิดจัดไว้เป็นมุมไม่มีผนังมีเพียงไม้ไผ่สานล้อมไว้แค่ด้านเดียว แล้วมุงหลังคาด้วยใบจาก เมื่อขึ้นมาถึงบนบ้านนั้น มีชานบ้านที่ค่อนข้างกว้าง มีโอ่งน้ำเล็กๆ ตั้งอยู่บนเก้าอี้ไม้ กระบวยขนาดเล็กคว่ำอยู่บนฝาโอ่ง บนแคร่ไม่มีเฟอร์นิเจอร์อะไรนอกจากโต๊ะเตี้ยๆ ตั้งกับพื้น และเบาะรองนั่งวางซ้อนอยู่อีกมุมหนึ่ง
แก้วมุกดาตัดสินใจก้าวเข้าไปในตัวบ้าน ยกเท้าขึ้นข้ามธรณีประตู ในตัวบ้านมีชั้นหนังสือเก่าๆ แต่มีหนังสืออัดแน่นจนล้นตู้ มีเบาะนอนและหมอนขิดวางอยู่ไม่ไกลจากตู้หนังสือ และมีห้องซึ่งคาดว่าจะเป็นห้องนอนของพ่อเลี้ยงอินทัช เธอวางหมอนและมุ้งลงบนพื้น ตั้งใจว่าคืนนี้จะนอนหน้าตู้หนังสือ ในเมื่อเหตุการณ์มาถึงเช่นนี้แล้วเธอคงต้องยอมทน จนกว่าเขาจะยอมพูดคุยถึงสาเหตุว่าเพราะอะไรเขาถึงจับเธอมาที่นี่...
นับว่ายังโชคดีที่มีการปั่นไฟใช้ หากต้องจุดตะเกียงคงไม่สะดวกสบายเท่าใดนัก หญิงสาวเดินลงจากบ้านตรงไปยังห้องน้ำมุงสังกะสี พบว่าในห้องน้ำมีเพียงส้วมนั่งยอง ไม่มีที่อาบน้ำ เมื่อหันรีหันขวางจึงเห็นโอ่งมังกรหลายใบเรียงรายอยู่ด้านนอก มีขันตักน้ำ และสบู่วางอยู่ เธอถอนหายใจเฮือกใหญ่เมื่อพบว่าต้องอาบน้ำกลางแจ้ง จัดการผลัดเปลี่ยนชุดไทยที่แปรสภาพเป็นชุดประหลาดเพราะมีแต่โคลนแถมยังขาดวิ่น เธอนุ่งผ้าถุงอย่างชำนาญ ถ้าเขาหวังจะพาเธอมากลั่นแกล้งให้ได้รับความลำบากละก็ เขาคิดผิดแล้ว...
คนอย่างแก้วมุกดา หน้าตาสะสวย ผิวขาวนวลผ่องราวกับลูกผู้ดีมีชาติตระกูล การันตีด้วยตำแหน่งนางงามหลายเวทีเป็นที่รู้จักของใครๆ แท้จริงแล้วเธอยากจน ผ่านความลำบากมานับไม่ถ้วน ไม่สิ! เธอเกือบจะพามารดาและยายก้าวข้ามความลำบากมาได้หากเธอแต่งงานกับสราวุธ แต่แล้วแผนการทุกอย่างก็พังพินาศ เพราะโจรโฉดบุกเข้าไปจับตัวเธอออกมาเสียก่อน
ร่างสูงยืนอยู่ในห้องที่ไม่ได้เปิดไฟ เขายืนอยู่ริมหน้าต่างมองแก้วมุกดาเดินไปมาอย่างพิจารณา เขาหวังจะเห็นหญิงสาวโวยวายแล้วกรีดร้องเมื่อพบว่าต้องตักน้ำอาบจากโอ่งกลางแจ้ง ทว่าผิดคาด หญิงสาวกลับไม่ปริปากบ่น ซ้ำยังจัดการผลัดเปลี่ยนผ้าถุงอย่างชำนาญ อาชีพนางรำและประกวดขาอ่อนมาแทบทุกเวทีคงเคยชินกับการนุ่งผ้าถุงเป็นทุนเดิมอยู่แล้วสินะ ชายหนุ่มยิ้มเหยียดอย่างดูแคลน
เขาพอจะรู้ประวัติของแก้วมุกดาคร่าวๆ เธอเรียนจบแค่ชั้นมัธยมปลาย เดินหน้าประกวดขาอ่อนแทบทุกเวที รับงานรำและพิธีกรต่างๆ ประปราย รับทำงานทุกอย่างที่เกี่ยวกับการขายหน้าตาความงามที่เจ้าหล่อนมี เรียกว่าหากินกับความสวย ซึ่งเป็นสิ่งไม่จีรัง เพราะแบบนี้สินะ เธอถึงกระโดดเข้าหาสราวุธเพื่อความสุขสบาย เขารังเกียจผู้หญิงหน้าเงิน ผู้หญิงที่มีแค่รูปโฉมแต่ขาดสติปัญญาเป็นที่สุด
“ดูซิว่าเธอมาอยู่กับฉันสักสิบวัน ไอ้สราวุธมันคงจะคลั่งจนแทบกระอักออกมาเป็นเลือดเลยล่ะ ถ้ารู้ว่าคนที่ลักพาตัวเธอมาคือฉัน”
พ่อเลี้ยงอินทัช ชายหนุ่มวัย 35 ปี ครองตัวเป็นหนุ่มโสดที่เนื้อหอมที่สุดในจังหวัดเชียงราย รวมไปถึงสาวๆ เชียงใหม่ที่ล้วนอยากเป็นซินเดอเรลล่าสวนส้มได้ตกล่องปล่องชิ้นแต่งงานกับเขา ทว่าชายหนุ่มกลับไม่เคยชายตาสาวคนไหน คบหาก็เพียงผิวเผิน ไม่เคยควงใครหรือเปิดตัวว่าใครเป็นแฟน มารดาของเขาคือคุณหญิงอินตราเศรษฐินีเจ้าของรีสอร์ตขนาดใหญ่ ทว่าชายหนุ่มกลับรักการทำไร่มากกว่าบริหารงานด้านบริการอย่างพวกธุรกิจโรงแรมหรือรีสอร์ต
ชายหนุ่มมีน้องสาวเพียงคนเดียวชื่ออินทุอร ซึ่งเสียชีวิตไปเมื่อเดือนก่อน...
นับจากนี้เขาจะเข้าไปบริหารงานรีสอร์ตต่อจากมารดา ที่ต้องการวางมือหลังจากน้องสาวเสียชีวิตเพราะไม่มีกะจิตกะใจจะทำงาน จึงละทางโลกหันหน้าเข้าหาทางธรรม มุ่งปฏิบัติธรรมเสียเป็นส่วนใหญ่ และจุดมุ่งหมายแรกของการเข้าไปบริหารงานในครั้งนี้ก็คือ จัดการกับรีสอร์ตของสราวุธให้พังพินาศ!
ชายหนุ่มตื่นจากภวังค์เมื่อได้ยินเสียงน้ำซู่ซ่าดังมาจากด้านล่าง เขามองลงไปยังคนตัวเล็ก แม้แสงไฟบริเวณนั้นจะไม่สว่าง แต่แสงจันทร์นวลที่สาดส่องอยู่บนฟากฟ้าตกกระทบลงมาบนผิวขาวนวลผ่องของหญิงสาวถึงกับทำให้ชายหนุ่มยืนอึ้งตะลึงไปหลายอึดใจ
หญิงสาวเลิกผ้าถุงขึ้นไปกองอยู่บนหน้าขา แล้วก้มลงใช้สบู่ลูบไล้ไปจนทั่ว คนตัวโตถึงกับลอบกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ผ้าถุงสีหม่นเปียกน้ำ รั้งหน้าอกสวยจนทำท่าจะหลุดร่วง แต่อกอิ่มกลับทำหน้าที่ฉุดรั้งมันเอาไว้ได้อย่างดีเยี่ยม ไหล่นวลกลมกลึงชวนมอง ผมยาวเปียกลู่แนบไปกับใบหน้าหวาน
เธอสวยจนเขามิอาจละสายตา...